Salme 107
1 Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig!
Mwebaze Mukama, kubanga mulungi; okwagala kwe kubeerera emirembe gyonna.
2 Så skal HERRENs genløste sige, de, han løste af Fjendens Hånd
Kale abanunule ba Mukama boogere bwe batyo; abo be yanunula mu mikono gy’abalabe;
3 og samlede ind fra Landene, fra Øst og Vest, fra Nord og fra Havet.
abo be yakuŋŋaanya mu mawanga; okuva Ebugwanjuba n’Ebuvanjuba, n’okuva obukiikakkono ne mu bukiikaddyo.
4 I den øde Ørk for de vild, fandt ikke Vej til beboet By,
Abamu baataataaganira mu malungu nga babuliddwa ekkubo eribatwala ku kibuga gye banaabeeranga.
5 de led både Sult og Tørst, deres Sjæl var ved at vansmægte;
Baalumwa ennyonta n’enjala, obulamu bwabwe ne butandika okusereba.
6 men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem at deres Trængsler
Bwe batyo ne bakaabira Mukama nga bali mu kabi; n’abawonya mu kweraliikirira kwabwe.
7 og førte dem ad rette Vej, så de kom til beboet By.
Yabakulembera butereevu n’abatuusa mu kibuga mwe baabeera.
8 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.
Kale singa beebazanga Mukama olw’okwagala kwe okutaggwaawo, n’olw’eby’ekitalo by’akolera abaana b’abantu!
9 Thi han mættede den vansmægtende Sjæl og fyldte den sultne med godt.
Kubanga abalina ennyonta abanywesa, n’abayala abakkusa ebirungi.
10 De sad i Mulm og Mørke, bundne i pine og Jern,
Abamu baatuulanga mu kizikiza ne mu kisiikirize eky’okufa; abasibiddwa mu byuma era abali mu nnaku ennyingi;
11 fordi de havde stået Guds Ord imod og ringeagtet den Højestes Råd.
kubanga baajeemera ekigambo kya Katonda, ne banyoomoola amagezi g’oyo Ali Waggulu Ennyo.
12 Deres Hjerte var knuget af Kummer, de faldt, der var ingen, som hjalp;
Baakozesebwa emirimu egy’amaanyi, emitima gyabwe ne gijjula obuyinike; baagwanga wansi, naye nga tebalina abasitulawo.
13 men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
Bwe batyo ne bakaabirira Mukama nga bali mu bizibu byabwe, era n’abawonya;
14 førte dem ud af Mørket og Mulmet og sønderrev deres Bånd.
n’abaggya mu kizikiza ne mu kisiikirize eky’okufa; n’enjegere ezaali zibasibye n’azikutula.
15 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.
Kale singa beebazanga Mukama olw’okwagala kwe okutaggwaawo, n’olwebikolwa bye eby’ekitalo by’akolera abaana b’abantu!
16 Thi han sprængte Døre af Kobber og sønderslog Slåer af Jern.
Kubanga enzigi ez’ebikomo azaasaayasa, n’emitayimbwa egy’ekyuma agimenyamu.
17 De sygnede hen for Synd og led for Brødes Skyld,
Abamu baafuuka basirusiru olw’obujeemu bwabwe; ne babonaabona olw’ebikolwa byabwe ebibi.
18 de væmmedes ved al Slags Mad, de kom Dødens Porte nær
Ne batamwa emmere yonna, ne babulako katono ddala okufa.
19 men de råbte til Herren i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
Bwe batyo ne bakaabirira Mukama nga bali mu buzibu obwo, n’abawonya.
20 sendte sit Ord og lægede dem og frelste deres Liv fra Graven.
Yabatumira ekigambo kye, n’awonya endwadde zaabwe; n’abalokola mu kuzikirira.
21 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn
Kale singa beebazanga Mukama olw’okwagala kwe okutaggwaawo, n’olw’ebikolwa bye eby’ekyewuunyo by’akolera abaana b’abantu!
22 og ofre Lovprisningsofre og med Jubel forkynnde hans Gerninger.
Bamuleeterenga ebiweebwayo eby’okwebaza, era batendenga ebikolwa bye n’ennyimba ez’essanyu.
23 De for ud på Havet i Skibe, drev Handel på vældige Vande,
Abalala baasaabalira mu maato ku nnyanja; baali basuubuzi b’oku gayanja aganene.
24 blev Vidne til HERRENs Gerninger, hans Underværker i Dybet;
Baalaba Mukama bye yakola, ebikolwa bye eby’ekitalo mu buziba bw’ennyanja.
25 han bød, og et Stormvejr rejste sig, Bølgerne tårnedes op;
Kubanga yalagira omuyaga ne gusitula amayengo waggulu.
26 mod Himlen steg de, i Dybet sank de, i Ulykken svandt deres Mod;
Ne gagulumira okutuuka ku ggulu, ate ne gakka wansi mu ddubi; akabenje ne kabayitirira, ne baggwaamu amaanyi.
27 de tumled og raved som drukne, borte var al deres Visdom;
Ne beesunda, eruuyi n’eruuyi ne baba ng’omutamiivu atagala; n’amagezi ne gabaggwaako.
28 men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
Bwe batyo ne bakaabira Mukama nga bali mu buzibu; n’abawonya mu kweraliikirira kwabwe.
29 skiftede Stormen til Stille, så Havets Bølger tav;
Omuyaga yagusirisa, ennyanja n’etteeka.
30 og glade blev de, fordi det stilned; han førte dem til Havnen, de søgte.
Ne bajjula essanyu kubanga ennyanja yateeka; n’abakulembera n’abatuusa bulungi ku mwalo gwabwe.
31 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn,
Kale singa abantu beebazanga Mukama olw’okwagala kwe okutaggwaawo, n’olw’ebikolwa bye eby’ekyewuunyo by’akolera abaana b’abantu!
32 ophøje ham i Folkets Forsamling og prise ham i de Ældstes Kreds!
Bamugulumizenga ng’abantu bakuŋŋaanye, era bamutenderezenga mu lukiiko lw’abakulu.
33 Floder gør han til Ørken og Kilder til øde Land,
Afuula emigga amalungu, n’emikutu gy’amazzi ne giba ng’ettaka ekkalu,
34 til Saltsteppe frugtbart Land for Ondskabens Skyld hos dem, som - bor der.
ensi engimu n’agifuula olukoola olw’olunnyo olw’obwonoonyi bw’abantu baamu.
35 Ørken gør han til Vanddrag, det tørre Land til Kilder;
Eddungu yalijjuza ebidiba by’amazzi, n’ensi enkalu n’agikulukusizaamu amazzi,
36 der lader han sultne bo, så de grunder en By at bo i,
abalina enjala n’abateeka omwo, ne beezimbira ekibuga eky’okubeeramu,
37 tilsår Marker og planter Vin og høster Afgrødens Frugt.
ennimiro zaabwe ne bazisigamu emmere, ne basimba emizabbibu, ne bakungula ebibala bingi.
38 Han velsigner dem, de bliver mange, han lader det ikke skorte på Kvæg.
Yabawa omukisa gwe, ne beeyongera obungi; n’ebisibo byabwe n’atabiganya kukendeera.
39 De bliver få og segner under Modgangs og Kummers Tryk,
Ate ne bakendeera obungi, ne bakkakkanyizibwa olw’okujeezebwa, n’okujoogebwa n’okulaba ennaku;
40 han udøser Hån over Fyrster og lader dem rave i vejløst Øde.
oyo anyooma n’abakungu, n’ababungeetanyiza mu lukoola omutali kantu.
41 Men han løfter den fattige op af hans Nød og gør deres Slægter som Hjorde;
Naye abaali mu kwetaaga yabamalako ennaku n’okubonaabona, n’ayaza ezzadde lyabwe ng’ebisibo.
42 de oprigtige ser det og glædes, men al Ondskab lukker sin Mund.
Abagolokofu, bino babiraba ne basanyuka; naye abakola ebibi bo basirika busirisi.
43 Hvo som er viis, han mærke sig det og lægge sig HERRENs Nåde på Sinde!
Abalina amagezi bonna, bagondere ebigambo bino era bategeere okwagala kwa Mukama okutaggwaawo.
