Markus 13
1 og da han gik ud af Helligdommen, siger en af hans Disciple til ham: "Mester, se, hvilke Sten og hvilke Bygninger!"
അനന്തരം മന്ദിരാദ് ബഹിർഗമനകാലേ തസ്യ ശിഷ്യാണാമേകസ്തം വ്യാഹൃതവാൻ ഹേ ഗുരോ പശ്യതു കീദൃശാഃ പാഷാണാഃ കീദൃക് ച നിചയനം|
2 Og Jesus sagde til ham: "Ser du disse store Bygninger? der skal ikke lades Sten på Sten, som jo skal nedbrydes."
തദാ യീശുസ്തമ് അവദത് ത്വം കിമേതദ് ബൃഹന്നിചയനം പശ്യസി? അസ്യൈകപാഷാണോപി ദ്വിതീയപാഷാണോപരി ന സ്ഥാസ്യതി സർവ്വേ ഽധഃക്ഷേപ്സ്യന്തേ|
3 Og da han sad på Oliebjerget, lige over for Helligdommen, spurgte Peter og Jakob og Johannes og Andreas ham afsides:
അഥ യസ്മിൻ കാലേ ജൈതുൻഗിരൗ മന്ദിരസ്യ സമ്മുഖേ സ സമുപവിഷ്ടസ്തസ്മിൻ കാലേ പിതരോ യാകൂബ് യോഹൻ ആന്ദ്രിയശ്ചൈതേ തം രഹസി പപ്രച്ഛുഃ,
4 "Sig os, når skal dette ske, og hvilket er Tegnet, når alt dette skal til at fuldbyrdes?"
ഏതാ ഘടനാഃ കദാ ഭവിഷ്യന്തി? തഥൈതത്സർവ്വാസാം സിദ്ധ്യുപക്രമസ്യ വാ കിം ചിഹ്നം? തദസ്മഭ്യം കഥയതു ഭവാൻ|
5 Men Jesus begyndte at sige til dem: "Ser til, at ingen forfører eder!"
തതോ യാശുസ്താൻ വക്തുമാരേഭേ, കോപി യഥാ യുഷ്മാൻ ന ഭ്രാമയതി തഥാത്ര യൂയം സാവധാനാ ഭവത|
6 Mange skulle på mit Navn komme og sige: Det er mig; og de skulle forføre mange.
യതഃ ഖ്രീഷ്ടോഹമിതി കഥയിത്വാ മമ നാമ്നാനേകേ സമാഗത്യ ലോകാനാം ഭ്രമം ജനയിഷ്യന്തി;
7 Men når I høre om Krige og Krigsrygter, da lader eder ikke forskrække, thi det må ske; men Enden er ikke endda.
കിന്തു യൂയം രണസ്യ വാർത്താം രണാഡമ്ബരഞ്ച ശ്രുത്വാ മാ വ്യാകുലാ ഭവത, ഘടനാ ഏതാ അവശ്യമ്മാവിന്യഃ; കിന്ത്വാപാതതോ ന യുഗാന്തോ ഭവിഷ്യതി|
8 Thi Folk skal rejse sig mod Folk, og Rige mod Rige, og der skal være Jordskælv her og der, og der skal være Hungersnød og Oprør. Dette er Veernes Begyndelse.
ദേശസ്യ വിപക്ഷതയാ ദേശോ രാജ്യസ്യ വിപക്ഷതയാ ച രാജ്യമുത്ഥാസ്യതി, തഥാ സ്ഥാനേ സ്ഥാനേ ഭൂമികമ്പോ ദുർഭിക്ഷം മഹാക്ലേശാശ്ച സമുപസ്ഥാസ്യന്തി, സർവ്വ ഏതേ ദുഃഖസ്യാരമ്ഭാഃ|
9 Men I, tager Vare på eder selv; de skulle overgive eder til Rådsforsamlinger og til Synagoger; I skulle piskes og stilles for Landshøvdinger og Konger for min Skyld, dem til et Vidnesbyrd.
കിന്തു യൂയമ് ആത്മാർഥേ സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത, യതോ ലോകാ രാജസഭായാം യുഷ്മാൻ സമർപയിഷ്യന്തി, തഥാ ഭജനഗൃഹേ പ്രഹരിഷ്യന്തി; യൂയം മദർഥേ ദേശാധിപാൻ ഭൂപാംശ്ച പ്രതി സാക്ഷ്യദാനായ തേഷാം സമ്മുഖേ ഉപസ്ഥാപയിഷ്യധ്വേ|
10 Og Evangeliet bør først prædikes for alle Folkeslagene.
ശേഷീഭവനാത് പൂർവ്വം സർവ്വാൻ ദേശീയാൻ പ്രതി സുസംവാദഃ പ്രചാരയിഷ്യതേ|
11 Og når de føre eder hen og overgive eder, da bekymrer eder ikke forud for, hvad I skulle tale; men hvad der bliver givet eder i den samme Time, det skulle I tale; thi I ere ikke de, som tale, men den Helligånd.
കിന്തു യദാ തേ യുഷ്മാൻ ധൃത്വാ സമർപയിഷ്യന്തി തദാ യൂയം യദ്യദ് ഉത്തരം ദാസ്യഥ, തദഗ്ര തസ്യ വിവേചനം മാ കുരുത തദർഥം കിഞ്ചിദപി മാ ചിന്തയത ച, തദാനീം യുഷ്മാകം മനഃസു യദ്യദ് വാക്യമ് ഉപസ്ഥാപയിഷ്യതേ തദേവ വദിഷ്യഥ, യതോ യൂയം ന തദ്വക്താരഃ കിന്തു പവിത്ര ആത്മാ തസ്യ വക്താ|
12 Og Broder skal overgive Broder til Døden, og Fader sit Barn og Børn skulle stå op mod Forældre og slå dem ihjel.
തദാ ഭ്രാതാ ഭ്രാതരം പിതാ പുത്രം ഘാതനാർഥം പരഹസ്തേഷു സമർപയിഷ്യതേ, തഥാ പത്യാനി മാതാപിത്രോ ർവിപക്ഷതയാ തൗ ഘാതയിഷ്യന്തി|
13 Og I skulle hades af alle for mit Navns Skyld; men den, som holder ud indtil Enden, han skal blive frelst.
മമ നാമഹേതോഃ സർവ്വേഷാം സവിധേ യൂയം ജുഗുപ്സിതാ ഭവിഷ്യഥ, കിന്തു യഃ കശ്ചിത് ശേഷപര്യ്യന്തം ധൈര്യ്യമ് ആലമ്ബിഷ്യതേ സഏവ പരിത്രാസ്യതേ|
14 Men når I se Ødelæggelsens Vederstyggelighed stå, hvor den ikke bør, (den, som læser det, han give Agt! ) da skulle de, som ere i Judæa, fly til Bjergene;
ദാനിയേൽഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്തം സർവ്വനാശി ജുഗുപ്സിതഞ്ച വസ്തു യദാ ത്വയോഗ്യസ്ഥാനേ വിദ്യമാനം ദ്രക്ഷഥ (യോ ജനഃ പഠതി സ ബുധ്യതാം) തദാ യേ യിഹൂദീയദേശേ തിഷ്ഠന്തി തേ മഹീധ്രം പ്രതി പലായന്താം;
15 men den, som er på Taget, stige ikke ned eller gå ind for at hente noget fra sit Hus;
തഥാ യോ നരോ ഗൃഹോപരി തിഷ്ഠതി സ ഗൃഹമധ്യം നാവരോഹതു, തഥാ കിമപി വസ്തു ഗ്രഹീതും മധ്യേഗൃഹം ന പ്രവിശതു;
16 og den, som er på Marken, vende ikke tilbage for at hente sine Klæder!
തഥാ ച യോ നരഃ ക്ഷേത്രേ തിഷ്ഠതി സോപി സ്വവസ്ത്രം ഗ്രഹീതും പരാവൃത്യ ന വ്രജതു|
17 Men ve de frugtsommelige og dem, som give Die, i de Dage!
തദാനീം ഗർബ്ഭവതീനാം സ്തന്യദാത്രീണാഞ്ച യോഷിതാം ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി|
18 Men beder om, at det ikke skal ske om Vinteren;
യുഷ്മാകം പലായനം ശീതകാലേ യഥാ ന ഭവതി തദർഥം പ്രാർഥയധ്വം|
19 thi i de Dage skal der være en sådan Trængsel som der ikke har været fra Skabningens Begyndelse, da Gud skabte den, indtil nu, og som der heller ikke skal komme.
യതസ്തദാ യാദൃശീ ദുർഘടനാ ഘടിഷ്യതേ താദൃശീ ദുർഘടനാ ഈശ്വരസൃഷ്ടേഃ പ്രഥമമാരഭ്യാദ്യ യാവത് കദാപി ന ജാതാ ന ജനിഷ്യതേ ച|
20 Og dersom Herren ikke afkortede de dage, da blev intet Kød frelst; men for de udvalgtes Skyld, som han har udvalgt, har han afkortet de Dage
അപരഞ്ച പരമേശ്വരോ യദി തസ്യ സമയസ്യ സംക്ഷേപം ന കരോതി തർഹി കസ്യാപി പ്രാണഭൃതോ രക്ഷാ ഭവിതും ന ശക്ഷ്യതി, കിന്തു യാൻ ജനാൻ മനോനീതാൻ അകരോത് തേഷാം സ്വമനോനീതാനാം ഹേതോഃ സ തദനേഹസം സംക്ഷേപ്സ്യതി|
21 Og dersom nogen da siger til eder: Se, her er Kristus, eller se der! da tror det ikke.
അന്യച്ച പശ്യത ഖ്രീഷ്ടോത്ര സ്ഥാനേ വാ തത്ര സ്ഥാനേ വിദ്യതേ, തസ്മിൻകാലേ യദി കശ്ചിദ് യുഷ്മാൻ ഏതാദൃശം വാക്യം വ്യാഹരതി, തർഹി തസ്മിൻ വാക്യേ ഭൈവ വിശ്വസിത|
22 Thi falske Krister og falske Profeter skulle fremstå og gøre Tegn og Undergerninger for at forføre, om det var muligt, de udvalgte.
യതോനേകേ മിഥ്യാഖ്രീഷ്ടാ മിഥ്യാഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച സമുപസ്ഥായ ബഹൂനി ചിഹ്നാന്യദ്ഭുതാനി കർമ്മാണി ച ദർശയിഷ്യന്തി; തഥാ യദി സമ്ഭവതി തർഹി മനോനീതലോകാനാമപി മിഥ്യാമതിം ജനയിഷ്യന്തി|
23 Men I, vogter eder; jeg har sagt eder alt forud.
പശ്യത ഘടനാതഃ പൂർവ്വം സർവ്വകാര്യ്യസ്യ വാർത്താം യുഷ്മഭ്യമദാമ്, യൂയം സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത|
24 Men i de dage, efter den Trængsel, skal Solen formørkes, og Månen ikke give sit Skin,
അപരഞ്ച തസ്യ ക്ലേശകാലസ്യാവ്യവഹിതേ പരകാലേ ഭാസ്കരഃ സാന്ധകാരോ ഭവിഷ്യതി തഥൈവ ചന്ദ്രശ്ചന്ദ്രികാം ന ദാസ്യതി|
25 og Stjernerne skulle falde ned fra Himmelen, og de Kræfter, som ere i Himlene, skulle rystes.
നഭഃസ്ഥാനി നക്ഷത്രാണി പതിഷ്യന്തി, വ്യോമമണ്ഡലസ്ഥാ ഗ്രഹാശ്ച വിചലിഷ്യന്തി|
26 Og da skulle de se Menneskesønnen komme i Skyerne med megen Kraft og Herlighed.
തദാനീം മഹാപരാക്രമേണ മഹൈശ്വര്യ്യേണ ച മേഘമാരുഹ്യ സമായാന്തം മാനവസുതം മാനവാഃ സമീക്ഷിഷ്യന്തേ|
27 Og da skal han udsende sine Engle og samle sine udvalgte fra de fire Vinde, fra Jordens Ende indtil Himmelens Ende.
അന്യച്ച സ നിജദൂതാൻ പ്രഹിത്യ നഭോഭൂമ്യോഃ സീമാം യാവദ് ജഗതശ്ചതുർദിഗ്ഭ്യഃ സ്വമനോനീതലോകാൻ സംഗ്രഹീഷ്യതി|
28 Men lærer Lignelsen af Figentræet: Når dets Gren allerede er bleven blød, og Bladene skyde frem, da skønne I, at Sommeren er nær.
ഉഡുമ്ബരതരോ ർദൃഷ്ടാന്തം ശിക്ഷധ്വം യദോഡുമ്ബരസ്യ തരോ ർനവീനാഃ ശാഖാ ജായന്തേ പല്ലവാദീനി ച ർനിഗച്ഛന്തി, തദാ നിദാഘകാലഃ സവിധോ ഭവതീതി യൂയം ജ്ഞാതും ശക്നുഥ|
29 Således skulle også I, når I se disse Ting, skønne, af han er nær for Døren.
തദ്വദ് ഏതാ ഘടനാ ദൃഷ്ട്വാ സ കാലോ ദ്വാര്യ്യുപസ്ഥിത ഇതി ജാനീത|
30 Sandelig, siger jeg eder, denne Slægt skal ingenlunde forgå, førend alle disse ting ere skete
യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ആധുനികലോകാനാം ഗമനാത് പൂർവ്വം താനി സർവ്വാണി ഘടിഷ്യന്തേ|
31 Himmelen og Jorden skulle forgå, men mine Ord skulle ingenlunde forgå:
ദ്യാവാപൃഥിവ്യോ ർവിചലിതയോഃ സത്യോ ർമദീയാ വാണീ ന വിചലിഷ്യതി|
32 Men om den Dag og Time ved ingen, end ikke Englene i Himmelen, heller ikke Sønnen, men alene Faderen.
അപരഞ്ച സ്വർഗസ്ഥദൂതഗണോ വാ പുത്രോ വാ താതാദന്യഃ കോപി തം ദിവസം തം ദണ്ഡം വാ ന ജ്ഞാപയതി|
33 Ser til, våger og beder; thi I vide ikke, når Tiden er der.
അതഃ സ സമയഃ കദാ ഭവിഷ്യതി, ഏതജ്ജ്ഞാനാഭാവാദ് യൂയം സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത, സതർകാശ്ച ഭൂത്വാ പ്രാർഥയധ്വം;
34 Ligesom en Mand, der drog udenlands, forlod sit Hus og gav sine Tjenere Fuldmagt, hver sin Gerning, og bød Dørvogteren, at han skulde våge,
യദ്വത് കശ്ചിത് പുമാൻ സ്വനിവേശനാദ് ദൂരദേശം പ്രതി യാത്രാകരണകാലേ ദാസേഷു സ്വകാര്യ്യസ്യ ഭാരമർപയിത്വാ സർവ്വാൻ സ്വേ സ്വേ കർമ്മണി നിയോജയതി; അപരം ദൗവാരികം ജാഗരിതും സമാദിശ്യ യാതി, തദ്വൻ നരപുത്രഃ|
35 våger derfor; thi I vide ikke, når Husets Herre kommer, enten om Aftenen eller ved Midnat eller ved Hanegal eller om Morgenen;
ഗൃഹപതിഃ സായംകാലേ നിശീഥേ വാ തൃതീയയാമേ വാ പ്രാതഃകാലേ വാ കദാഗമിഷ്യതി തദ് യൂയം ന ജാനീഥ;
36 for at han ikke, når han kommer pludseligt, skal finde eder sovende!
സ ഹഠാദാഗത്യ യഥാ യുഷ്മാൻ നിദ്രിതാൻ ന പശ്യതി, തദർഥം ജാഗരിതാസ്തിഷ്ഠത|
37 Men hvad jeg siger eder, det siger jeg alle: Våger!"
യുഷ്മാനഹം യദ് വദാമി തദേവ സർവ്വാൻ വദാമി, ജാഗരിതാസ്തിഷ്ഠതേതി|
