Ordsprogene 14
1 Visdom bygger sit hus, dårskabs hænder river det ned.
Hikmətli qadın evini qurar, Səfeh qadın onu öz əli ilə uçurar.
2 Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som går Krogveje, agter ham ringe.
Düz yol tutan Rəbdən qorxar, Yolunu azan Ona xor baxar.
3 I Dårens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise står Læberne Vagt.
Səfeh lovğa sözlərinə görə kötək qazanar, Hikmətlinin dili onu qoruyar.
4 Når der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.
Öküz olmayan yerdə axur təmiz olar, Amma bol məhsul öküzün gücü ilə yaranar.
5 Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.
Doğru şahid yalan deməz, Yalançı şahid yalandan üzə durar.
6 Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.
Rişxəndçi hikmət axtaranda onu tapmaz, Dərrakəli adama bilik tapmaq asan olar.
7 Gå fra en Mand, som er en Tåbe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.
Axmağın qarşısından çəkil, Onun dilində ağıllı söz tapmazsan.
8 Den kloge i sin Visdom er klar på sin Vej, men Tåbers Dårskab er Svig.
Uzaqgörən hikməti ilə öz yolunu anlar, Axmaq səfehliyi ilə öz-özünü aldadar.
9 Med Dårer driver Skyldofret Spot, men Velvilje råder iblandt retsindige.
Səfehlər günaha rişxənd edər, Əməlisalehlər bir-birini məmnun edər.
10 Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.
Ürək öz dərdini bilər, Özgələr onun sevincinə şərik olmaz.
11 Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt står i Blomst.
Şərin evi tar-mar olar, Əməlisalehlərin yurdu çiçək açar.
12 Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.
Yol var ki, insanın qarşısında düz görünür, Amma sonu ölümdür.
13 Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.
Ürək güləndə də qəmli olar, Sevincin sonunda da kədər var.
14 Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.
Azğın ürəklilər öz yollarının bəhrəsini doyunca yeyir, Yaxşı adam isə əməlinin əvəzini alır.
15 Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.
Cahil hər sözə inanar, Uzaqgörən hər addımına nəzər salar.
16 Den vise ængstes og skyr det onde, Tåben buser sorgløs på.
Hikmətli qorxub pislikdən dönər, Axmaq ehtiyatsızdır, özünə güvənər.
17 Den hidsige bærer sig tåbeligt ad, man hader rænkefuld Mand.
Hövsələsiz səfeh-səfeh iş görər, Pisniyyət adama nifrət edilər.
18 De tankeløse giver dårskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.
Cahil səfehliyi irs alar, Uzaqgörənin başına bilik tacı qoyular.
19 Onde må bukke for gode, gudløse stå ved retfærdiges Døre.
Pislər yaxşıların qarşısında, Şər adam isə salehin qapısında əyilər.
20 Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.
Yoxsula qonşusu da nifrət edər, Zəngini isə çox adam sevər.
21 Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.
Qonşusuna xor baxan günaha batar, Məzluma səxavət göstərən nə bəxtiyardır!
22 De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Nåde og Trofasthed.
Şər quranlar yolundan azmırlarmı? Məqsədi xeyirxahlıq olan xeyirxahlığa, sədaqətə çatar.
23 Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.
Hər zəhmətdə bir fayda var, Boş sözlər insanı ehtiyac içində qoyar.
24 De vises Krone er Kløgt, Tåbers Krans er Dårskab.
Hikmətlinin başına sərvət tacı qoyular, Axmaqlar səfehliyi ilə tanınar.
25 Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.
Doğru şahid canları qurtarar, Yalançı şahid hiylə qurar.
26 Den stærkes Tillid er HERRENs Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.
Rəbdən qorxan tam arxayındır, Çünki Rəbb onun övladlarının pənahıdır.
27 HERRENs Frygt er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.
Rəbb qorxusu həyat qaynağıdır, İnsanı ölüm tələsinə düşməkdən geri qaytarır.
28 At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist på Folk er Fyrstens Fald.
Padşahın əzəməti xalqın çoxluğu ilə bilinər, Əgər təbəələri olmasa, hökmdar süqut edər.
29 Den sindige er rig på Indsigt, den heftige driver det vidt i Dårskab.
Gec qəzəblənənin böyük dərrakəsi var, Hövsələsizlərdən səfehlik çıxar.
30 Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.
Ürəyin rahatlığı cana həyat verər, Paxıllıqsa sümükləri çürüdər.
31 At kue den ringe er Hån mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.
Kasıba zülm edən Yaradanına xor baxar, Yoxsula lütf göstərən Ona hörmət edər.
32 Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.
Şər adam pisliyi üzündən qovular, Salehin ölümündə belə, pənahı var.
33 Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Tåbers Indre kendes den ikke.
Hikmət dərrakəlinin qəlbində özünə rahat yuva qurar, Hətta axmaqların arasında da bəlli olar.
34 Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.
Salehlik bir milləti ucaldar, Günah ümmətləri utandırar.
35 En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.
Padşah ağıllı qulundan razı qalar, Adbatıransa onun qəzəbinə düçar olar.
