Salme 102

1 (Bøn af en elendig, når hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.) HERRE, lyt til min bøn, lad mit råb komme til dig,

نوێژی هەژارێکی ورەڕووخاو، کە هاواری دەباتە بەردەم یەزدان. ئەی یەزدان، گوێ لە نوێژم بگرە، با هاوارم بگاتە لات.

2 skjul dog ikke dit Åsyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; når jeg kalder, så skynd dig og svar mig!

لە ڕۆژی تەنگانەدا ڕووی خۆتم لێ مەشارەوە، لەو ڕۆژەی کە هاوارت بۆ دەکەم گوێم بۆ شل بکە، زوو وەڵامم بدەوە.

3 Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

ڕۆژگارم وەک دووکەڵ ڕەوییەوە، ئێسکم وەک پشکۆ گڕی گرتووە.

4 mit Hjerte er svedet og - visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

هەڵپڕووکاوە، دڵم وشک بووەتەوە، نانخواردنم لەبیر نەماوە.

5 Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

لە دەنگی ناڵەم ئێسکم بە پێستمەوە نووساوە.

6 jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen på øde Steder;

وەک کوندەپەپووی بیابانی چۆڵەوانیم لێهاتووە، وەک کوندەپەپووی کەلاوەم لێهاتووە.

7 om Natten ligger jeg vågen og jamrer så ensom som Fugl på Taget;

ڕادەکشێم و وەک چۆلەکەیەکی تەنهای سەربانم لێهاتووە.

8 mine Fjender håner mig hele Dagen; de der spotter mig, sværger ved mig.

بە درێژایی ڕۆژ دوژمنەکانم سووکایەتیم پێ دەکەن، ئەوانەی لە دژی منن وەک شێتیان لێ هاتووە، نەفرەتم لێدەکەن.

9 Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Tårer

بۆیە خۆڵەمێش دەخۆم وەک نان، فرمێسکم تێکەڵ بە خواردنەوەم بووە،

10 over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

لەبەر تووڕەیی زۆری تۆ، چونکە هەڵتگرتم و فڕێتدام.

11 mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

ڕۆژگارم وەک سێبەری خوارە، خۆشم وەک گیا وشک دەبمەوە.

12 Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

تۆش ئەی یەزدان، هەتاهەتایە لەسەر تەختی، نەوە دوای نەوە یادت دەکەنەوە.

13 du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, når Nådens Tid, når Timen er inde;

تۆ هەڵدەستیت و بەزەییت بە سییۆن دێتەوە، چونکە ماوەی میهرەبانییە، کاتی هاتووە.

14 thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

خزمەتکارەکانت بە تاسەوەن بۆ بەردەکانی، دڵیان دەسووتێ بۆ خۆڵەکەی.

15 Og HERRENs Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

هەموو نەتەوەکان لە ناوی یەزدان دەترسن، هەموو پاشاکانی زەویش لە شکۆمەندیت،

16 thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

چونکە کە یەزدان سییۆن بنیاد دەنێتەوە، بە شکۆمەندی خۆی دەبینرێت.

17 han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

ئاوڕ لە نوێژی ڕووتوڕەجاڵەکان دەداتەوە، نوێژەکانیان بە کەم نازانێت.

18 For Efterslægten skal det optegnes, af Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

ئەمە بۆ نەوەی داهاتوو دەنووسرێت، تاکو ئەو نەوەیە ستایشی یەزدان بکەن، کە هێشتا لەدایک نەبوونە:

19 thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

«یەزدان لە بەرزایی پیرۆزگای خۆیەوە دەڕوانێتە خوارێ، لە ئاسمانەوە سەیری زەوی دەکات،

20 for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

بۆ ئەوەی گوێی لە ناڵەی دیلەکان بێت، ئەوانە ئازاد بکات کە دراونەتە دەست مردن.»

21 at HERRENs Navn kan forkyndes i Zion, hans - Pris i Jerusalem,

جا لە سییۆن ناوی یەزدان ڕادەگەیەنرێت، لە ئۆرشەلیم ستایشی،

22 når Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

کاتێک گەلان و پاشایەتییەکان پێکەوە بۆ پەرستنی یەزدان کۆدەبنەوە.

23 Han lammed min Kraft på Vejen, forkorted mit Liv.

لە ناوەڕاستی تەمەنم هێزی کزکردم، ڕۆژگاری کورتکردم.

24 Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine År er fra Slægt til Slægt.

گوتی: «ئەی خودای من، لە ناوەڕاستی ڕۆژگارم لام مەدە، ساڵانی تۆ بۆ نەوە دوای نەوەیە.

25 Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

لە سەرەتاوە بناغەی زەویت دانا، ئاسمانیش دەستکردی تۆیە.

26 de falder, men du består, alle slides de op som en Klædning;

ئەوان لەناودەچن، بەڵام تۆ دەمێنیت، هەموو وەک کراس کۆن دەبن، وەک جلوبەرگ دەیانگۆڕیت و فڕێدەدرێن.

27 som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine År får aldrig Ende!

بەڵام تۆ هەروەک خۆتی، ساڵانی تۆ کۆتایی نایەت.

28 Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestå for dit Åsyn.

کوڕی خزمەتکارەکانت نیشتەجێ دەبن و نەوەکانیان لەبەردەمت دەچەسپێن.»