Salme 109
1 (Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!
O Dios a daydayawek, saanka nga agulimek,
2 Thi en gudløs, svigefuld Mund har de åbnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,
Ta darupendak dagiti nagdadangkes ken manangallilaw; agibagada kadagiti inuulbod a maibusor kaniak.
3 med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;
Liklikmutendak ken agsasaoda kadagiti makapapungtot a banbanag, ken awan ti gapgapuna a dardarupendak.
4 til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;
Kas supapak iti ayatko kadakuada ket daddadaelandak, ngem ikarkararagak ida.
5 de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.
Dakes ti insupapakda iti kinaimbagko, ken kagurada ti ayatko.
6 Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager stå ved hans højre,
Mangdutokka iti maysa a nadangkes a tao a mangusig iti kabusor a kas kadagitoy a tattao; mangdutokka ti agpabasol nga agtakder iti makannawan nga imana.
7 lad ham gå dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;
Inton maukom isuna, maduktalan koma a nagbasol isuna; maibilang koma a basol ti kararagna.
8 hans Livsdage blive kun få, hans Embede tage en anden;
Umabbaba koma dagiti aldawna; adda koma sabali a mangala iti saadna.
9 hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;
Maawanan koma ti ama dagiti annakna, ken mabalo koma ti asawana a babai.
10 hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;
Agalla-alla ken agpalama koma dagiti annakna, a dumawdawat iti aniaman a maipaima kabayatan ti ipapanawada iti nadadael a pagtaenganda.
11 Ågerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;
Alaen koma ti agpapautang dagiti amin a kukuana; takawen koma dagiti ganggannaet dagiti naurnongna.
12 ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;
Awan koma uray maysa a mangidiaya iti kinaimbag kenkuana; awan koma iti mangngaasi kadagiti annakna nga naulilana.
13 hans Afkom gå til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt:
Matay koma dagiti annakna; mapukaw koma dagiti naganda iti sumaruno a kaputotan.
14 lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,
Madakamat koma dagiti basol dagiti kapuonanna kenni Yahweh; ken saan koma a malipatan ti basol ti inanna.
15 altid være de, HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,
Kankanayon koma nga adda iti sangoanan ni Yahweh dagiti basolda; pukawen koma ni Yahweh manipud iti daga ti pakalaglagipan kadakuada.
16 fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;
Aramiden koma ni Yahweh daytoy gapu ta saan pulos a pinadas daytoy a tao iti mangipakita ti aniaman a kinapudnona iti tulag, ngem ketdi, riniriribokna dagiti maidaddadanes, dagiti agkasapulan, ken dagiti awanan iti namnama agingga a matayda.
17 han elsked Forbandelse, så lad den nå ham; Velsignelse yndede han ikke, den blive ham fjern!
Paggaayatna ti panagilunlunod, agsubli koma daytoy kenkuana. Kinagurana iti bendision; awan koma iti maiyeg a bendision kenkuana.
18 Han tage Forbandelse på som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;
Binadoanna ti bagina iti panagilunlunod a kasla kawesna, ken kasla danum a simrek iti kaunggan ti kinataona ti panagilunlunod, a kas iti lana a sumagepsep kadagiti tulangna.
19 den blive en Dragt, han tager på, et Bælte, han altid bærer!
Agsubli koma kenkuana dagiti panagilunlunodna a kasla kadagiti kawesna a pangabbongna iti bagina, a kasla iti barikes a kankanayon a pagbarbarikesna.
20 Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.
Daytoy koma ti gunggona dagiti mangpabpabasol kaniak manipud kenni Yahweh, kadagiti agibagbaga kadagiti dakes a banbanag maipapan kaniak.
21 Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Nåde, frels mig for dit Navns Skyld!
O Yahweh nga Apok, tratoennak a siaasi gapu iti naganmo. Isalakannak, gapu ta naimbag ti kinapudnom iti tulagmo.
22 Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vånder sig i mig;
Ta marigrigatan ken agkasapulanak, ken nasugatan ti pusok iti kaun-gak.
23 som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;
Agpukpukawakon a kasla ti aniniwan iti rabii; naipalpalaisak a kasla dudon.
24 af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;
Nakapuy dagiti tumengko gapu iti panagayunar; agbalbalinakon a kudil ken tulang.
25 til Spot for dem er jeg blevet, de ryster på Hovedet, når de
Tinagtagibassitdak dagiti mangpabpabasol kaniak; agwingiwingda no makitadak.
26 Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,
Tulongannak, O Yahweh a Diosko; isalakannak gapu iti kinapudnom iti tulagmo.
27 så de sander, det var din Hånd, dig, HERRE, som gjorde det!
Maammoanda koma nga aramidmo daytoy, a sika O Yahweh, ti nangaramid iti daytoy.
28 Lad dem forbande, du vil velsigne, mine uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;
Urayno ilunlunoddak, pangngaasim ta bendisionannak; inton dumarupda, maibabainda koma, ngem agrag-o koma ti adipenmo.
29 lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!
Makawesan koma iti bain dagiti kabusorko; iyarwatda koma a kas kagayda ti panagbainda.
30 Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;
Iyebkasko babaen iti ngiwatko ti naindaklan a panagyamanko kenni Yahweh; idaydayawko isuna iti nagtetengngaan dagiti adu a tattao.
31 thi han står ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.
Ta agtakder isuna iti makannawan nga ima iti agkasapulan, tapno isalakanna isuna manipud kadagiti manguk-ukom kenkuana.
