Ordsprogene 6
1 Min Søn: har du borget for din næste og givet en anden Håndslag,
ʻE hoku foha, kapau kuo ke hoko ko e fetongi ki ho kāinga, kapau kuo ke fekuku nima mo ha muli,
2 er du fanget ved dine Læber og bundet ved Mundens Ord,
Tā kuo tauheleʻi koe ʻaki ʻae ngaahi lea mei ho ngutu, kuo ke fihia koe ʻi he ngaahi lea ʻa ho ngutu.
3 gør så dette, min Søn, og red dig, nu du er kommet i Næstens Hånd: Gå hen uden Tøven, træng ind på din Næste;
ʻE hoku foha, ke ke fai eni, koeʻuhi ke ke hao ʻoka ke ka tō ki he nima ʻo ho kāinga: ʻalu koe, ʻo fakavaivai koe, koeʻuhi ke ke lavaʻi ai ho kāinga.
4 und ikke dine Øjne Søvn, ej heller dine Øjenlåg Hvile,
ʻOua naʻa tuku ke mohe ho mata, pe tuku ke tulemohe ho laumata.
5 red dig som en Gazel af Snaren, som en Fugl af Fuglefængerens Hånd.
Fakamoʻui koe ʻo hangē ko e kāseli mei he nima ʻoe tangata tuli manu, pea hangē ko e manupuna mei he nima ʻoe tangata tauhele.
6 Gå hen til Myren, du lade, se dens Færd og bliv viis.
ʻA koe ko e fakapikopiko, ʻalu ki he lō; tokanga ki heʻene anga, pea ke poto ai;
7 Skønt uden Fyrste, Foged og Styrer,
ʻAia ʻoku ʻikai hano fakahinohino, pe enginaki, pe ha pule,
8 sørger den dog om Somren for Æde og sanker sin Føde i Høst.
Ka ʻoku ne tokonaki ʻene meʻakai ʻi he faʻahitaʻu mafana, ʻo ne tānaki ʻene meʻakai ʻi he ututaʻu.
9 Hvor længe vil du ligge, du lade, når står du op af din Søvn?
ʻA koe ko e fakapikopiko, ʻe fēfē hono fuoloa ʻo hoʻo mohe? Te ke toki tuʻu hake ʻafē mei hoʻo mohe?
10 Lidt Søvn endnu, lidt Blund, lidt Hvile med samlagte Hænder:
“ʻE toe siʻi pe ʻae mohe, ʻe toe siʻi mo e moʻumohea, ʻe toe siʻi mo e fehulunaki ʻoe nima ke mohe:”
11 som en Stimand kommer da Fattigdom over dig, Trang som en skjoldvæbnet Mand.
Pea pehē, ʻe haʻu ai hoʻo masiva ʻo hangē ha taha ʻoku fononga mai, pea mo hoʻo paea ʻo hangē ha tangata ʻoku toʻo mahafu.
12 En Nidding, en ussel Mand er den, som vandrer med Falskhed i Munden,
ʻOku ʻalu mo e ngutu kovi, ʻae tangata ʻoku angakovi, mo e tangata angahala.
13 som blinker med Øjet, skraber med Foden og giver Tegn med Fingrene,
ʻOku kakamo ʻe ia ʻaki hono mata, ʻoku lea ʻaki ʻe ia hono vaʻe, ʻoku ako ʻaki ʻe ia hono louhiʻi nima;
14 som smeder Rænker i Hjertet og altid kun ypper Kiv;
ʻOku ʻi hono loto ʻae kovi, ʻoku ne fakatupu maʻuaipē ʻae kovi; ʻoku tūtuuʻi ʻe ia ʻae maveuveu.
15 derfor kommer hans Undergang brat, han knuses på Stedet, kan ikke læges.
Ko ia ʻe hoko fakafokifā ai ʻa ʻene malaʻia; ʻe maumau fakafokifā ia taʻehanofakamoʻui.
16 Seks Ting hader HERREN, syv er hans Sjæl en Gru:
ʻOku fehiʻa ʻa Sihova ki he meʻa ni ʻe ono: ʻio, ko e meʻa ʻe fitu ʻoku fakalielia ʻi hono ʻao:
17 Stolte Øjne, Løgnetunge, Hænder, der udgyder uskyldigt Blod,
Ko e mata fielahi, ko e ʻelelo ʻoku loi, mo e nima ʻoku lilingi ʻae toto ʻoe taʻehalaia,
18 et Hjerte, der udtænker onde Råd, Fødder, der haster og iler til ondt,
Ko e loto ʻoku fakatupu ʻae ngaahi mahalo kovi, mo e vaʻe ʻoku veʻe vave ki he fai kovi,
19 falsk Vidne, der farer med Løgn, og den, som sætter Splid mellem Brødre.
Ko e fakamoʻoni loi ʻoku lea ʻaki ʻae ngaahi loi, mo ia ʻoku fakatupu maveuveu ʻi he kāinga.
20 Min Søn, tag Vare på din Faders Bud, opgiv ikke din Moders Belæring,
ʻE hoku foha, ke ke tauhi ʻae fekau ʻa hoʻo tamai, pea ʻoua naʻa liʻaki ʻae fono ʻa hoʻo faʻē:
21 bind dem altid på dit Hjerte, knyt dem fast om din Hals;
Nonoʻo maʻuaipē ia ki ho loto, pea kahoa ʻaki ia ʻi ho kia.
22 på din Vandring lede den dig, på dit Leje vogte den dig, den tale dig til, når du vågner;
ʻOka ke ka ʻalu, te ne tataki koe; ʻoka ke ka mohe, te ne tauhi koe; pea ʻoka ke ka ʻā, te mo alea mo ia.
23 thi Budet er en Lygte, Læren Lys, og Tugtens Revselse Livets Vej
He ko e fekau ko e tuʻunga maama ia: pea ko e fono ko e maama ia; pea ko e valoki fakapoto ko e hala ia ʻoe moʻui:
24 for at vogte dig for Andenmands Hustru, for fremmed Kvindes sleske Tunge!
Ke fakahaofi koe mei he fefine angahala, mei he lea fakaoloolo ʻae fefine muli.
25 Attrå ej i dit Hjerte hendes Skønhed, hendes Blik besnære dig ej!
ʻOua naʻa ke holi ʻi ho loto ki hono fakaʻofoʻofa; pea ʻoua naʻa tuku ke ne kākaaʻi koe ʻaki hono laumata.
26 Thi en Skøge får man blot for et Brød, men Andenmands Hustru fanger dyrebar Sjæl.
He ko e meʻa ʻi he fefine feʻauaki ʻoku fakamasivaʻi ʻae tangata ke toe siʻi ʻene konga mā: pea ʻe tuli ʻe he tonotangata ʻae moʻui mahuʻinga.
27 Kan nogen bære Ild i sin Brystfold, uden at Klæderne brænder?
ʻE faʻa ʻai ʻe ha tangata ʻae afi ki hono fatafata, pea ʻikai vela hono ngaahi kofu?
28 Kan man vandre på glødende Kul, uden at Fødderne svides?
ʻE ʻeveʻeva ha taha ʻi he funga maka vela, ka ʻe ʻikai vela hono vaʻe?
29 Så er det at gå ind til sin Næstes Hustru; ingen, der rører hende, slipper for Straf.
ʻOku pehē ʻaia ʻoku ʻalu atu ki he uaifi ʻo hono kaungāʻapi; ʻe ʻikai tonuhia ia ʻoku ala ki ai.
30 Ringeagter man ikke Tyven, når han stjæler fot at stille sin Sult?
ʻOku ʻikai fehiʻa ʻae kakai ki ha kaihaʻa, ʻo kapau kuo ne kaihaʻa ke fakafiemālie hono loto ʻi heʻene feinga fiekaia;
31 Om han gribes, må han syvfold bøde og afgive alt sit Huses Gods.
Kā, ʻoka ʻilo ia, ʻe totongi ʻe ia ke liunga fitu; ʻe ʻatu ʻe ia ʻae meʻa kotoa pē ʻo hono fale.
32 Afsindig er den, der boler med hende, kun en Selvmorder handler så;
Ka ko ia ʻoku tonofefine, ʻoku masiva poto: ko ia ʻoku ne fai ia ʻoku fakaʻauha ʻe ia hono laumālie ʻoʻona.
33 han opnår Hug og Skændsel, og aldrig udslettes hans Skam.
ʻE lavea ai ia mo ongoongo kovi: pea ʻe ʻikai holoholoʻi ʻa hono manukia.
34 Thi Skinsyge vækker Mandens Vrede, han skåner ikke på Hævnens Dag;
He ko e fuaʻa ko e fakalili ia ʻoe tangata: ko ia ʻe ʻikai te ne toe mamae ai ʻi he ʻaho ʻoe totongi.
35 ingen Bøde tager han god; store Tilbud rører ham ikke.
ʻE ʻikai tokangaʻi ʻe ia ha tukungoue; pea ʻe ʻikai fiemālie ia ʻi hoʻo foaki lahi.
