Salme 104
1 Min sjæl, lov Herren! Herren min Gud, du er såre stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,
Ég lofa Drottin! Drottinn, þú Guð minn, þú ert undursamlegur! Þú ert íklæddur hátign og dýrð og umlukinn ljósi!
2 hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;
Þú þandir út himininn eins og dúk og dreifðir um hann stjörnunum.
3 du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem på Vindens Vinger;
Þú mótaðir þurrlendið og rýmdir fyrir hafinu. Þú gerðir ský að vagni þínum og ferð um á vængjum vindarins.
4 Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!
Englarnir eru erindrekar þínir og eldslogar þjóna þér.
5 Du fæsted Jorden på dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;
Undirstöður heimsins eru traustar, þær eru þitt verk, og þess vegna haggast hann ekki.
6 Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.
Þú lést vatnsflóð ganga yfir jörðina og hylja fjöllin.
7 For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,
Og þegar þú bauðst, safnaðist vatnið saman í höfunum,
8 for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;
fjöllin risu og dalirnir urðu til.
9 du satte en Grænse, de ej kommer over, så de ikke igen skal tilhylle Jorden.
Þú settir sjónum sín ákveðnu mörk svo að hann skyldi aldrei aftur flæða yfir þurrlendið.
10 Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;
Þú settir lindir í dalina og lækir renna um fjöllin.
11 de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;
Þeir eru dýrunum til drykkjar og þar svalar villiasninn þorsta sínum.
12 over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.
Þar gera fuglar sér hreiður og söngur þeirra ómar frá trjánum.
13 Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;
Hann sendir regn yfir fjöllin svo að jörðin ber sinn ávöxt.
14 du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, så du frembringer Brød af Jorden
Safaríkt grasið vex að boði hans og er búfénu til fæðu. En maðurinn yrkir jörðina, ræktar ávexti, grænmeti og korn,
15 og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.
einnig vín sér til gleði, olíu sem gerir andlitið gljáandi og brauð sem gefur kraft.
16 HERRENs Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,
Drottinn gróðursetti sedrustrén í Líbanon, há og tignarleg,
17 hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.
og þar byggja fuglarnir sér hreiður, en storkurinn velur kýprustréð til bústaðar.
18 Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.
Steingeiturnar kjósa hin háu fjöll, en stökkhérarnir finna sér stað í klettum.
19 Du skabte Månen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;
Tunglið settir þú til að afmarka mánuði, en sólina til að skína um daga.
20 du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;
Myrkur og nótt eru frá þér komin, þá fara skógardýrin á kreik.
21 de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.
Þá öskra ljónin eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.
22 De sniger sig bort, når Sol står op, og lægger sig i deres Huler;
Þegar sólin rís draga þau sig í hlé og leggjast í fylgsni sín,
23 Mennesket går til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder på.
en mennirnir ganga út til starfa og vinna allt til kvölds.
24 Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!
Drottinn, hvílík fjölbreytni í öllu því sem þú hefur skapað! Allt á það upphaf sitt í vísdómi þínum! Jörðin er full af því sem þú hefur gert!
25 Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, både små og store;
Framundan mér teygir sig blikandi haf, iðandi af alls konar lífi!
26 Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.
Og sjá! Þarna eru skipin! Og þarna hvalirnir! – þeir leika á alls oddi!
27 De bier alle på dig, at du skal give dem Føde i Tide;
Allar skepnur vona á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.
28 du giver dem den, og de sanker, du åbner din Hånd, og de mættes med godt.
Þú mætir þörfum þeirra og þau mettast ríkulega af gæðum þínum.
29 Du skjuler dit Åsyn, og de forfærdes; du tager deres Ånd, og de dør og vender tilbage til Støvet;
En snúir þú við þeim bakinu er úti um þau. Þegar þú ákveður, deyja þau og verða að mold,
30 du sender din Ånd, og de skabes, Jordens Åsyn fornyer du.
en þú sendir líka út anda þinn og vekur nýtt líf á jörðinni.
31 HERRENs Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!
Lof sé Guði að eilífu! Drottinn gleðst yfir verkum sínum!
32 Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger
Þegar hann lítur á jörðina, skelfur hún og eldfjöllin gjósa við snertingu fingra hans.
33 Jeg vil synge for HERREN, så længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.
Ég vil lofsyngja Drottni svo lengi sem ég lifi, vegsama Guð á meðan ég er til!
34 Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.
Ó, að ljóð þetta mætti gleðja hann, því að Drottinn er gleði mín og fögnuður.
35 Måtte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!
Ó, að misgjörðarmenn hyrfu af jörðinni og að óguðlegir yrðu ekki framar til. En Drottin vil ég vegsama að eilífu! Hallelúja!
