Salme 102

1 (Bøn af en elendig, når hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.) HERRE, lyt til min bøn, lad mit råb komme til dig,

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

2 skjul dog ikke dit Åsyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; når jeg kalder, så skynd dig og svar mig!

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

3 Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

4 mit Hjerte er svedet og - visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

5 Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

6 jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen på øde Steder;

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

7 om Natten ligger jeg vågen og jamrer så ensom som Fugl på Taget;

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

8 mine Fjender håner mig hele Dagen; de der spotter mig, sværger ved mig.

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

9 Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Tårer

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

10 over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

11 mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

12 Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

13 du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, når Nådens Tid, når Timen er inde;

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

14 thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

15 Og HERRENs Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

16 thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

17 han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

18 For Efterslægten skal det optegnes, af Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

19 thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

20 for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

21 at HERRENs Navn kan forkyndes i Zion, hans - Pris i Jerusalem,

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

22 når Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

23 Han lammed min Kraft på Vejen, forkorted mit Liv.

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

24 Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine År er fra Slægt til Slægt.

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

25 Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

26 de falder, men du består, alle slides de op som en Klædning;

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

27 som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine År får aldrig Ende!

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

28 Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestå for dit Åsyn.

Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.