Klagesangene 5
1 HERRE, kom vor skæbne i Hu, sku ned og se vor skændsel!
Ao Awurade, kae deɛ aba yɛn so; hwɛ, na hunu yɛn animguaseɛ.
2 Vor Arvelod tilfaldt fremmede, Udlændinge fik vore Huse.
Wɔadane yɛn agyapadeɛ ama ahɔhoɔ, wɔde yɛn afie ama ananafoɔ.
3 Forældreløse, faderløse er vi, som Enker er vore Mødre.
Yɛayɛ nwisiaa na yɛnni agyanom, yɛn maamenom ayɛ sɛ akunafoɔ.
4 Vort Drikkevand må vi købe, betale må vi vort Brænde.
Ɛsɛ sɛ yɛtɔ nsuo a yɛnom; yɛbɛnya nnyina a, gye sɛ yɛtɔ.
5 Åget trykker vor Nakke, vi trættes og finder ej Hvile.
Wɔn a wɔtaa yɛn no abɛn yɛn pɛɛ; Yɛabrɛ na yɛnnya ahomegyeɛ.
6 Ægypten rakte vi Hånd, Assur, for at mættes med Brød.
Yɛde yɛn ho maa Misraim ne Asiria sɛdeɛ yɛbɛnya aduane a ɛbɛso yɛn.
7 Vore Fædre, som synded, er borte, og vi må bære deres Skyld.
Yɛn agyanom yɛɛ bɔne, na wɔnni hɔ bio, na yɛn na wɔn asotwe abɛda yɛn so.
8 Over os råder Trælle, ingen frier os fra dem.
Nkoa di yɛn so, na obiara nni hɔ a ɔbɛgye yɛn afiri wɔn nsam.
9 Med Livsfare henter vi vort Brød, udsatte for Ørkenens Sværd.
Yɛde yɛn nkwa bɔ afɔdeɛ de pɛ yɛn anoduane, akofena a ɛwɔ ɛserɛ so no enti.
10 Vor Hud er sværtet som en Ovn af Hungerens svidende Lue.
Yɛn honam adɔ sɛ fononoo. Ɛkɔm ama huraeɛ abɔ yɛn.
11 De skændede kvinder i Zion, Jomfruer i Judas Byer.
Wɔato mmaa monnaa wɔ Sion, ne mmaabunu a wɔwɔ Yuda nkuro so.
12 Fyrster greb de og hængte, tog intet Hensyn til gamle.
Wɔkyekyere mmapɔmma nsa na wɔasɛn wɔn; wɔmmfa anidie mma mpanimfoɔ.
13 Ynglinge sattes til Kværnen, under Brændeknippet segnede Drenge.
Mmeranteɛ yɛ adwuma den wɔ ayuoyammoɔ so; na mmerantewaa nan toto wɔ nnyina duruduru ase.
14 De gamle forsvandt fra Porten, de unge fra Strengenes Leg.
Mpanimfoɔ ntena kuropɔn apono ano bio; mmeranteɛ agyae wɔn nnwontoɔ.
15 Vort Hjertes Glæde er borte, vor Dans er vendt til Sorg.
Ahosɛpɛ afiri yɛn akoma mu; yɛn asa adane agyaadwotwa.
16 Kronen faldt af vort Hoved, ve os, at vi har syndet!
Ahenkyɛ afiri yɛn tiri so. Yɛn ara, yɛnnue sɛ yɛayɛ bɔne!
17 Vort Hjerte blev derfor sygt, derfor vort Øje mørkt:
Yei enti yɛn akoma atɔ piti, yeinom enti yɛn ani so ayɛ kusuu
18 For Zions Bjerg, som er øde, Ræve tumler sig der.
wɔ Sion bepɔ a ada mpan na sakraman nenam soɔ no enti.
19 Du, HERRE, troner for evigt, fra Slægt til Slægt står din trone.
Wo, Ao Awurade, di ɔhene afebɔɔ; wʼahennwa firi awoɔ ntoatoasoɔ kɔsi awoɔ ntoatoasoɔ.
20 Hvi glemmer du os bestandig og svigter os alle dage?
Adɛn enti na wo werɛ firi yɛn daa yi? Adɛn enti na wagya yɛn mmerɛ tenten mu yi?
21 Omvend os, HERRE, til dig, så vender vi om, giv os nye Dage, som fordum!
Ka yɛn bata wo ho bio, Ao, Awurade, na yɛatumi aba wo nkyɛn; yɛ yɛn nna foforɔ sɛ tete no
22 Eller har du helt stødt os bort, er din Vrede mod os uden Ende?
agye sɛ wapo yɛn koraa anaa sɛ wo bo afu yɛn mmorosoɔ.
