Markus 13
1 og da han gik ud af Helligdommen, siger en af hans Disciple til ham: "Mester, se, hvilke Sten og hvilke Bygninger!"
อนนฺตรํ มนฺทิราทฺ พหิรฺคมนกาเล ตสฺย ศิษฺยาณาเมกสฺตํ วฺยาหฺฤตวานฺ เห คุโร ปศฺยตุ กีทฺฤศา: ปาษาณา: กีทฺฤกฺ จ นิจยนํฯ
2 Og Jesus sagde til ham: "Ser du disse store Bygninger? der skal ikke lades Sten på Sten, som jo skal nedbrydes."
ตทา ยีศุสฺตมฺ อวทตฺ ตฺวํ กิเมตทฺ พฺฤหนฺนิจยนํ ปศฺยสิ? อไสฺยกปาษาโณปิ ทฺวิตียปาษาโณปริ น สฺถาสฺยติ สรฺเวฺว 'ธ: กฺเษปฺสฺยนฺเตฯ
3 Og da han sad på Oliebjerget, lige over for Helligdommen, spurgte Peter og Jakob og Johannes og Andreas ham afsides:
อถ ยสฺมินฺ กาเล ไชตุนฺคิเรา มนฺทิรสฺย สมฺมุเข ส สมุปวิษฺฏสฺตสฺมินฺ กาเล ปิตโร ยากูพฺ โยหนฺ อานฺทฺริยศฺไจเต ตํ รหสิ ปปฺรจฺฉุ: ,
4 "Sig os, når skal dette ske, og hvilket er Tegnet, når alt dette skal til at fuldbyrdes?"
เอตา ฆฏนา: กทา ภวิษฺยนฺติ? ตไถตตฺสรฺวฺวาสำ สิทฺธฺยุปกฺรมสฺย วา กึ จิหฺนํ? ตทสฺมภฺยํ กถยตุ ภวานฺฯ
5 Men Jesus begyndte at sige til dem: "Ser til, at ingen forfører eder!"
ตโต ยาศุสฺตานฺ วกฺตุมาเรเภ, โกปิ ยถา ยุษฺมานฺ น ภฺรามยติ ตถาตฺร ยูยํ สาวธานา ภวตฯ
6 Mange skulle på mit Navn komme og sige: Det er mig; og de skulle forføre mange.
ยต: ขฺรีษฺโฏหมิติ กถยิตฺวา มม นามฺนาเนเก สมาคตฺย โลกานำ ภฺรมํ ชนยิษฺยนฺติ;
7 Men når I høre om Krige og Krigsrygter, da lader eder ikke forskrække, thi det må ske; men Enden er ikke endda.
กินฺตุ ยูยํ รณสฺย วารฺตฺตำ รณาฑมฺพรญฺจ ศฺรุตฺวา มา วฺยากุลา ภวต, ฆฏนา เอตา อวศฺยมฺมาวินฺย: ; กินฺตฺวาปาตโต น ยุคานฺโต ภวิษฺยติฯ
8 Thi Folk skal rejse sig mod Folk, og Rige mod Rige, og der skal være Jordskælv her og der, og der skal være Hungersnød og Oprør. Dette er Veernes Begyndelse.
เทศสฺย วิปกฺษตยา เทโศ ราชฺยสฺย วิปกฺษตยา จ ราชฺยมุตฺถาสฺยติ, ตถา สฺถาเน สฺถาเน ภูมิกมฺโป ทุรฺภิกฺษํ มหาเกฺลศาศฺจ สมุปสฺถาสฺยนฺติ, สรฺวฺว เอเต ทุ: ขสฺยารมฺภา: ฯ
9 Men I, tager Vare på eder selv; de skulle overgive eder til Rådsforsamlinger og til Synagoger; I skulle piskes og stilles for Landshøvdinger og Konger for min Skyld, dem til et Vidnesbyrd.
กินฺตุ ยูยมฺ อาตฺมารฺเถ สาวธานาสฺติษฺฐต, ยโต โลกา ราชสภายำ ยุษฺมานฺ สมรฺปยิษฺยนฺติ, ตถา ภชนคฺฤเห ปฺรหริษฺยนฺติ; ยูยํ มทรฺเถ เทศาธิปานฺ ภูปำศฺจ ปฺรติ สากฺษฺยทานาย เตษำ สมฺมุเข อุปสฺถาปยิษฺยเธฺวฯ
10 Og Evangeliet bør først prædikes for alle Folkeslagene.
เศษีภวนาตฺ ปูรฺวฺวํ สรฺวฺวานฺ เทศียานฺ ปฺรติ สุสํวาท: ปฺรจารยิษฺยเตฯ
11 Og når de føre eder hen og overgive eder, da bekymrer eder ikke forud for, hvad I skulle tale; men hvad der bliver givet eder i den samme Time, det skulle I tale; thi I ere ikke de, som tale, men den Helligånd.
กินฺตุ ยทา เต ยุษฺมานฺ ธฺฤตฺวา สมรฺปยิษฺยนฺติ ตทา ยูยํ ยทฺยทฺ อุตฺตรํ ทาสฺยถ, ตทคฺร ตสฺย วิเวจนํ มา กุรุต ตทรฺถํ กิญฺจิทปิ มา จินฺตยต จ, ตทานีํ ยุษฺมากํ มน: สุ ยทฺยทฺ วากฺยมฺ อุปสฺถาปยิษฺยเต ตเทว วทิษฺยถ, ยโต ยูยํ น ตทฺวกฺตาร: กินฺตุ ปวิตฺร อาตฺมา ตสฺย วกฺตาฯ
12 Og Broder skal overgive Broder til Døden, og Fader sit Barn og Børn skulle stå op mod Forældre og slå dem ihjel.
ตทา ภฺราตา ภฺราตรํ ปิตา ปุตฺรํ ฆาตนารฺถํ ปรหเสฺตษุ สมรฺปยิษฺยเต, ตถา ปตฺยานิ มาตาปิโตฺร รฺวิปกฺษตยา เตา ฆาตยิษฺยนฺติฯ
13 Og I skulle hades af alle for mit Navns Skyld; men den, som holder ud indtil Enden, han skal blive frelst.
มม นามเหโต: สรฺเวฺวษำ สวิเธ ยูยํ ชุคุปฺสิตา ภวิษฺยถ, กินฺตุ ย: กศฺจิตฺ เศษปรฺยฺยนฺตํ ไธรฺยฺยมฺ อาลมฺพิษฺยเต เสอว ปริตฺราสฺยเตฯ
14 Men når I se Ødelæggelsens Vederstyggelighed stå, hvor den ikke bør, (den, som læser det, han give Agt! ) da skulle de, som ere i Judæa, fly til Bjergene;
ทานิเยลฺภวิษฺยทฺวาทินา โปฺรกฺตํ สรฺวฺวนาศิ ชุคุปฺสิตญฺจ วสฺตุ ยทา ตฺวโยคฺยสฺถาเน วิทฺยมานํ ทฺรกฺษถ (โย ชน: ปฐติ ส พุธฺยตำ) ตทา เย ยิหูทียเทเศ ติษฺฐนฺติ เต มหีธฺรํ ปฺรติ ปลายนฺตำ;
15 men den, som er på Taget, stige ikke ned eller gå ind for at hente noget fra sit Hus;
ตถา โย นโร คฺฤโหปริ ติษฺฐติ ส คฺฤหมธฺยํ นาวโรหตุ, ตถา กิมปิ วสฺตุ คฺรหีตุํ มเธฺยคฺฤหํ น ปฺรวิศตุ;
16 og den, som er på Marken, vende ikke tilbage for at hente sine Klæder!
ตถา จ โย นร: เกฺษเตฺร ติษฺฐติ โสปิ สฺววสฺตฺรํ คฺรหีตุํ ปราวฺฤตฺย น วฺรชตุฯ
17 Men ve de frugtsommelige og dem, som give Die, i de Dage!
ตทานีํ ครฺพฺภวตีนำ สฺตนฺยทาตฺรีณาญฺจ โยษิตำ ทุรฺคติ รฺภวิษฺยติฯ
18 Men beder om, at det ikke skal ske om Vinteren;
ยุษฺมากํ ปลายนํ ศีตกาเล ยถา น ภวติ ตทรฺถํ ปฺรารฺถยธฺวํฯ
19 thi i de Dage skal der være en sådan Trængsel som der ikke har været fra Skabningens Begyndelse, da Gud skabte den, indtil nu, og som der heller ikke skal komme.
ยตสฺตทา ยาทฺฤศี ทุรฺฆฏนา ฆฏิษฺยเต ตาทฺฤศี ทุรฺฆฏนา อีศฺวรสฺฤษฺเฏ: ปฺรถมมารภฺยาทฺย ยาวตฺ กทาปิ น ชาตา น ชนิษฺยเต จฯ
20 Og dersom Herren ikke afkortede de dage, da blev intet Kød frelst; men for de udvalgtes Skyld, som han har udvalgt, har han afkortet de Dage
อปรญฺจ ปรเมศฺวโร ยทิ ตสฺย สมยสฺย สํกฺเษปํ น กโรติ ตรฺหิ กสฺยาปิ ปฺราณภฺฤโต รกฺษา ภวิตุํ น ศกฺษฺยติ, กินฺตุ ยานฺ ชนานฺ มโนนีตานฺ อกโรตฺ เตษำ สฺวมโนนีตานำ เหโต: ส ตทเนหสํ สํกฺเษปฺสฺยติฯ
21 Og dersom nogen da siger til eder: Se, her er Kristus, eller se der! da tror det ikke.
อนฺยจฺจ ปศฺยต ขฺรีษฺโฏตฺร สฺถาเน วา ตตฺร สฺถาเน วิทฺยเต, ตสฺมินฺกาเล ยทิ กศฺจิทฺ ยุษฺมานฺ เอตาทฺฤศํ วากฺยํ วฺยาหรติ, ตรฺหิ ตสฺมินฺ วาเกฺย ไภว วิศฺวสิตฯ
22 Thi falske Krister og falske Profeter skulle fremstå og gøre Tegn og Undergerninger for at forføre, om det var muligt, de udvalgte.
ยโตเนเก มิถฺยาขฺรีษฺฏา มิถฺยาภวิษฺยทฺวาทินศฺจ สมุปสฺถาย พหูนิ จิหฺนานฺยทฺภุตานิ กรฺมฺมาณิ จ ทรฺศยิษฺยนฺติ; ตถา ยทิ สมฺภวติ ตรฺหิ มโนนีตโลกานามปิ มิถฺยามตึ ชนยิษฺยนฺติฯ
23 Men I, vogter eder; jeg har sagt eder alt forud.
ปศฺยต ฆฏนาต: ปูรฺวฺวํ สรฺวฺวการฺยฺยสฺย วารฺตฺตำ ยุษฺมภฺยมทามฺ, ยูยํ สาวธานาสฺติษฺฐตฯ
24 Men i de dage, efter den Trængsel, skal Solen formørkes, og Månen ikke give sit Skin,
อปรญฺจ ตสฺย เกฺลศกาลสฺยาวฺยวหิเต ปรกาเล ภาสฺกร: สานฺธกาโร ภวิษฺยติ ตไถว จนฺทฺรศฺจนฺทฺริกำ น ทาสฺยติฯ
25 og Stjernerne skulle falde ned fra Himmelen, og de Kræfter, som ere i Himlene, skulle rystes.
นภ: สฺถานิ นกฺษตฺราณิ ปติษฺยนฺติ, โวฺยมมณฺฑลสฺถา คฺรหาศฺจ วิจลิษฺยนฺติฯ
26 Og da skulle de se Menneskesønnen komme i Skyerne med megen Kraft og Herlighed.
ตทานีํ มหาปรากฺรเมณ มไหศฺวรฺเยฺยณ จ เมฆมารุหฺย สมายานฺตํ มานวสุตํ มานวา: สมีกฺษิษฺยนฺเตฯ
27 Og da skal han udsende sine Engle og samle sine udvalgte fra de fire Vinde, fra Jordens Ende indtil Himmelens Ende.
อนฺยจฺจ ส นิชทูตานฺ ปฺรหิตฺย นโภภูโมฺย: สีมำ ยาวทฺ ชคตศฺจตุรฺทิคฺภฺย: สฺวมโนนีตโลกานฺ สํคฺรหีษฺยติฯ
28 Men lærer Lignelsen af Figentræet: Når dets Gren allerede er bleven blød, og Bladene skyde frem, da skønne I, at Sommeren er nær.
อุฑุมฺพรตโร รฺทฺฤษฺฏานฺตํ ศิกฺษธฺวํ ยโทฑุมฺพรสฺย ตโร รฺนวีนา: ศาขา ชายนฺเต ปลฺลวาทีนิ จ รฺนิคจฺฉนฺติ, ตทา นิทาฆกาล: สวิโธ ภวตีติ ยูยํ ชฺญาตุํ ศกฺนุถฯ
29 Således skulle også I, når I se disse Ting, skønne, af han er nær for Døren.
ตทฺวทฺ เอตา ฆฏนา ทฺฤษฺฏฺวา ส กาโล ทฺวารฺยฺยุปสฺถิต อิติ ชานีตฯ
30 Sandelig, siger jeg eder, denne Slægt skal ingenlunde forgå, førend alle disse ting ere skete
ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ วทามิ, อาธุนิกโลกานำ คมนาตฺ ปูรฺวฺวํ ตานิ สรฺวฺวาณิ ฆฏิษฺยนฺเตฯ
31 Himmelen og Jorden skulle forgå, men mine Ord skulle ingenlunde forgå:
ทฺยาวาปฺฤถิโวฺย รฺวิจลิตโย: สโตฺย รฺมทียา วาณี น วิจลิษฺยติฯ
32 Men om den Dag og Time ved ingen, end ikke Englene i Himmelen, heller ikke Sønnen, men alene Faderen.
อปรญฺจ สฺวรฺคสฺถทูตคโณ วา ปุโตฺร วา ตาตาทนฺย: โกปิ ตํ ทิวสํ ตํ ทณฺฑํ วา น ชฺญาปยติฯ
33 Ser til, våger og beder; thi I vide ikke, når Tiden er der.
อต: ส สมย: กทา ภวิษฺยติ, เอตชฺชฺญานาภาวาทฺ ยูยํ สาวธานาสฺติษฺฐต, สตรฺกาศฺจ ภูตฺวา ปฺรารฺถยธฺวํ;
34 Ligesom en Mand, der drog udenlands, forlod sit Hus og gav sine Tjenere Fuldmagt, hver sin Gerning, og bød Dørvogteren, at han skulde våge,
ยทฺวตฺ กศฺจิตฺ ปุมานฺ สฺวนิเวศนาทฺ ทูรเทศํ ปฺรติ ยาตฺรากรณกาเล ทาเสษุ สฺวการฺยฺยสฺย ภารมรฺปยิตฺวา สรฺวฺวานฺ เสฺว เสฺว กรฺมฺมณิ นิโยชยติ; อปรํ เทาวาริกํ ชาคริตุํ สมาทิศฺย ยาติ, ตทฺวนฺ นรปุตฺร: ฯ
35 våger derfor; thi I vide ikke, når Husets Herre kommer, enten om Aftenen eller ved Midnat eller ved Hanegal eller om Morgenen;
คฺฤหปติ: สายํกาเล นิศีเถ วา ตฺฤตียยาเม วา ปฺราต: กาเล วา กทาคมิษฺยติ ตทฺ ยูยํ น ชานีถ;
36 for at han ikke, når han kommer pludseligt, skal finde eder sovende!
ส หฐาทาคตฺย ยถา ยุษฺมานฺ นิทฺริตานฺ น ปศฺยติ, ตทรฺถํ ชาคริตาสฺติษฺฐตฯ
37 Men hvad jeg siger eder, det siger jeg alle: Våger!"
ยุษฺมานหํ ยทฺ วทามิ ตเทว สรฺวฺวานฺ วทามิ, ชาคริตาสฺติษฺฐเตติฯ
