Salme 120

1 (Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

2 HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

3 Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

4 Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

5 Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

6 Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

7 Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.