Mikas 2

1 Ve dem, der på Lejet udtænker Uret og Udåd, og sætter det i Værk, når det dages, da det står i deres Magt.

Kaĩ andũ arĩa mathugundaga waganu, o acio meciiragia maũndũ mooru marĩ ũrĩrĩ, marĩ na haaro-ĩ! Rũciinĩ gwakĩa mekaga o ũguo, tondũ hinya wa gwĩka ũguo marĩ naguo.

2 De attrår Marker og raner dem, Huse og tager dem, undertrykker Mand og Hus, Ejendom og Ejer.

Macumĩkagĩra mĩgũnda makamĩtunyana, na makeerirĩria nyũmba magacioya na hinya. Maheenagia mũndũ makamũtunya mũciĩ wake, makaheenia mũndũ wao, makamũtunya igai rĩake.

3 Derfor, så siger HERREN: Se, jeg optænker Ulykke mod denne Slægt, fra hvilken l ikke skal kunne fri eders Hals eller gå med oprejst Hoved; thi en ond Tid er det.

Nĩ ũndũ ũcio, Jehova ekuuga atĩrĩ: “Nĩndĩrathugunda mwanangĩko wa gũũkĩrĩra andũ aya, ũrĩa mũtakahota kwĩhonokia. Mũtigacooka gũthiiaga na mwĩtĩĩo, nĩgũkorwo ihinda rĩu nĩ rĩa mũtino.

4 På denne Dag skal der bruges et Mundheld om jer og klages: "Sket som talt! Vi er helt lagt øde; mit Folk får sin Lod skiftet ud, ingen giver den tilbage; vor Mark skiftes ud til dem, som fører os bort."

Mũthenya ũcio andũ nĩmakamũthekerera; na mamũnyũrũrie na rwĩmbo rũrũ rwa kĩrĩro, maine atĩrĩ, ‘Tũrĩ anange biũ; indo cia andũ akwa nĩngayane. Nĩacieheretie kuuma kũrĩ niĩ! Aragaya mĩgũnda iitũ kũrĩ andũ arĩa matũkunyanagĩra.’”

5 Derfor har du ingen til at udspænde Snoren over en Lod i HERRENs Forsamling.

Nĩ ũndũ mũtigakorwo na mũndũ o na ũmwe kĩũngano-inĩ kĩa Jehova wa kũgaya ithaka na ũndũ wa gũcicuukĩra mĩtĩ.

6 "Præk ikke!" så præker de, "man præker ikke om sligt; får hans Smæden ej Ende?" Hvad siger du, Jakobs Hus?

Anabii ao moigaga atĩrĩ, “Mũtikarathe ũhoro. Tigagai kũratha ũhoro ũkoniĩ maũndũ maya; gĩconoko gĩtigatũkinyĩrĩra.”

7 "Er HERREN da hastig til Vrede, handler han så? Er hans Ord ej milde mod den, som vandrer ret?"

Ningĩ nĩ kwagĩrĩire kũũranagio atĩrĩ, wee nyũmba ya Jakubu: “Kaĩ Roho wa Jehova arĩ mũrakaru? We no eke maũndũ ta macio?” “Githĩ ciugo ciakwa itigunaga mũndũ ũrĩa ũthiiaga na mĩthiĩre mĩrũngĩrĩru?

8 Men I er fjendske imod, på Nakken af mit Folk; Kappen over Kjortelen river l af dem, som vandrer trygt og afskyr Strid.

Ica‑ikuhĩ‑rĩ, andũ akwa maarahũkĩte magatuĩka ta thũ. Mũtunyaga andũ arĩa mahooreire nguo ciao cia goro, mũgatunya ehĩtũkĩri arĩa marahĩtũka matekũmaka, o acio matakoragwo na meciiria ma mbaara na inyuĩ.

9 Mit Folks Kvinder driver l ud af det Hjem, de holdt af, I tager for evigt min Ære fra deres Børn:

Mũingataga andũ‑a‑nja a andũ akwa kuuma mĩciĩ yao ĩrĩa mĩega. Mũgatunya ciana ciao kĩrathimo gĩakwa nginya tene.

10 "Op, ryk ud! Thi her kan I ikke bo for den Urenheds Skyld, som volder svar Fordærv."

Ũkĩrai mũthiĩ, mwehere! Nĩgũkorwo gĩikaro gĩkĩ ti kĩo kĩhurũko kĩanyu, tondũ nĩgĩthaahie, kĩanangĩtwo ũndũ gĩtangĩcookererio.

11 I Fald der kom en Mand med Tomhed og Svig og Løgn: "Jeg vil præke for dig om Vin og Drik!" det var en Præker for dette Folk.

Mũndũ wa maheeni na ũtaaragia ma angĩũka oige atĩrĩ, ‘Ndaamũrathĩra gũkorwo na ndibei na njoohi nyingĩ,’ ũcio nĩwe ũngĩtĩkĩrĩka nĩ andũ aya!

12 Jeg vil samle dig, hele Jakob, opsanke Israels Rest, få dem sammen som Får i Fold, som en Hjord i Græsgangens Midte; af Mennesker bliver der en Summen.

“Atĩrĩrĩ, inyuĩ andũ a Jakubu, ti‑itherũ nĩngamũcookanĩrĩria, inyuothe, o na inyuĩ matigari ma Isiraeli nĩngamũrehe hamwe. Ngamarehe hamwe ta ngʼondu irĩ kiugũ, matuĩke ta rũũru rwa mbũri rũrĩ ũrĩithio-inĩ waruo; nakĩo kĩrĩndĩ kĩa andũ kĩiyũre kuo.

13 En Vejbryder går foran dem; de bryder gennem Porten og går ud. Foran dem skrider deres Konge og HERREN i Spidsen for dem.

Mũhingũri njĩra, nĩakambata arĩ mbere yao; nao nĩmakamomora kĩhingo moime nja. Mũthamaki wao nĩakoimagara arĩ mbere yao, Jehova amatongoretie.”