Klagesangene 5

1 HERRE, kom vor skæbne i Hu, sku ned og se vor skændsel!

Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.

2 Vor Arvelod tilfaldt fremmede, Udlændinge fik vore Huse.

Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.

3 Forældreløse, faderløse er vi, som Enker er vore Mødre.

Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.

4 Vort Drikkevand må vi købe, betale må vi vort Brænde.

Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.

5 Åget trykker vor Nakke, vi trættes og finder ej Hvile.

Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.

6 Ægypten rakte vi Hånd, Assur, for at mættes med Brød.

Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.

7 Vore Fædre, som synded, er borte, og vi må bære deres Skyld.

Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.

8 Over os råder Trælle, ingen frier os fra dem.

Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.

9 Med Livsfare henter vi vort Brød, udsatte for Ørkenens Sværd.

Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.

10 Vor Hud er sværtet som en Ovn af Hungerens svidende Lue.

Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.

11 De skændede kvinder i Zion, Jomfruer i Judas Byer.

Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.

12 Fyrster greb de og hængte, tog intet Hensyn til gamle.

Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.

13 Ynglinge sattes til Kværnen, under Brændeknippet segnede Drenge.

Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.

14 De gamle forsvandt fra Porten, de unge fra Strengenes Leg.

Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.

15 Vort Hjertes Glæde er borte, vor Dans er vendt til Sorg.

Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.

16 Kronen faldt af vort Hoved, ve os, at vi har syndet!

Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!

17 Vort Hjerte blev derfor sygt, derfor vort Øje mørkt:

Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.

18 For Zions Bjerg, som er øde, Ræve tumler sig der.

Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.

19 Du, HERRE, troner for evigt, fra Slægt til Slægt står din trone.

Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.

20 Hvi glemmer du os bestandig og svigter os alle dage?

Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?

21 Omvend os, HERRE, til dig, så vender vi om, giv os nye Dage, som fordum!

Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.

22 Eller har du helt stødt os bort, er din Vrede mod os uden Ende?

Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.