Klagesangene 5
1 HERRE, kom vor skæbne i Hu, sku ned og se vor skændsel!
Jjukira Ayi Mukama ekitutuuseeko. Tunula olabe ennaku yaffe.
2 Vor Arvelod tilfaldt fremmede, Udlændinge fik vore Huse.
Omugabo gwaffe guweereddwa bannamawanga, n’amaka gaffe gatwaliddwa abatali ba mu nnyumba.
3 Forældreløse, faderløse er vi, som Enker er vore Mødre.
Tufuuse bamulekwa abatalina bakitaabwe, ne bannyaffe bafuuse bannamwandu.
4 Vort Drikkevand må vi købe, betale må vi vort Brænde.
Tusasulira amazzi ge tunywa; n’enku tuteekwa okuzigula.
5 Åget trykker vor Nakke, vi trættes og finder ej Hvile.
Abatucocca batugobaganya; tukooye ate nga tetulina wa kuwummulira.
6 Ægypten rakte vi Hånd, Assur, for at mættes med Brød.
Twakola endagaano ne Misiri n’Abasuuli okutufuniranga ku mmere.
7 Vore Fædre, som synded, er borte, og vi må bære deres Skyld.
Bajjajjaffe baayonoona, ne bafa, naye tubonerezebwa olw’ebikolwa byabwe ebitaali bya butuukirivu.
8 Over os råder Trælle, ingen frier os fra dem.
Abaddu be batufuga, tewali n’omu ayinza okutulokola mu mukono gwabwe.
9 Med Livsfare henter vi vort Brød, udsatte for Ørkenens Sværd.
Tuba kumpi n’okuttibwa nga tunoonya emmere, olw’ekitala ekiri mu ddungu.
10 Vor Hud er sværtet som en Ovn af Hungerens svidende Lue.
Olususu lwaffe luddugadde ng’enziro olw’enjala ennyingi.
11 De skændede kvinder i Zion, Jomfruer i Judas Byer.
Abakyala ba Sayuuni, n’abawala embeerera ab’omu bibuga bya Yuda bakwatiddwa olw’amaanyi.
12 Fyrster greb de og hængte, tog intet Hensyn til gamle.
Abalangira bawanikibbwa baleebeetera ku mikono gyabwe n’abakadde tewali abassaamu kitiibwa.
13 Ynglinge sattes til Kværnen, under Brændeknippet segnede Drenge.
Abavubuka bawalirizibwa okusa emmere ku jjinja ne ku lubengo, n’abalenzi batagala nga beetisse entuumu z’enku.
14 De gamle forsvandt fra Porten, de unge fra Strengenes Leg.
Abakadde tebakyatuula mu wankaaki w’ekibuga, n’abavubuka tebakyayimba.
15 Vort Hjertes Glæde er borte, vor Dans er vendt til Sorg.
Emitima gyaffe tegikyasanyuka, n’okuzina kwaffe kufuuse kukungubaga.
16 Kronen faldt af vort Hoved, ve os, at vi har syndet!
Engule egudde okuva ku mitwe gyaffe. Zitusanze kubanga twonoonye!
17 Vort Hjerte blev derfor sygt, derfor vort Øje mørkt:
Emitima gyaffe kyegivudde gizirika, era n’amaaso gaffe kyegavudde gayimbaala.
18 For Zions Bjerg, som er øde, Ræve tumler sig der.
Olw’okuba nga olusozi Sayuuni lulekeddwa nga lwereere, ebibe kyebivudde bitambulirako.
19 Du, HERRE, troner for evigt, fra Slægt til Slægt står din trone.
Ggwe, Ayi Mukama obeerera ennaku zonna; entebe yo ey’obwakabaka ya mirembe na mirembe.
20 Hvi glemmer du os bestandig og svigter os alle dage?
Lwaki otwelabiririra ddala okumala ennaku ezo zonna? Tuddiremu, Ayi Mukama, tudde gy’oli.
21 Omvend os, HERRE, til dig, så vender vi om, giv os nye Dage, som fordum!
Tukomyewo gy’oli Ayi Mukama, otuzze buggya ng’edda;
22 Eller har du helt stødt os bort, er din Vrede mod os uden Ende?
wabula ng’otusuulidde ddala, era ng’otusunguwalidde nnyo nnyini obutayagala na kutuddiramu.
