Mikas 7
1 Ve mig! Det går mig som ved ved Frugthøst, ved Vinhøstens Efterslæt: Ikke en Drue at spise, ej en Figen, min Sjæl har Lyst til!
Мениң һалимға вай! Чүнки мән худди яздики мевиләр жиғилип, Үзүм һосулидин кейинки васаңдин кейин ач қалған бирисигә охшаймән, Йегидәк сапақ йоқтур; Җеним тәшна болған тунҗа әнҗир йоқтур!
2 De fromme er svundet af Landet, ikke et Menneske er sanddru. De lurer alle på Blod og jager hverandre med Net.
Ихласмән киши зиминдин йоқап кәтти, Адәмләр арисида дурус бирисиму йоқтур; Уларниң һәммиси қан төкүшкә пайлимақта, Һәр бири өз қериндишини тор билән овлайду.
3 Deres Hænder er flinke til ondt, Fyrsten kræver, Dommeren er villig for Betaling; Stormanden nævner, hvad han begærer; og derefter snor de det sammen.
Рәзилликни пухта қилиш үчүн, Икки қоли униңға тәйярланған; Әмир «инъам»ни сорайду, Сорақчиму шундақ; Мөтивәр җанаб болса өз җениниң нәпсини ашкарә ейтип бериду; Улар җәм болуп рәзилликни тоқушмақта.
4 Den bedste er som en Tornebusk, den ærlige værre end en Tjørnehæk. Dine Vægteres Dag, din Hjemsøgelse kommer, af Rædsel rammes de nu.
Уларниң әң есили худди җиғандәк, Әң дуруси болса, шохилиқ тосуқтин бәттәрдур. Әнди күзәтчилириң [қорқуп] күткән күн, Йәни [Худа] саңа йеқинлап җазалайдиған күни йетип кәлди; Уларниң алақзадә болуп кетидиған вақти һазир кәлди.
5 Tro ikke eders Næste, stol ikke. på en Ven, vogt Mundens Døre for hende. du favner!
Үлпитиңгә ишәнмә, Җан достуңға таянма; Ағзиңниң ишигини қучиғиңда ятқучидин йепип жүр.
6 Thi Søn agter Fader ringe, Datter står Moder imod Svigerdatter Svigermoder, en Mand har sine Husfolk til Fjender.
Чүнки оғул атисиға беһөрмәтлик қилиду, Қиз анисиға, Келин қейн анисиға қарши қозғилиду; Кишиниң дүшмәнлири өз өйидики адәмлиридин ибарәт болиду.
7 Men jeg vil spejde efter HERREN, jeg bier på min Frelses Gud; min Gud vil høre mig.
Бирақ мән болсам, Пәрвәрдигарға қарап үмүт бағлаймән; Ниҗатимни бәргүчи Худани күтимән; Мениң Худайим маңа қулақ салиду.
8 Glæd dig ej over mig, min Fjende! Thi jeg faldt, men står op; om end jeg sidder i Mørke, er HERREN mit Lys.
Маңа қарап хуш болуп кәтмә, и дүшминим; Гәрчә мән жиқилип кәтсәмму, йәнә қопимән; Қараңғулуқта олтарсам, Пәрвәрдигар маңа йоруқлуқ болиду.
9 Jeg vil bære HERRENs Vrede - jeg synded jo mod ham - indtil han strider for mig og skaffer mig Ret; han fører mig ud i Lys, jeg skal skue hans Retfærd.
Мән Пәрвәрдигарниң ғәзивигә чидап туримән — Чүнки мән Униң алдида гуна садир қилдим — У мениң дәвайимни сорап, мән үчүн һөкүм чиқирип жүргүзгичә күтимән; У мени йоруқлуққа чиқириду; Мән Униң һәққанийлиғини көримән.
10 Min Fjende skal se derpå og fyldes med Skam, han, som spørger mig: "Hvor er HERREN din Gud?". Mine Øjne skal med Skadefryd se ham, når han trampes ned som Skarn på Gaden.
Вә мениң дүшминим буни көриду, Шуниң билән маңа: «Пәрвәрдигар Худайиң қени» дегән аялни шәрмәндилик басиду; Мениң көзүм униң [мәғлубийитини] көриду; У кочидики патқақтәк дәссәп чәйлиниду.
11 En Dag skal dine Mure bygges, en Dag skal Grænsen vides ud,
— Сениң там-сепиллириң қурулидиған күнидә, Шу күнидә саңа бекитилгән пасилиң жирақларға йөткилиду.
12 en Dag skal man komme til dig lige fra Assur til Ægypten, lige fra Ægypten til Floden, fra Hav til Hav, fra Bjerg til Bjerg.
Шу күнидә улар йениңға келиду; — Асурийәдин, Мисир шәһәрлиридин, Мисирдин [Әфрат] дәриясиғичә, деңиздин деңизғичә вә тағдин тағғичә улар йениңға келиду.
13 Men Jorden og de, som bor derpå, lægges øde til Løn for deres Værk.
Бирақ йәр йүзи болса өзиниң үстидә туруватқанлар түпәйлидин, Йәни уларниң қилмишлириниң мевиси түпәйлидин харабә болиду.
14 Vogt med din Stav dit Folk, din Ejendoms Hjord, som bor for sig selv i Skoven, i Frugthavens Midte; lad dem græsse i Basan og Gilead som i gamle Dage!
— Өз хәлқиңни, йәни орманда, Кармәл оттурисида ялғуз туруватқан Өз мирасиң болған падини, Таяқ-һасаң билән озуқландурғайсән; Қедимки күнләрдикидәк, Улар Башан һәм Гилеад чимәнзарлирида қайтидин озуқлансун!
15 Giv os Undere at skue, som da du drog ud af Ægypten;
— Сән Мисир зиминидин чиққан күнләрдә болғандәк, Мән уларға карамәт ишларни көрситип беримән.
16 lad Folkene se det og blues ved al deres Vælde, lægge Hånd på Mund, lad Ørene døves på dem!
Әлләр буни көрүп барлиқ һәйвисидин хиҗил болиду; Қолини ағзи үстигә япиду, Қулақлири гас болиду;
17 Lad dem slikke Støv som Slangen, som Jordens Kryb, rædde komme frem af deres Borge til HERREN vor Gud og ængstes og frygte for dig!
Улар иландәк топа-чаңни ялайду; Йәр йүзидики өмилигүчиләрдәк өз төшүклиридин титригән пети чиқиду; Улар қорқуп Пәрвәрдигар Худайимизниң йениға келиду, Вә сениң түпәйлиңдинму қорқиду.
18 Hvo er en Gud som du, der tilgiver Brøde, bærer over med Synd hos din Ejendoms Rest, ej evigt gemmer på Vrede, men gerne er nådig?
Қәбиһликни кәчүридиған, Өз мираси болғанларниң қалдисиниң итаәтсизлигидин өтидиған Тәңридурсән, У аччиғини мәңгүгә сақлавәрмәйду, Чүнки У меһир-муһәббәтни хошаллиқ дәп билиду. Ким саңа тәңдаш илаһдур?
19 Han vil atter forbarme sig over os, træde vor Brøde under Fod, du vil kaste alle vore Synder i Havets Dyb!
— У йәнә бизгә қарап ичини ағритиду; Қәбиһликлиримизни У дәссәп чәйләйду; Сән уларниң барлиқ гуналирини деңиз тәглиригә ташлайсән.
20 Du vil vise Jakob Trofasthed, Abraham Nåde, som du svor vore Fædre til i fordums Dage.
— Сән қедимки күнләрдин бери ата-бовилиримизға қәсәм қилған һәқиқәт-садақәтни Яқупқа, Өзгәрмәс муһәббәтни Ибраһимға йәткүзүп көрситисән.
