Salme 103

1 (Af David.) Min Sjæl, lov Herren, og alt i mig love hans hellige navn!

Davut'un mezmuru RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! O'nun kutsal adına övgüler sun, ey bütün varlığım!

2 Min Sjæl, lov HERREN, og glem ikke alle hans Velgerninger!

RAB'be övgüler sun, ey canım! İyiliklerinin hiçbirini unutma!

3 Han, som tilgiver alle dine Misgerninger og læger alle dine Sygdomme,

Bütün suçlarını bağışlayan, Bütün hastalıklarını iyileştiren,

4 han, som udløser dit Liv fra Graven og kroner dig med Miskundhed og Barmhjertighed,

Canını ölüm çukurundan kurtaran, Sana sevgi ve sevecenlik tacı giydiren,

5 han, som mætter din Sjæl med godt, så du bliver ung igen som Ørnen!

Yaşam boyu seni iyiliklerle doyuran O'dur, Bu nedenle gençliğin kartalınki gibi tazelenir.

6 HERREN øver Retfærdighed og Ret mod alle fortrykte.

RAB bütün düşkünlere Hak ve adalet sağlar.

7 Han lod Moses se sine Veje, Israels Børn sine Gerninger;

Kendi yöntemlerini Musa'ya, İşlerini İsrailliler'e açıkladı.

8 barmhjertig og nådig er HERREN, langmodig og rig på Miskundhed;

RAB sevecen ve lütfedendir, Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.

9 han går ikke bestandig i Rette, gemmer ej evigt på Vrede;

Sürekli suçlamaz, Öfkesini sonsuza dek sürdürmez.

10 han handled ej med os efter vore Synder, gengældte os ikke efter vor Brøde.

Bize günahlarımıza göre davranmaz, Suçlarımızın karşılığını vermez.

11 Men så højt som Himlen er over Jorden, er hans Miskundhed stor over dem, der frygter ham.

Çünkü gökler yeryüzünden ne kadar yüksekse, Kendisinden korkanlara karşı sevgisi de o kadar büyüktür.

12 Så langt som Østen er fra Vesten, har han fjernet vore Synder fra os.

Doğu batıdan ne kadar uzaksa, O kadar uzaklaştırdı bizden isyanlarımızı.

13 Som en Fader forbarmer sig over sine Børn, forbarmer HERREN sig over dem, der frygter ham.

Bir baba çocuklarına nasıl sevecen davranırsa, RAB de kendisinden korkanlara öyle sevecen davranır.

14 Thi han kender vor Skabning, han kommer i Hu, vi er Støv;

Çünkü mayamızı bilir, Toprak olduğumuzu anımsar.

15 som Græs er Menneskets dage, han blomstrer som Markens Blomster;

İnsana gelince, ota benzer ömrü, Kır çiçeği gibi serpilir;

16 når et Vejr farer over ham, er han ej mere, hans Sted får ham aldrig at se igen.

Rüzgar üzerine esince yok olur gider, Bulunduğu yer onu tanımaz.

17 Men HERRENs Miskundhed varer fra Evighed og til Evighed over dem, der frygter ham, og hans Retfærd til Børnenes Børn

Ama RAB kendisinden korkanları sonsuza dek sever, Antlaşmasına uyan Ve buyruklarına uymayı anımsayan soylarına adil davranır.

18 for dem, der holder hans Pagt og kommer hans Bud i Hu, så de gør derefter.

19 HERREN har rejst sin Trone i Himlen, alt er hans Kongedømme underlagt.

RAB tahtını göklere kurmuştur, O'nun egemenliği her yeri kapsar.

20 Lov HERREN, I hans Engle, I vældige i Kraft, som gør, hvad han byder, så snart I hører hans Røst.

RAB'be övgüler sunun, ey sizler, O'nun melekleri, O'nun sözünü dinleyen, Söylediklerini yerine getiren güç sahipleri!

21 Lov HERREN, alle hans Hærskarer, hans Tjenere, som fuldbyrder hans Vilje.

RAB'be övgüler sunun, ey sizler, O'nun bütün göksel orduları, İsteğini yerine getiren kulları!

22 Lov HERREN, alt, hvad han skabte, på hvert eneste Sted i hans Rige! Min Sjæl, lov HERREN!

RAB'be övgüler sunun, Ey O'nun egemen olduğu yerlerdeki bütün yaratıklar! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!