Salme 106

1 Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans miskundhed varer evindelig!

Whakamoemititia a Ihowa. Whakawhetai ki a Ihowa; he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.

2 Hvo kan opregne Herrens vældige gerninger, finde ord til at kundgøre al hans pris?

Me wai e korero nga mahi nunui a Ihowa: e whakakite katoa nga whakamoemiti ki a ia?

3 Salige de, der holder på ret, som altid øver retfærdighed!

Ka hari te hunga e mau ana ki te whakarite tika; me te kaimahi i te tika i nga wa katoa.

4 Husk os, Herre, når dit folk finder nåde, lad os få godt af din frelse,

Maharatia mai ahau, e Ihowa, kia rite ki tau manako ki tau iwi: tirotirohia mai ahau i runga i tau whakaoranga.

5 at vi må se dine udvalgtes lykke, glæde os ved dit folks glæde og med din arvelod prise vor lykke!

Kia kite ai ahau i te pai o au i whiriwhiri ai: kia koa ai, koa tahi me tau iwi; kia whakamanamana tahi ai me tou kainga tupu.

6 Vi syndede som vore Fædre, handlede ilde og gudløst.

Kua hara tahi matou me o matou matua, kua mahi matou i te kino, i te mea he.

7 Vore Fædre i Ægypten ænsede ej dine Undere, kom ikke din store Miskundhed i Hu, stod den Højeste imod ved det røde Hav.

Kihai o matou matua i mohio ki au mea whakamiharo i Ihipa, kihai hoki i mahara ki te tini o au arohatanga; engari ia i whakatoi ratou ki a koe i te moana, ae, i te Moana Whero.

8 Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at gøre sin Vælde kendt;

Otira whakaorangia ana ratou e ia, he whakaaro ki tona ingoa, kia matauria ai tona kaha.

9 han trued det røde Hav, og det tørrede ud, han førte dem gennem Dybet som gennem en Ørk;

I riria ano e ia te Moana Whero, a kua maroke: na arahina ana ratou e ia i nga rire, ano ko waenga koraha.

10 han fried dem af deres Avindsmænds Hånd og udløste dem fra Fjendens Hånd;

Na whakaorangia ake ratou e ia i te ringa o te tangata i kino ki a ratou; a hokona ana ratou i roto i te ringa o te hoariri.

11 Vandet skjulte dem, som trængte dem, ikke een blev tilbage af dem;

A taupokina ana e nga wai o ratou hoariri, hore rawa tetahi morehu.

12 da troede de på hans Ord og kvad en Sang til hans Pris.

Na whakapono ana ratou ki ana kupu: a waiata ana i te whakamoemiti ki a ia.

13 Men de glemte snart hans Gerninger, biede ej på hans Råd;

Hohoro tonu to ratou wareware ki ana mahi: kihai i taria e ratou tona whakaaro:

14 de grebes af Attrå i Ørkenen, i Ødemarken fristed de Gud;

Engari i whakaputa nui i o ratou hiahia i te tahora; whakamatautau ana ratou i te Atua i te koraha.

15 så gav han dem det, de kræved og sendte dem Lede i Sjælen.

Na ka hoatu e ia ta ratou i inoi ai; otira i tukua atu e ia te hiroki ki to ratou wairua.

16 De bar Avind mod Moses i Lejren, mod Aron, HERRENs hellige;

I hae hoki ratou ki a Mohi i te puni, ki a Arona ano, ki te tangata tapu a Ihowa.

17 Jorden åbned sig, slugte Datan, lukked sig over Abirams Flok;

Ko te hamamatanga o te whenua, na horomia ana a Ratana; a taupokina iho te ropu o Apirama.

18 Ilden rasede i deres Flok, Luen brændte de gudløse op.

A mura ana te ahi i to ratou ropu; wera ana i te mura te hunga kino.

19 De lavede en Kalv ved Horeb og tilbad det støbte Billed;

I hanga e ratou he kuao kau ki Horepa, a koropiko ana ki te whakapakoko i whakarewaina.

20 de byttede deres Herlighed bort for et Billed af en Okse, hvis Føde er Græs;

Koia i whitia ai e ratou to ratou kororia mo te mea i rite ki te puru kai tarutaru.

21 de glemte Gud, deres Frelser, som øvede store Ting i Ægypten,

Wareware ake i a ratou te Atua, to ratou kaiwhakaora, i mahi nei i nga mea nunui ki Ihipa.

22 Undere i Kamiternes Land, frygtelige Ting ved det røde Hav.

I nga mahi whakamiharo ki te whenua o Hama, i nga mea whakamataku ki te Moana Whero.

23 Da tænkte han på at udrydde dem, men Moses, hans udvalgte Mand, stilled sig i Gabet for hans Åsyn for at hindre, at hans Vrede lagde øde.

Na ka mea ia, kia whakangaromia ratou, me i kaua a Mohi, tana i whiriwhiri ai, te tu ki tona aroaro i te takiwa, hei papare ake i tona riri, kei huna ratou e ia.

24 De vraged det yndige Land og troede ikke hans Ord,

Ae ra, i whakahawea ratou ki te whenua ahuareka; kihai ratou i whakapono ki tana kupu;

25 men knurrede i deres Telte og hørte ikke på HERREN;

Heoi amuamu ana i roto i o ratou teneti, kihai i whakarongo ki te reo o Ihowa.

26 da løfted han Hånden og svor at lade dem falde i Ørkenen,

Na reira ka ara tona ringa ki a ratou, ki te turaki i a ratou i te koraha;

27 splitte deres Sæd blandt Folkene, sprede dem rundt i Landene.

Ki te turaki i o ratou uri i roto i nga iwi: ki te whakamarara i a ratou ki nga whenua.

28 De holdt til med Ba'al-Peor og åd af de dødes Ofre;

I whakauru atu hoki ratou ki a Paarapeoro: a kai ana i nga patunga tapu ma nga mea mate.

29 de krænked ham med deres Gerninger, og Plage brød løs iblandt dem.

Koia i whakapataritari ai ratou i a ia ki a ratou hanga kia riri; a pakaru ana mai te mate uruta ki a ratou.

30 Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen blev bragt til at standse,

Na ko te whakatikanga ake o Pinehaha, ki te whakaputa whakawa: a mutu iho te mate.

31 og det regnedes ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt, evindelig.

I kiia ai ia he tika i nga whakatupuranga katoa ake ake.

32 De vakte hans Vrede ved Meribas Vand, og for deres Skyld gik det Moses ilde;

I whakapataritari ano ratou i a ia ki nga wai o Meripa; na hemanawa ana a Mohi mo ratou:

33 thi de stod hans Ånd imod, og han talte uoverlagte Ord.

Na ratou hoki i whakatoi tona wairua, i he ai te kupu a ona ngutu.

34 De udryddede ikke de Folk, som HERREN havde sagt, de skulde,

Kihai ratou i whakangaro i nga iwi i kiia nei e Ihowa ki a ratou;

35 med Hedninger blandede de sig og gjorde deres Gerninger efter;

Heoi uru ana ki roto ki nga tauiwi, a ako ana i a ratou mahi.

36 deres Gudebilleder dyrkede de, og disse blev dem en Snare;

I mahi hoki ratou ki a ratou whakapakoko, i mahangatia ai ratou.

37 til Dæmonerne ofrede de, og det både Sønner og Døtre;

Ae, i patua e ratou a ratou tama me a ratou tamahine ma nga atua maori;

38 de udgød uskyldigt Blod, deres Sønners og Døtres Blod, som de ofred til Kana'ans Guder, og Landet blev smittet ved Blod;

I whakahekea hoki te toto harakore, nga toto o a ratou tama, o a ratou tamahine, i patua nei e ratou ma nga whakapakoko o Kanaana; a poke iho te whenua i te toto.

39 de blev urene ved deres Gerninger, bolede ved deres idrætter.

Na poke iho ratou i a ratou mahi: a puremu ana ki a ratou mahi.

40 Da blev HERREN vred på sit Folk og væmmedes ved sin Arv;

Koia i mura ai te riri o Ihowa ki tana iwi; a whakarihariha ana ia ki tona kainga tupu.

41 han gav dem i Folkenes Hånd, deres Avindsmænd blev deres Herrer;

A tukua ana ratou e ia ki te ringa o nga tauiwi; waiho ana te hunga i kino ki a ratou hei rangatira mo ratou.

42 deres Fjendervoldte dem Trængsel, de kuedes under deres Hånd.

Na ka tukinotia ratou e o ratou hoariri: ka pehia ki raro i o ratou ringa.

43 Han frelste dem Gang på Gang, men de stod egensindigt imod og sygnede hen i Brøden;

He maha ana whakaoranga i a ratou: ko ratou ia i whakatoi ki a ia i o ratou whakaaro, a whakaititia ana i ta ratou kino.

44 dog så han til dem i Trængslen, så snart han hørte dem klage;

Ahakoa ra, i titiro ia ki to ratou matenga, i tona rongonga i ta ratou tangi:

45 han kom sin Pagt i Hu og ynkedes efter sin store Miskundhed;

I mahara hoki ia ki tana kawenata ki a ratou, a rite tonu ki te tini o ana mahi aroha te putanga ketanga o ona whakaaro:

46 han lod dem finde Barmhjertighed hos alle, der tog dem til Fange.

I meinga hoki ratou e ia kia arohaina e te hunga katoa i whakaraua atu ai ratou.

47 Frels os, HERRE vor Gud, du samle os sammen fra Folkene, at vi må love dit hellige Navn, med Stolthed synge din Pris.

Whakaorangia matou, e Ihowa, e to matou Atua, kohikohia matou i roto i nga tauiwi: kia whakawhetai ai ki tou ingoa tapu, kia whakamanamana ai ki tou whakamoemiti.

48 Lovet være HERREN, Israels Gud, fra Evighed og til Evighed! Og alt Folket svare Amen!

Kia whakapaingia a Ihowa, te Atua o Iharaira, i tua whakarere ano, a ake ake. A kia mea katoa te iwi, Amine. Whakamoemititia a Ihowa.