Ordsprogene 14
1 Visdom bygger sit hus, dårskabs hænder river det ned.
Фемея ынцеляптэ ышь зидеште каса, яр фемея небунэ о дэрымэ ку ынсешь мыниле ей.
2 Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som går Krogveje, agter ham ringe.
Чине умблэ ку неприхэнире се теме де Домнул, дар чине апукэ пе кэй стрымбе Ыл несокотеште.
3 I Dårens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise står Læberne Vagt.
Ын гура небунулуй есте о нуя пентру мындрия луй, дар пе ынцелепць ый пэзеск бузеле лор.
4 Når der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.
Унде ну сунт бой, есля рэмыне гоалэ, дар путеря боилор адуче белшуг де роаде.
5 Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.
Ун мартор крединчос ну минте, дар ун мартор минчинос спуне минчунь.
6 Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.
Батжокориторул каутэ ынцелепчуня ши н-о гэсеште, дар пентру омул причепут штиинца есте лукру ушор.
7 Gå fra en Mand, som er en Tåbe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.
Депэртязэ-те де небун, кэч ну пе бузеле луй вей гэси штиинца!
8 Den kloge i sin Visdom er klar på sin Vej, men Tåbers Dårskab er Svig.
Ынцелепчуня омулуй кибзуит ыл фаче сэ вадэ пе че кале сэ мяргэ, дар небуния челор несокотиць ый ыншалэ пе ей ыншишь.
9 Med Dårer driver Skyldofret Spot, men Velvilje råder iblandt retsindige.
Чей несокотиць глумеск ку пэкатул, дар ынтре чей фэрэ приханэ есте бунэвоинцэ.
10 Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.
Инима ышь куноаште неказуриле ши ничун стрэин ну се поате аместека ын букурия ей.
11 Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt står i Blomst.
Каса челор рэй ва фи нимичитэ, дар кортул челор фэрэ приханэ ва ынфлори.
12 Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.
Мулте кэй пот пэря буне омулуй, дар ла урмэ се вэд кэ дук ла моарте.
13 Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.
Де мулте орь, кяр ын мижлокул рысулуй инима поате фи мыхнитэ, ши букурия поате сфырши прин неказ.
14 Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.
Чел ку инима рэтэчитэ се сатурэ де кэиле луй ши омул де бине се сатурэ ши ел де че есте ын ел.
15 Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.
Омул лесне крезэтор креде орьче ворбэ, дар омул кибзуит я сяма бине кум мерӂе.
16 Den vise ængstes og skyr det onde, Tåben buser sorgløs på.
Ынцелептул се теме ши се абате де ла рэу, дар несокотитул есте ынгымфат ши фэрэ фрикэ.
17 Den hidsige bærer sig tåbeligt ad, man hader rænkefuld Mand.
Чине есте юте ла мыние фаче простий, ши омул плин де рэутате се фаче урыт.
18 De tankeløse giver dårskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.
Чей прошть ау парте де небуние, дар оамений кибзуиць сунт ынкунунаць ку штиинцэ.
19 Onde må bukke for gode, gudløse stå ved retfærdiges Døre.
Чей рэй се плякэ ынаинтя челор бунь, ши чей нелеӂюиць, ынаинтя порцилор челуй неприхэнит.
20 Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.
Сэракул есте урыт кяр ши де приетенул сэу, дар богатул аре фоарте мулць приетень.
21 Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.
Чине диспрецуеште пе апроапеле сэу фаче ун пэкат, дар фериче де чине аре милэ де чей ненорочиць.
22 De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Nåde og Trofasthed.
Ын адевэр, чей че гындеск рэул се рэтэческ, дар чей че гындеск бинеле лукрязэ ку бунэтате ши крединчошие.
23 Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.
Орьунде се мунчеште есте ши кыштиг, дар орьунде нумай се ворбеште есте липсэ.
24 De vises Krone er Kløgt, Tåbers Krans er Dårskab.
Богэция есте о кунунэ пентру чей ынцелепць, дар чей несокотиць н-ау алтчева декыт небуние.
25 Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.
Марторул каре спуне адевэрул скапэ суфлете, дар чел ыншелэтор спуне минчунь.
26 Den stærkes Tillid er HERRENs Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.
Чине се теме де Домнул аре ун сприжин таре ын Ел ши копиий луй ау ун лок де адэпост ла Ел.
27 HERRENs Frygt er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.
Фрика де Домнул есте ун извор де вяцэ, еа не фереште де курселе морций.
28 At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist på Folk er Fyrstens Fald.
Мулцимя попорулуй есте слава ымпэратулуй, липса попорулуй есте пеиря воеводулуй.
29 Den sindige er rig på Indsigt, den heftige driver det vidt i Dårskab.
Чине есте ынчет ла мыние аре мултэ причепере, дар чине се апринде юте фаче мулте простий.
30 Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.
О инимэ лиништитэ есте вяца трупулуй, дар пизма есте путрезиря оаселор.
31 At kue den ringe er Hån mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.
Чине асупреште пе сэрак батжокореште пе Зидиторул сэу, дар чине аре милэ де чел липсит чинстеште пе Зидиторул сэу.
32 Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.
Чел рэу есте доборыт де рэутатя луй, дар чел неприхэнит кяр ши ла моарте траӂе нэдежде.
33 Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Tåbers Indre kendes den ikke.
Ынцелепчуня се одихнеште ынтр-о инимэ причепутэ, дар ын мижлокул челор несокотиць еа се дэ де гол.
34 Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.
Неприхэниря ыналцэ пе ун попор, дар пэкатул есте рушиня попоарелор.
35 En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.
Ун ымпэрат аре плэчере де ун служитор кибзуит, дар пе чел де окарэ ыл атинӂе мыния луй.
