Ordsprogene 26
1 Som Sne om Somren og Regn Høsten så lidt hører Ære sig til for en Tåbe.
Язда қар йеғиш, Орма вақтида ямғур йеғиш қамлашмиғандәк, Иззәт-һөрмәт ахмаққа лайиқ әмәстур.
2 Som en Spurv i Fart, som en Svale i Flugt så rammer ej Banden mod sagesløs Mand.
Ләйләп учуп жүргән қучқачтәк, Учқан қарлиғач йәргә қонмиғандәк, Сәвәпсиз қарғиш кишигә зиян кәлтүрәлмәс.
3 Svøbe for Hest, Bidsel for Æsel og Ris for Tåbers Ryg.
Атқа қамча, ешәккә нохта лазим болғинидәк, Ахмақниң дүмбисигә таяқ лайиқтур.
4 Svar ej Tåben efter hans Dårskab, at ikke du selv skal blive som han.
Ахмақниң әхмиқанә гепи бойичә униңға җавап бәрмигин, Җавап бәрсәң өзүң униңға охшап қелишиң мүмкин.
5 Svar Tåben efter hans Dårskab, at han ikke skal tykkes sig viis.
Ахмақниң әхмиқанә гепи бойичә униңға җавап бәргин, Җавап бәрмисәң у өзиниң ахмақлиғини әқиллиқ дәп чағлар.
6 Den afhugger Fødderne og inddrikker Vold, som sender Bud ved en Tåbe.
Өз путини кесивәткәндәк, Өз бешиға зулмәт тилигәндәк, Ахмақтин хәвәр йоллашму шундақ бир иштур.
7 Slappe som den lammes Ben er Ordsprog i Tåbers Mund.
Токурниң карға кәлмигән путлиридәк, Ахмақниң ағзиға селинған пәнд-несиһәтму бекар болур.
8 Som en, der binder Stenen fast i Slyngen, er den, der hædrer en Tåbe.
Салғиға ташни бағлап атқандәк, Ахмаққа һөрмәт билдүрүшму әхмиқанә иштур.
9 Som en Tornekæp, der falder den drukne i Hænde, er Ordsprog i Tåbers Mund.
Ахмақниң ағзиға селинған пәнд-несиһәт, Мәсниң қолиға санҗилған тикәндәктур.
10 Som en Skytte, der sårer enhver, som kommer, er den, der lejer en Tåbe og en drukken.
Өз йеқинлирини қарисиға зәхимләндүргән оқячидәк, Ахмақни яки удул кәлгән адәмни яллап ишләткән ғоҗайинму охшашла зәхимләндүргүчидур.
11 Som en Hund, der vender sig om til sit Spy, er en Tåbe, der gentager Dårskab.
Ишт айлинип келип өз қусуғини ялиғандәк, Ахмақ ахмақлиғини қайтилар.
12 Ser du en Mand, der tykkes sig viis, for en Tåbe er der mere Håb end for ham.
Өзини дана чағлап мәмнун болған кишини көрдүңму? Униңға үмүт бағлимақтин ахмаққа үмүт бағлимақ әвзәлдур.
13 Den lade siger: "Et Rovdyr på Vejen, en Løve ude på Torvene!"
Һорун адәм: — «Ташқирида дәһшәтлик бир шир туриду, Кочида бир шир жүриду!» — дәп [өйдин чиқмас].
14 Døren drejer sig på sit Hængsel, den lade på sit Leje.
Өз муҗуқида ечилип-йепилип турған ишиккә охшаш, Һорун кариватта йетип у яқ-бу яққа өрүлмәктә.
15 Den lade rækker til Fadet, men gider ikke føre Hånden til Munden.
Һорун қолини сунуп қачиға тиққини билән, Ғизани ағзиға селиштинму еринәр.
16 Den lade tykkes sig større Vismand end syv, der har kloge Svar.
Һорун өзини пәм билән җавап бәргүчи йәттә кишидинму дана санар.
17 Den griber en Hund i Øret, som blander sig i uvedkommende Strid.
Кочида келиветип, өзигә мунасивәтсиз маҗираға арилашқан киши, Иштниң қулиқини тутуп созғанға охшаш хәтәргә дучар болар.
18 Som en vanvittig Mand, der udslynger Gløder, Pile og Død,
Өз йеқинлирини алдап «Пәқәт чақчақ қилип қойдум!» дәйдиған киши, Отқашларни, оқларни, һәр хил әҗәллик қуралларни атқан тәлвигә охшайду.
19 er den, der sviger sin Næste og siger: "Jeg spøger jo kun."
20 Er der intet Brænde, går Ilden ud, er der ingen Bagtaler, stilles Trætte.
Отун болмиса от өчәр; Ғәйвәт болмиса, җедәл бесилар.
21 Trækul til Gløder og Brænde til Ild og trættekær Mand til at optænde Kiv.
Чоғлар үстигә чачқан көмүрдәк, От үстигә қойған отундәк, җедәлчи җедәлни улғайтар.
22 Bagtalerens Ord er som Lækkerbidskener, de synker dybt i Legemets Kamre.
Ғәйвәтхорниң сөзлири һәр хил назу-немәтләрдәк, Кишиниң қәлбигә чоңқур сиңдүрүләр.
23 Som Sølvovertræk på et Lerkar er ondsindet Hjerte bag glatte Læber.
Ялқунлуқ ләвләр рәзил көңүлләргә қошулғанда, Сапал қачиға күмүч һәл бәргәнгә охшаштур.
24 Avindsmand hykler med Læben, i sit Indre huser han Svig;
Адавәт сақлайдиған адәм өчини гәплири билән япсиму, Көңлидә қат-қат сүйқәст сақлайду.
25 gør han Røsten venlig, tro ham dog ikke, thi i hans Hjerte er syvfold Gru.
Униң сөзи чирайлиқ болсиму, ишинип кәтмигин; Қәлбидә йәттә қат ипласлиқ бардур.
26 Den, der dølger sit Had med Svig, hans Ondskab kommer frem i Folkets Forsamling.
У өчмәнлигини чирайлиқ гәп билән япсиму, Лекин рәзиллиги җамаәтниң алдида ашкарилинар.
27 I Graven, man graver, falder man selv, af Stenen, man vælter, rammes man selv.
Кишигә ора колиған өзи чүшәр; Ташни домилатқан кишини таш думилап қайтип келип уни янҗар.
28 Løgnetunge giver mange Hug, hyklersk Mund volder Fald.
Сахта тил өзи зиянкәшлик қилған кишиләргә нәпрәтлинәр; Хушамәт қилғучи еғиз адәмни һалакәткә иштирәр.
