Ordsprogene 14
1 Visdom bygger sit hus, dårskabs hænder river det ned.
Ko ta te wahine whakaaro nui he hanga i tona whare; ko ta te wahine wairangi, ko ona ringa hei wahi iho.
2 Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som går Krogveje, agter ham ringe.
Ko te tangata e haere ana i runga i tona tika, e wehi ana i a Ihowa; ko te tangata he parori ki ona ara e whakahawea ana ki i ia.
3 I Dårens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise står Læberne Vagt.
Kei te mangai o te wairangi he patu whakapehapeha; ma nga ngutu ia o te hunga whakaaro nui ratou ka ora ai.
4 Når der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.
Ki te kahore he kau, ka ma te takotoranga kai; ma te kaha ia o te kau ka nui ai nga hua.
5 Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.
E kore te kaiwhakaatu pono e teka; ka puaki ia te teka i te kaiwhakaatu teka.
6 Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.
E rapu ana te tangata whakahi i te whakaaro nui, heoi kahore e kitea e ia; ki te tangata matau ia he mama noa te matauranga.
7 Gå fra en Mand, som er en Tåbe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.
Haere atu ki te aroaro o te kuware, ina kahore e kitea e koe he ngutu matau ona.
8 Den kloge i sin Visdom er klar på sin Vej, men Tåbers Dårskab er Svig.
Ko te whakaaro nui o te tangata tupato, he matau ki tona ara; ko te wairangi o nga kuware, he tinihanga.
9 Med Dårer driver Skyldofret Spot, men Velvilje råder iblandt retsindige.
Ko ta nga wairangi he kata ki te he: na kei te hunga tika te whakaaro pai.
10 Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.
E mohio ana te ngakau ki tona ake mamae, e kore ano hoki tona koa e pikitia e te tangata ke.
11 Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt står i Blomst.
Ka whakangaromia te whare o te hunga kino: ka tupu ia te teneti o te hunga tika.
12 Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.
He huarahi ano tera e tika ana ki ta te tangata titiro, ko tona mutunga ia ko nga huarahi ki te mate.
13 Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.
Ahakoa e kata ana, e mamae ana te ngakau; a, ko te mutunga o te koa, he pouri.
14 Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.
Ko te tangata i te ngakau tahuri ke, ka makona i ona ara ake: a ko te tangata pai ka makona i tana ake ano.
15 Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.
Ko ta te kuware he whakapono ki nga kupu katoa; tena ko te tangata tupato, ka ata titiro ki tana hikoi.
16 Den vise ængstes og skyr det onde, Tåben buser sorgløs på.
E wehi ana te tangata whakaaro nui, ka neke atu i te kino; ko te kuware ia ka whakahi, ka tohe.
17 Den hidsige bærer sig tåbeligt ad, man hader rænkefuld Mand.
Ko te tangata riri wawe ka mahi i te wairangi; ka kinongia ano hoki te tangata i nga rauhanga kino.
18 De tankeløse giver dårskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.
He wairangi te whakarerenga iho mo nga kuware; ko te tangata tupato ia ka karaunatia ki te matauranga.
19 Onde må bukke for gode, gudløse stå ved retfærdiges Døre.
E piko ana te hunga kino ki te aroaro o te hunga pai; a ko te hunga he ki nga kuwaha o te tangata tika.
20 Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.
E kinongia ana te rawakore e tona hoa ake nei ano; he tokomaha ia nga tangata e aroha ana ki te tangata taonga.
21 Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.
Ko te tangata e whakahawea ana ki tona hoa, e hara ana; ko te tangata ia e atawhai ana ki nga rawakore, ka hari.
22 De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Nåde og Trofasthed.
He teka ianei e kotiti ke ana nga kaiwhakatakoto i te kino? He atawhai ia, he pono, kei nga kaihanga i te pai.
23 Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.
He hua to nga mauiuitanga katoa; tena ko te korero o nga ngutu e ahu ana ki te rawakore.
24 De vises Krone er Kløgt, Tåbers Krans er Dårskab.
Hei karauna mo nga whakaaro nui o ratou taonga; ko te wairangi ia o nga kuware, he wairangi kau.
25 Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.
Ka ora nga wairua i te kaiwhakaatu pono: ko te tangata korero teka ia e mea ana kia tinihanga.
26 Den stærkes Tillid er HERRENs Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.
U tonu, kaha tonu te whakaaro ina wehi ki a Ihowa; ka whai rerenga atu ano hoki ana tamariki.
27 HERRENs Frygt er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.
He puna ora te wehi ki a Ihowa, e mahue ai nga reti o te mate.
28 At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist på Folk er Fyrstens Fald.
Ma te nui o te iwi ka whai honore ai te kingi; ma te kore o te iwi ka taka ai te rangatira.
29 Den sindige er rig på Indsigt, den heftige driver det vidt i Dårskab.
He matauranga nui to te tangata manawanui; ko te tangata riri wawe ia, e whakaneke ake ana ia i te wairangi.
30 Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.
He ora ki nga kikokiko te ngakau ora; ko te hae ia, he pirau ki nga wheua.
31 At kue den ringe er Hån mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.
Ko te tangata e tukino ana i te ware, he tawai tana ki tona Kaihanga; ko te tangata ia e atawhai ana i te rawakore, e whakahonore ana i a ia.
32 Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.
E uakina iho ana te tangata kino i runga i tona he; ko te tangata tika ia ka whai tumanakohanga i tona matenga.
33 Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Tåbers Indre kendes den ikke.
Ka noho te whakaaro nui ki te ngakau o te tangata matau; engari ko te mea kei te wahi ki roto o nga kuware e whakaaturia ana.
34 Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.
Ma te tika ka kake ai te iwi; ma te hara ia ka ingoa kino ai nga iwi.
35 En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.
Ka manako te kingi ki te pononga mahara; a ka riri ki te tangata i takea ai te whakama.
