Salme 107
1 Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig!
Rəbbə şükür edin, ona görə ki yaxşıdır, Çünki məhəbbəti əbədidir!
2 Så skal HERRENs genløste sige, de, han løste af Fjendens Hånd
Qoy belə söyləsin Rəbbin xilas etdikləri, Düşmən əlindən qurtardıqları,
3 og samlede ind fra Landene, fra Øst og Vest, fra Nord og fra Havet.
Şərqdən, qərbdən, şimaldan və cənubdan – Ölkələrdən topladıqları.
4 I den øde Ørk for de vild, fandt ikke Vej til beboet By,
Bəziləri səhrada, çöllükdə sərgərdan dolanırdılar, Yaşamaq üçün heç bir şəhər tapmırdılar.
5 de led både Sult og Tørst, deres Sjæl var ved at vansmægte;
Aclıqdan, susuzluqdan Canlarının taqəti getmişdi.
6 men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem at deres Trængsler
Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
7 og førte dem ad rette Vej, så de kom til beboet By.
Yaşamaq üçün onlar bir şəhərə çatanadək Onları düz yolla apardı.
8 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.
Rəbbə şükür etsinlər məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
9 Thi han mættede den vansmægtende Sjæl og fyldte den sultne med godt.
Çünki O, susuzlara doyunca su verər, Acları bol nemətlərlə bəslər.
10 De sad i Mulm og Mørke, bundne i pine og Jern,
Bəziləri əsir düşüb zülmətdə yaşayırdı, Zəncirlənib qaranlıqda, əziyyətdə qalırdı.
11 fordi de havde stået Guds Ord imod og ringeagtet den Højestes Råd.
Çünki Allahın sözlərinə qarşı çıxmışdılar, Haqq-Taalanın məsləhətinə xor baxmışdılar.
12 Deres Hjerte var knuget af Kummer, de faldt, der var ingen, som hjalp;
Ona görə ağır işlə onların ürəklərinə əzab verdi, Yıxılanda heç kim onlara kömək etmədi.
13 men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
14 førte dem ud af Mørket og Mulmet og sønderrev deres Bånd.
Onların buxovlarını qopardı, Zülmətdən, qaranlıqdan çıxardı.
15 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.
Qoy şükür etsinlər Rəbbə məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
16 Thi han sprængte Døre af Kobber og sønderslog Slåer af Jern.
Çünki O, tunc qapıları qırar, Dəmir cəftələri qoparar.
17 De sygnede hen for Synd og led for Brødes Skyld,
Bəzilərinin ağlı çaşıb üsyankar oldu, Təqsirləri onları zülmə saldı.
18 de væmmedes ved al Slags Mad, de kom Dødens Porte nær
Hər yeməkdən iyrəndilər, Ölüm qapılarına yaxın gəldilər.
19 men de råbte til Herren i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
Dara düşərkən Rəbbə fəryad qopardılar, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
20 sendte sit Ord og lægede dem og frelste deres Liv fra Graven.
Kəlamını göndərib onlara şəfa verdi, Məzara düşməkdən onları xilas etdi.
21 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn
Rəbbə şükür etsinlər məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
22 og ofre Lovprisningsofre og med Jubel forkynnde hans Gerninger.
Qoy şükür qurbanlarını təqdim etsinlər, Əməllərinə mədh oxuyub bəyan etsinlər!
23 De for ud på Havet i Skibe, drev Handel på vældige Vande,
Bəziləri gəmilərlə dənizlərdə üzdülər, Dəryalarda böyük işlər gördülər.
24 blev Vidne til HERRENs Gerninger, hans Underværker i Dybet;
Orada Rəbbin əməllərinə, Dərin sularda etdiyi xariqələrinə şahid oldular.
25 han bød, og et Stormvejr rejste sig, Bølgerne tårnedes op;
Çünki Onun əmri ilə qasırğa qopdu, Dənizin dalğaları qalxdı.
26 mod Himlen steg de, i Dybet sank de, i Ulykken svandt deres Mod;
Gəmiçilər göyə qalxıb dərinə enirdi, Qorxudan canları əldən gedirdi.
27 de tumled og raved som drukne, borte var al deres Visdom;
Onlar sərxoş kimi yırğalanıb-səndələyirdi, Ağıllarına heç bir çarə gəlmirdi.
28 men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
29 skiftede Stormen til Stille, så Havets Bølger tav;
Qasırğanı yatırdı, sükut gətirdi, Dalğaları sakit etdi.
30 og glade blev de, fordi det stilned; han førte dem til Havnen, de søgte.
Sakitlik yarananda onlar çox sevindilər, Rəbb də onları istədikləri limana çatdırdı.
31 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn,
Rəbbə məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə şükür etsinlər!
32 ophøje ham i Folkets Forsamling og prise ham i de Ældstes Kreds!
Qoy Onu xalqın toplantısında ucaltsınlar, Ona ağsaqqallar məclisində həmd etsinlər!
33 Floder gør han til Ørken og Kilder til øde Land,
O, çayları qurudub səhra edər, Bulaqlar olan yeri quraq çölə döndərər,
34 til Saltsteppe frugtbart Land for Ondskabens Skyld hos dem, som - bor der.
Orada yaşayanların pisliyinə görə Münbit torpağı şoranlığa çevirər.
35 Ørken gør han til Vanddrag, det tørre Land til Kilder;
Səhranı gölməçəyə döndərər, Quraq torpaqdan bulaqlar çıxardar.
36 der lader han sultne bo, så de grunder en By at bo i,
Oranı verər ki, aclar məskən salsınlar, Yaşamaq üçün özlərinə şəhər qursunlar,
37 tilsår Marker og planter Vin og høster Afgrødens Frugt.
Tarlanı əksinlər, üzümlüklər salsınlar. Bol məhsul götürsünlər.
38 Han velsigner dem, de bliver mange, han lader det ikke skorte på Kvæg.
Onun xeyir-duası ilə törəyib artırlar, Heyvanlarının sayı azalmır.
39 De bliver få og segner under Modgangs og Kummers Tryk,
Sonra əzabdan, darlıqdan, bəlalardan Onlar azalıb alçaldılan an
40 han udøser Hån over Fyrster og lader dem rave i vejløst Øde.
Rəbb əsilzadələrin üstünə həqarət yağdırar, Onları sonsuz çöldə sərgərdan dolandırar.
41 Men han løfter den fattige op af hans Nød og gør deres Slægter som Hjorde;
Amma fəqiri zülm altından qaldırar, Övladlarını sürü kimi çoxaldar.
42 de oprigtige ser det og glædes, men al Ondskab lukker sin Mund.
Bunu görən əməlisalehlər şad olar, Fitnə söyləyən ağızlarsa yumular.
43 Hvo som er viis, han mærke sig det og lægge sig HERRENs Nåde på Sinde!
Kimin ağlı varsa, qoy buna fikir versin, Qoy Rəbbin məhəbbətini dərk etsin!
