Salme 109
1 (Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz;
2 Thi en gudløs, svigefuld Mund har de åbnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,
Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;
3 med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;
Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.
4 til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;
Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się [za nich] modliłem.
5 de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.
Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.
6 Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager stå ved hans højre,
Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.
7 lad ham gå dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;
Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.
8 hans Livsdage blive kun få, hans Embede tage en anden;
Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.
9 hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;
Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.
10 hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;
Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą [z dala] od swoich opustoszałych miejsc.
11 Ågerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;
Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią [owoc] jego pracy.
12 ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;
Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.
13 hans Afkom gå til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt:
Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.
14 lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,
Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.
15 altid være de, HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,
Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;
16 fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;
Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.
17 han elsked Forbandelse, så lad den nå ham; Velsignelse yndede han ikke, den blive ham fjern!
Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; [skoro] nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.
18 Han tage Forbandelse på som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;
Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.
19 den blive en Dragt, han tager på, et Bælte, han altid bærer!
Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.
20 Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.
Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.
21 Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Nåde, frels mig for dit Navns Skyld!
Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.
22 Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vånder sig i mig;
[Jestem] bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.
23 som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;
Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.
24 af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;
Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.
25 til Spot for dem er jeg blevet, de ryster på Hovedet, når de
Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; [gdy] mnie widzą, kiwają głowami.
26 Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,
Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;
27 så de sander, det var din Hånd, dig, HERRE, som gjorde det!
Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.
28 Lad dem forbande, du vil velsigne, mine uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;
Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; [gdy] powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.
29 lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!
Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.
30 Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;
Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;
31 thi han står ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.
Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.
