Ordsprogene 8

1 Mon ikke Visdommen kalder, løfter Indsigten ikke sin røst?

Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?

2 Oppe på Høje ved Vejen, ved Korsveje træder den frem;

Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.

3 ved Porte, ved Byens Udgang, ved Dørenes Indgang råber den:

Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:

4 Jeg kalder på eder, I Mænd, løfter min Røst til Menneskens Børn.

Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:

5 I tankeløse, vind jer dog Klogskab, I Tåber, så få dog Forstand!

Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.

6 Hør, thi jeg fører ædel Tale, åbner mine Læber med retvise Ord;

Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.

7 ja, Sandhed taler min Gane, gudløse Læber er mig en Gru.

Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.

8 Rette er alle Ord af min Mund, intet er falskt eller vrangt;

Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.

9 de er alle ligetil for den kloge, retvise for dem der vandt Indsigt

Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.

10 Tag ved Lære, tag ikke mod Sølv, tag mod Kundskab fremfor udsøgt Guld;

Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.

11 thi Visdom er bedre end Perler, ingen Skatte opvejer den

Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.

12 Jeg, Visdom, er Klogskabs Nabo og råder over Kundskab og Kløgt.

Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.

13 HERRENs Frygt er Had til det onde. Jeg hader Hovmod og Stolthed, den onde Vej og den falske Mund.

Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.

14 Jeg ejer Råd og Visdom, jeg har Forstand, jeg har Styrke.

De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.

15 Ved mig kan Konger styre og Styresmænd give retfærdige Love;

Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.

16 ved mig kan Fyrster råde og Stormænd dømme Jorden.

Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.

17 Jeg elsker dem, der elsker mig, og de, der søger mig, finder mig.

Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.

18 Hos mig er der Rigdom og Ære, ældgammelt Gods og Retfærd.

Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.

19 Min Frugt er bedre end Guld og Malme, min Afgrøde bedre end kosteligt Sølv.

Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.

20 Jeg vandrer på Retfærds Vej. midt hen ad Rettens Stier

Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;

21 for at tildele dem, der elsker mig, Gods og fylde deres Forrådshuse.

Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.

22 Mig skabte HERREN først blandt sine Værker, i Urtid, førend han skabte andet;

La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.

23 jeg blev frembragt i Evigheden, i Begyndelsen, i Jordens tidligste Tider;

Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.

24 jeg fødtes, før Verdensdybet var til, før Kilderne, Vandenes Væld, var til;

Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.

25 førend Bjergene sænkedes, før Højene fødtes jeg,

Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;

26 førend han skabte Jord og Marker, det første af Jordsmonnets Støv.

Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.

27 Da han grundfæsted Himlen, var jeg hos ham, da han satte Hvælv over Verdensdybet.

Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,

28 Da han fæstede Skyerne oventil og gav Verdensdybets Kilder deres faste Sted,

Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,

29 da han satte Havet en Grænse, at Vandene ej skulde bryde hans Lov, da han lagde Jordens Grundvold,

Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:

30 da var jeg Fosterbarn hos ham, hans Glæde Dag efter Dag; for hans Åsyn leged jeg altid,

Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.

31 leged på hans vide Jord og havde min Glæde af Menneskens Børn.

Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.

32 Og nu, I Sønner, hør mig! Vel den, der vogter på mine Veje!

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.

33 Hør på Tugt og bliv vise, lad ikke hånt derom!

Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.

34 Lykkelig den, der hører på mig, så han daglig våger ved mine Døre og vogter på mine Dørstolper.

Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.

35 Thi den, der ftnder mig; finder Liv og opnår Yndest hos HERREN;

Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.

36 men den, som mister mig, skader sig selv; enhver, som hader mig, elsker Døden.

Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.