Ordsprogene 12
1 At elske Tugt er at elske Kundskab, at hade Revselse er dumt.
Tərbiyəni sevən biliyi sevər, Məzəmmətə nifrət edən şüursuzdur.
2 Den gode vinder Yndest hos HERREN, den rænkefulde dømmer han skyldig.
Rəbb yaxşı adamdan razı qalar, Pisniyyət adamı isə məhkum edər.
3 Ingen står fast ved Gudløshed, men retfærdiges Rod skal aldrig rokkes.
İnsan şərlə möhkəm olmaz, Salehinsə kökü sarsılmaz.
4 En duelig Kvinde er sin Ægtemands Krone, en dårlig er som Edder i hans Ben.
Xeyirxah arvad ərinin tacıdır, Adbatıran qadın çürümüş sümüyə oxşar.
5 Retfærdiges Tanker er Ret, gudløses Opspind er Svig.
Salehlərin məqsədi ədalətdir, Şər insanların məsləhəti hiyləgərlikdir.
6 Gudløses Ord er på Lur efter Blod, retsindiges Mund skal bringe dem Frelse.
Şər adamların sözləri ölüm üçün pusqu qurar, Əməlisalehlər dili ilə xilas olar.
7 Gudløse styrtes og er ikke mer. retfærdiges Hus står fast.
Pislər yıxılıb məhv olar, Salehin evi dağılmaz.
8 For sin Klogskab prises en Mand, til Spot bliver den, hvis Vid er vrangt.
İnsan ağıllı sözlərinə görə təriflənər, Qəlbində hiylə olanlara xor baxılar.
9 Hellere overses, når man holder Træl, end optræde stort, når man mangler Brød.
Şöhrətsiz, lakin qul sahibi olan insan Lovğalanan, lakin çörəyə möhtac adamdan yaxşıdır.
10 Den retfærdige føler med sit Kvæg, gudløses Hjerte er grumt.
Saleh insan hətta heyvanlarının ehtiyacını duyar, Şər insanın mərhəmətində də zalımlıq var.
11 Den mættes med Brød, som dyrker sin Jord, uden Vid er den, der jager efter Tomhed.
Torpağını əkib-becərən doyunca çörək yeyər, Qanmaz boş şeylərin ardınca gedər.
12 De ondes Fæstning jævnes med Jorden, de retfærdiges Rod bolder Stand.
Şər adam pislərin şikarına qibtə edər, Salehin kökü pöhrələnər.
13 I Læbernes Brøde hildes den onde, den retfærdige undslipper Nøden.
Pis adamı itaətsiz dili tələyə salar, Saleh dara düşsə də, oradan salamat qurtarar.
14 Af sin Munds Frugt mættes en Mand med godt, et Menneske får, som hans Hænder har øvet.
İnsanın dilindən yaxşı söz çıxarsa, bol xeyir tapar, Əlinin zəhmətinin əvəzini alar.
15 Dårens Færd behager ham selv, den vise hører på Råd.
Səfehin yolu öz gözündə düz görünər, Hikmətli adam nəsihəti dinlər.
16 En Dåre giver straks sin Krænkelse Luft, den kloge spottes og lader som intet.
Səfeh dərhal qəzəbini üzə verər, Uzaqgörən şərəfsizliyin üstünü örtər.
17 Den sanddru fremfører, hvad der er ret, det falske Vidne kommer med Svig.
Doğru şahid həqiqəti danışar, Yalançı şahid hiylə qurar.
18 Mangens Snak er som Sværdhug, de vises Tunge læger.
Düşünmədən danışanın dili qılınc kimi yaralar, Hikmətlinin dili isə insanları sağaldar.
19 Sanddru Læbe består for evigt, Løgnetunge et Øjeblik.
Düz söz əbədi yaşar, Yalanın ömrü az olar.
20 De, som smeder ondt, har Svig i Hjertet; de, der stifter Fred, har Glæde.
Şər quranın qəlbində hiylə olar, Nəsihət verib sülhə çağıran sevinc tapar.
21 Den retfærdige times der intet ondt, - gudløse oplever Vanheld på Vanheld.
Saleh heç vaxt bəlaya düşməz, Pislərin başı bəla ilə dolu olar.
22 Løgnelæber er HERREN en Gru, de ærlige har hans Velbebag.
Rəbb yalançı dilə ikrah edər, Həqiqəti yerinə yetirənlərdən isə razı qalar.
23 Den kloge dølger sin Kundskab, Tåbers Hjerte udråber Dårskab.
Uzaqgörən bildiyini özü üçün saxlar, Axmaq qəlbinin səfehliyini hamıya yayar.
24 De flittiges Hånd skal råde, den lade tvinges til Hoveriarbejde.
Çalışqanın əli özünü ağa edər, Tənbəllik insanı qula çevirər.
25 Hjertesorg bøjer til Jorden, et venligt Ord gør glad.
Qəlbi narahat olanın qəddi əyilər, Xoş söz könlü şad edər.
26 Den retfærdige vælger sin Græsgang, gudløses Vej vildleder dem selv.
Saleh insan qonşusuna da yol göstərər, Lakin şər insanın yolu dolaşıqdır.
27 Ladhed opskræmmer intet Vildt, men kosteligt Gods får den flittige tildelt.
Tənbəlin əlinə ov düşsə də, onu bişirməz, Çalışqan qiymətli sərvətə çatar.
28 På Retfærds Sti er der Liv, til Døden fører den onde Vej.
Salehliyin yollarında həyat var, Kim bu yolla getsə, orada ölüm tapmaz.
