Salme 109

1 (Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!

Ayaw pagpakahilum, Oh Dios, sa akong pagdayeg;

2 Thi en gudløs, svigefuld Mund har de åbnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,

Kay ang baba sa tawong dautan, ug ang baba sa limbongan ilang ginga-nga batok kanako: Nanagsulti (sila) batok kanako nga may dila nga bakakon.

3 med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;

Ila akong gilikusan usab sa mga pulong sa pagdumot, Ug nakig-away (sila) batok kanako sa walay gipasikaran.

4 til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;

Tungod sa akong gugma nahimo silang mga kabatok ko. Apan ako nagatugyan sa akong kaugalingon sa pag-ampo.

5 de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.

Ug tungod sa maayo ako gibaslan nila ug dautan, Ug ang pagdumot gibalus tungod sa akong gugma.

6 Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager stå ved hans højre,

Ibutang mo sa ibabaw niya ang usa ka tawo nga dautan; Ug patindoga ang usa ka kabatok sa iyang toong kamot.

7 lad ham gå dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;

Sa diha nga siya pagahukman na, ipahulog siya nga sad-an; Ug himoa nga ang iyang pag-ampo mahimong sala.

8 hans Livsdage blive kun få, hans Embede tage en anden;

Pagapahamub-a ang iyang mga adlaw; Ug lain ang pakuhaa sa iyang katungdanan.

9 hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;

Himoa nga mangailo ang iyang mga anak, Ug ang iyang asawa nga usa ka balo.

10 hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;

Himoa nga ang iyang mga anak managlibud-suroy ug managpakilimos; Ug ipapangita kanila ang ilang tinapay gikan sa ilang biniyaang mga dapit,

11 Ågerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;

Pasagdi nga ang magpapautang magasakmit sa tanan nga anaa kaniya; Ug pasagdi nga ang mga dumuloong magadawat sa tanan niyang kinabudlayan.

12 ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;

Ayaw itugot nga may malooy pa kaniya; Ni may bisan kinsa nga malooy pa sa iyang mga anak nga ilo.

13 hans Afkom gå til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt:

Ipaputol ang iyang kaliwatan; Sa mosunod nga kaliwatan ipapala ang iyang ngalan.

14 lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,

Pahinumdumi kang Jehova ang kasal-anan sa ilang mga amahan; Ug ayaw ipapala ang sala sa iyang inahan.

15 altid være de, HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,

Pasagdi (sila) nga anaa sa atubangan ni Jehova sa kanunay, Aron nga iyang pagapalaon gikan sa yuta ang paghandum kanila;

16 fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;

Tungod kay wala siya mahinumdum sa pagpakita ug kalooy, Kondili gilutos niya ang tawong kabus ug hangul, Ug ang nadugmokan sa kasing-kasing, aron sa pagpatay kanila.

17 han elsked Forbandelse, så lad den nå ham; Velsignelse yndede han ikke, den blive ham fjern!

Oo, nahagugma siya sa panunglo, ug midangat kini kaniya; Ug wala ikalipay niya ang panalangin, ug kini halayo gikan kaniya.

18 Han tage Forbandelse på som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;

Gisul-oban niya usab sa panunglo ang iyang kaugalingon ingon sa iyang bisti, Ug mituhop kini sa iyang sulod nga mga bahin sama sa tubig; Ug sama sa lana ngadto sa iyang kabukogan.

19 den blive en Dragt, han tager på, et Bælte, han altid bærer!

Ipahimo kini diha kaniya nga ingon sa bisti nga iyang gitabon sa iyang kaugalingon, Ug ingon sa bakus nga ginabakus kaniya sa kanunay

20 Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.

Mao kini ang balus sa akong mga kabatok nga gikan kang Jehova, Ug kanila nga nanagsulti ug dautan batok sa akong kalag.

21 Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Nåde, frels mig for dit Navns Skyld!

Apan himoon mo kanako, Oh Jehova nga Ginoo, sumala sa imong ngalan: Tungod kay ang imong mahigugmaong-kalolot maayo man, luwason mo ako;

22 Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vånder sig i mig;

Kay ako kabus ug hangul, Ug ang akong kasingkasing nasamaran sa sulod nako.

23 som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;

Nagapanaw na ako sama sa anino nga nagalingay: Ginabola-bola ako ingon sa dulon.

24 af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;

Ang akong mga tuhod maluya tungod sa pagpuasa; Ug ang akong unod mikupos tungod sa kakulang sa katambok.

25 til Spot for dem er jeg blevet, de ryster på Hovedet, når de

Ako nahimo usab nga talamayon alang kanila: Sa nanagtan-aw (sila) kanako, nanaglingo-lingo (sila) sa ulo nila.

26 Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,

Tabangi ako, Oh Jehova, Dios ko; Oh luwasa ako sumala sa imong mahigugmaong-kalolot:

27 så de sander, det var din Hånd, dig, HERRE, som gjorde det!

Aron (sila) mahibalo nga kini mao ang imong kamot; Nga ikaw, Jehova, ang nagbuhat niini.

28 Lad dem forbande, du vil velsigne, mine uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;

Patungloha (sila) apan ikaw magpanalangin: Sa diha nga managpanindog na (sila) pagapakaulawan (sila) Apan ang imong ulipon magakalipay.

29 lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!

Pabistihi sa kaulawan ang akong mga kabatok, Ug pataboni (sila) sa ilang kaugalingong kaulaw ingon sa usa ka kupo.

30 Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;

Magahatag ako ug dagkung mga pasalamat ngadto kang Jehova pinaagi sa akong baba; Oo, pagadayegon ko siya sa taliwala sa panon sa katawohan.

31 thi han står ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.

Kay siya motindog diha sa toong kamot sa hangul, Aron sa pagluwas kaniya gikan sa mga nagahukom sa iyang kalag.