< Ordsprogene 16 >
1 Hjertets Råd er Menneskets sag. Tungens Svar er fra HERREN.
Al la homo apartenas la projektoj de la koro; Sed de la Eternulo venas la vortoj de la lango.
2 En Mand holder al sin Færd for ren, men HERREN vejer Ånder.
Ĉiuj vojoj de la homo estas puraj en liaj okuloj; Sed la Eternulo esploras la spiritojn.
3 Vælt dine Gerninger på HERREN, så skal dine Planer lykkes.
Transdonu al la Eternulo viajn farojn; Tiam viaj entreprenoj staros forte.
4 Alt skabte HERREN, hvert til sit, den gudløse også for Ulykkens Dag.
Ĉiu faro de la Eternulo havas sian celon; Eĉ malvirtulo estas farita por tago de malbono.
5 Hver hovmodig er HERREN en Gru, visselig slipper han ikke for Straf.
Ĉiu malhumilulo estas abomenaĵo por la Eternulo; Kaj li certe ne restos ne punita.
6 Ved Mildhed og Troskab sones Brøde, ved HERRENs Frygt undviger man ondt.
Per bono kaj vero pardoniĝas peko; Kaj per timo antaŭ la Eternulo oni evitas malbonon.
7 Når HERREN har Behag i et Menneskes Veje, gør han endog hans Fjender til Venner.
Kiam al la Eternulo plaĉas la vojoj de homo, Li eĉ liajn malamikojn pacigas kun li.
8 Bedre er lidet med Retfærd end megen Vinding med Uret.
Pli bona estas malmulto, sed kun justeco, Ol granda profito, sed maljusta.
9 Menneskets Hjerte udtænker hans Vej, men HERREN styrer hans Fjed.
La koro de homo pripensas sian vojon; Sed la Eternulo direktas lian iradon.
10 Der er Gudsdom på Kongens Læber, ej fejler hans Mund, når han dømmer.
Sorĉo estas sur la lipoj de reĝo; Lia buŝo ne peku ĉe la juĝo.
11 Ret Bismer og Vægtskål er HERRENs, hans Værk er alle Posens Lodder.
Ĝusta pesilo kaj ĝustaj pesiltasoj estas de la Eternulo; Ĉiuj pezilŝtonoj en la sako estas Lia faro.
12 Gudløs Færd er Konger en Gru, thi ved Retfærd grundfæstes Tronen.
Abomenaĵo por reĝoj estas fari maljustaĵon; Ĉar per justeco staras fortike la trono.
13 Retfærdige Læber har Kongens Yndest, han elsker den, der taler oprigtigt.
Al la reĝoj plaĉas lipoj veramaj; Kaj ili amas tiun, kiu parolas la veron.
14 Kongens Vrede er Dødens Bud, Vismand evner at mildne den.
Kolero de reĝo estas kuriero de morto; Sed homo saĝa igas ĝin pardoni.
15 I Kongens Åsyns Lys er der Liv, som Vårregnens Sky er hans Yndest.
Luma vizaĝo de reĝo estas vivo; Kaj lia favoro estas kiel nubo kun printempa pluvo.
16 At vinde Visdom er bedre end Guld, at vinde Indsigt mere end Sølv.
Akiro de saĝeco estas multe pli bona ol oro; Kaj akiro de prudento estas preferinda ol arĝento.
17 De retsindiges Vej er at vige fra ondt; den vogter sit Liv, som agter på sin Vej.
La vojo de virtuloj evitas malbonon; Kiu gardas sian vojon, tiu konservas sian animon.
18 Hovmod går forud for Fald, Overmod forud for Snublen.
Antaŭ la pereo iras fiereco; Kaj antaŭ la falo iras malhumileco.
19 Hellere sagtmodig med ydmyge end dele Bytte med stolte.
Pli bone estas esti humila kun malriĉuloj, Ol dividi akiron kun fieruloj.
20 Vel går det den, der mærker sig Ordet; lykkelig den, der stoler på HERREN.
Kiu prudente kondukas aferon, tiu trovos bonon; Kaj kiu fidas la Eternulon, tiu estas feliĉa.
21 Den vise kaldes forstandig, Læbernes Sødme øger Viden.
Kiu havas prudentan koron, tiu estas nomata saĝulo; Kaj agrablaj paroloj plivalorigas la instruon.
22 Kløgt er sin Mand en Livsens Kilde, Dårskab er Dårers Tugt.
Saĝo estas fonto de vivo por sia posedanto; Sed la instruo de malsaĝuloj estas malsaĝeco.
23 Den vises Hjerte giver Munden Kløgt, på Læberne lægger det øget Viden.
La koro de saĝulo prudentigas lian buŝon, Kaj en lia buŝo plivaloriĝas la instruo.
24 Hulde Ord er som flydende Honning, søde for Sjælen og sunde for Legemet.
Agrabla parolo estas freŝa mielo, Dolĉa por la animo kaj saniga por la ostoj.
25 Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.
Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.
26 En Arbejders Hunger arbejder for ham, thi Mundens Krav driver på ham.
Kiu laboras, tiu laboras por si mem; Ĉar lin devigas lia buŝo.
27 En Nidding graver Ulykkesgrave, det er, som brændte der Ild på hans Læber.
Malbona homo kaŭzas malbonon; Kaj sur liaj lipoj estas kvazaŭ brulanta fajro.
28 Rænkefuld Mand sætter Splid; den, der bagtaler, skiller Venner.
Malica homo disvastigas malpacon; Kaj kalumnianto disigas amikojn.
29 Voldsmand lokker sin Næste og fører ham en Vej, der ikke er god.
Rabemulo forlogas sian proksimulon Kaj kondukas lin sur vojo malbona.
30 Den, der stirrer, har Rænker for; knibes Læberne sammen, har man fuldbyrdet ondt.
Kiu faras signojn per la okuloj, tiu intencas malicon; Kiu faras signojn per la lipoj, tiu plenumas malbonon.
31 Grå Hår er en dejlig Krone, den vindes på Retfærds Vej.
Krono de gloro estas la grizeco; Sur la vojo de justeco ĝi estas trovata.
32 Større end Helt er sindig Mand, større at styre sit Sind end at tage en Stad.
Pacienculo estas pli bona ol fortulo; Kaj kiu regas sian spiriton, tiu estas pli bona ol militakiranto de urbo.
33 I Brystfolden rystes Loddet, det falder, som HERREN vil.
Sur la baskon oni ĵetas loton; Sed ĝia tuta decido estas de la Eternulo.