Salme 106
1 Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans miskundhed varer evindelig!
E HALELU aku ia Iehova. E mililani aku ia Iehova, no ka mea ua maikai ia; Ua mau loa hoi kona lokomaikai.
2 Hvo kan opregne Herrens vældige gerninger, finde ord til at kundgøre al hans pris?
Owai la ka mea e hai mai i na mea nui a Iehova? A e hoike mai hoi i kona hanohano a pau?
3 Salige de, der holder på ret, som altid øver retfærdighed!
Pomaikai ka poe malama i ka hoopono, A hana i ka pololei i na manawa a pau.
4 Husk os, Herre, når dit folk finder nåde, lad os få godt af din frelse,
E hoomanao mai oe ia'u, e Iehova, Me au e aloha'i i kou poe kanaka; E haawi mai no hoi ia'u i kou hoola ana.
5 at vi må se dine udvalgtes lykke, glæde os ved dit folks glæde og med din arvelod prise vor lykke!
I ike aku au i ka maikai o kou poe i waeia, I lealea hoi au ma ka lealea ana o kou lahuikanaka, I kaena hoi au ma kou poe hooilina.
6 Vi syndede som vore Fædre, handlede ilde og gudløst.
Ua hewa pu no makou me ko makou poe kupuna, Ua lawehala hoi, a ua hana kolohe.
7 Vore Fædre i Ægypten ænsede ej dine Undere, kom ikke din store Miskundhed i Hu, stod den Højeste imod ved det røde Hav.
O ko makou poe kupuna ma Aigupita, Aole lakou i hoomaopopo i kau mau hana mana; Aole hoi lakou i hoomanao i ka nui o kou lokomaikai; A hoonaukiuki aku la ma ke kai, ma ke Kaiula hoi.
8 Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at gøre sin Vælde kendt;
Aka, no kona inoa, hoola mai oia ia lakou, I hoike mai ai oia i kona mana.
9 han trued det røde Hav, og det tørrede ud, han førte dem gennem Dybet som gennem en Ørk;
Papa mai la oia i ke Kaiula, a maloo iho la ia; Alakai ae la oia ia lakou ma ka hohonu me he nahelehele la.
10 han fried dem af deres Avindsmænds Hånd og udløste dem fra Fjendens Hånd;
Hoola mai la oia ia lakou mai ka lima mai o ka poe inaina, A hoola panai hoi ia lakou mai ka lima mai o ka enemi.
11 Vandet skjulte dem, som trængte dem, ikke een blev tilbage af dem;
Popoi mai la na wai i ko lakou poe enemi; Aole i hookoeia kekahi o lakou.
12 da troede de på hans Ord og kvad en Sang til hans Pris.
Alaila, hooiaio lakou i kana mau olelo, A oli iho la i mau halelu nona.
13 Men de glemte snart hans Gerninger, biede ej på hans Råd;
Poina koke ia lakou kana mau hana, Aole lakou i kakali i kana ao ana.
14 de grebes af Attrå i Ørkenen, i Ødemarken fristed de Gud;
Kuko nui no lakou ma ka waonahele, A hoao lakou i ke Akua, ma ka waoakua.
15 så gav han dem det, de kræved og sendte dem Lede i Sjælen.
Haawi mai la oia ia lakou i ka mea a lakou i noi aku ai; A haawi mai nae i ka hookii iloko o ko lakou uhane.
16 De bar Avind mod Moses i Lejren, mod Aron, HERRENs hellige;
Huahua lakou ia Mose ma kahi hoomoana'i, A me Aarona hoi ka haipule a Iehova.
17 Jorden åbned sig, slugte Datan, lukked sig over Abirams Flok;
Wahi ae la ka honua, a moni iho la ia Datana, A poi mai la hoi maluna o ke anaina o Abirama,
18 Ilden rasede i deres Flok, Luen brændte de gudløse op.
Hoaaia ke ahi ma ko lakou anaina, A pau iho la ka poe hewa i ka lapalapa ahi.
19 De lavede en Kalv ved Horeb og tilbad det støbte Billed;
Hana no lakou i keiki bipi ma Horeba, A kulou hoomana lakou ia kii hooheheeia.
20 de byttede deres Herlighed bort for et Billed af en Okse, hvis Føde er Græs;
Hoololi lakou i ko lakou nani I ke ano o ka bipi e ai ana i ka mauu.
21 de glemte Gud, deres Frelser, som øvede store Ting i Ægypten,
Poina ia lakou ke Akua, ko lakou Hoola, Ka mea i hana i na mea nui ma Aigupita;
22 Undere i Kamiternes Land, frygtelige Ting ved det røde Hav.
Na mea kupanaha hoi ma ka aina o Hama, Na mea weliweli hoi ma ke Kaiula.
23 Da tænkte han på at udrydde dem, men Moses, hans udvalgte Mand, stilled sig i Gabet for hans Åsyn for at hindre, at hans Vrede lagde øde.
Alaila, olelo no oia e luku ia lakou, Ina i ku ole o Mose, kona mea i waeia ma ka hakahaka imua ona. E pale aku i kona huhu i ole ia e luku mai.
24 De vraged det yndige Land og troede ikke hans Ord,
A hoowahawaha no hoi lakou i ka aina aloha, Aole hoi i hooiaio i kana olelo.
25 men knurrede i deres Telte og hørte ikke på HERREN;
Ohumu iho lakou ma ko lakou mau halelewa. Aole hoi i hoolohe i ka leo o Iehova.
26 da løfted han Hånden og svor at lade dem falde i Ørkenen,
Alaila, hoana ae la oia i kona lima, E hoohina ia lakou ma ka waonahele;
27 splitte deres Sæd blandt Folkene, sprede dem rundt i Landene.
E hoohina hoi i ka lakou poe mamo mawaena o ko na aina e, A e hooauhee ia lakou maluna o ka honua.
28 De holdt til med Ba'al-Peor og åd af de dødes Ofre;
Hoopili ae la lakou ia Baalapeora, A ai no hoi lakou i na mohai o ka poe i make.
29 de krænked ham med deres Gerninger, og Plage brød løs iblandt dem.
Hoonaukiuki aku lakou ma ka lakou hana ana; A puka mai la ka mai make iwaena o lakou.
30 Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen blev bragt til at standse,
Alaila ku ae la o Pinehasa iluna, a hoopai iho la, A hookiia ua mai make la.
31 og det regnedes ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt, evindelig.
Manaoia'e la ia, he pono nona, I kela hanauna, i keia hanauna, a mau loa aku.
32 De vakte hans Vrede ved Meribas Vand, og for deres Skyld gik det Moses ilde;
Hoonaukiuki aku lakou ia ia ma na wai o Meriba, A hewa o Mose, no lakou la.
33 thi de stod hans Ånd imod, og han talte uoverlagte Ord.
No ka mea, hookuee lakou i ka manao ana, A olelo pono ole mai la oia ma kona mau lehelehe.
34 De udryddede ikke de Folk, som HERREN havde sagt, de skulde,
Aole lakou i luku ae i na lahuikanaka, A Iehova i kauoha mai ai ia lakou.
35 med Hedninger blandede de sig og gjorde deres Gerninger efter;
Ua huiia no lakou me ko na aina e, A ao mai la lakou i ka lakou mau hana.
36 deres Gudebilleder dyrkede de, og disse blev dem en Snare;
Malama aku no hoi i ko lakou poe akua kii, A lilo ia i pahele na lakou.
37 til Dæmonerne ofrede de, og det både Sønner og Døtre;
Alaila, mohai aku la lakou i ka lakou poe keikikane, A me ka lakou poe kaikamahine no na daimonio.
38 de udgød uskyldigt Blod, deres Sønners og Døtres Blod, som de ofred til Kana'ans Guder, og Landet blev smittet ved Blod;
Hookahe ae la lakou i ke koko hala ole, I ke koko hoi o ka lakou poe keikikane, a me ka lakou poe kaikamahine, Na mea a lakou i mohai aku ai i na'kua kii o Kanaana; A hoohaumiaia ka aina i ke koko.
39 de blev urene ved deres Gerninger, bolede ved deres idrætter.
A haumia no hoi lakou i ka lakou mau hana, A moe kolohe lakou me na mea a lakou i hana'i.
40 Da blev HERREN vred på sit Folk og væmmedes ved sin Arv;
Nolaila, hoaaia ka inaina o Iehova i kona poe kanaka, A hoopailua mai la oia i kona hooilina iho.
41 han gav dem i Folkenes Hånd, deres Avindsmænd blev deres Herrer;
A haawi ae la ia ia lakou i ka lima o ko na aina e; A noho alii maluna o lakou ka poe inaina mai ia lakou.
42 deres Fjendervoldte dem Trængsel, de kuedes under deres Hånd.
Hookaumaha mai no hoi ko lakou poe enemi ia lakou, A hoohaahaaia mai no hoi malalo iho o ko lakou lima.
43 Han frelste dem Gang på Gang, men de stod egensindigt imod og sygnede hen i Brøden;
Hoopakele pinepine mai la oia ia lakou; Aka, hoonaukiuki aku lakou ia ia, ma ko lakou manao, A hokii iho la lakou no ko lakou hewa.
44 dog så han til dem i Trængslen, så snart han hørte dem klage;
Alaila, ike mai la oia i ko lakou pilikia, Ia ia i lohe ai i ko lakou olo pihe ana.
45 han kom sin Pagt i Hu og ynkedes efter sin store Miskundhed;
A hoomanao mai la oia i kona berita me lakou, A minamina iho la oia, e like me ka nui o kona lokomaikai ana.
46 han lod dem finde Barmhjertighed hos alle, der tog dem til Fange.
Alaila, haawi mai la oia ia lakou I ke alohaia imua o ka poe a pau i lawe pio ia lakou.
47 Frels os, HERRE vor Gud, du samle os sammen fra Folkene, at vi må love dit hellige Navn, med Stolthed synge din Pris.
E hoola mai oe ia makou, e Iehova, e ko makou Akua, E hoiliili mai ia makou, maiwaena mai o ko na aina e, I mililani aku makou i ka inoa hoano, A e hiilani aku hoi ma kou halelu.
48 Lovet være HERREN, Israels Gud, fra Evighed og til Evighed! Og alt Folket svare Amen!
E hoomaikaiia o Iehova, ke Akua o ka Iseraela, Mai kahiko loa mai, a mau loa aku no: E i mai no hoi na kanaka a pau, Amene. E halelu aku ia Iehova.
