Klagesangene 4

1 Hvor Guldet blev sort, og skæmmet det ædle metal, de hellige Stene slængt hen på Gadernes Hjørner!

Kora mago zamo'a okamaregeno knare zantfa hu'nea golimo'agi, menina ome haviza higeno masa zama'a omane'ne. Ana nehigeno Ra Mono nompima ruotage'ma hu'nefima mizama'amo'ma marerisa haveramima ante'naza haveramina, kumamofo ne'onse kantamimpina rupanani hutre'naze.

2 Zions de dyre Sønner, der opvejed Guld, kun regnet for Lerkar, Pottemagerhænders Værk

Jerusalemi kumapi vahe'mo'za kora zago'amo'ma marerisa golimo'ma hiaza hu'za knare zantfa hu'nazanagi, menina havizantfa hu'za vahe'mo'ma azampinti tro hu'nea mopa kavogna hu'naze.

3 Selv Sjakaler byder Brystet til, giver Ungerne Die, men mit Folks Datter blev grum som Ørkenens Strudse.

Afi kramo'a anenta'amofona antahinemino, amina amino azeri so'ea nehie. Hianagi nagri vahe'mo'za kama kokampi ostritsie nehaza mananimo anenta'agu antahi nomino amefi humiaza hu'za mofavre naga'zamia zamefi hunezamize.

4 Den spædes Tunge hang fast ved Ganen af Tørst, Børnene tigged om Brød, og ingen gav dem.

Ne'one mofavre naga'zamimo'za amima nesaza zana omanegeno, zmanankemo'a hagage nehigeno, zamagefu'namo'a marerino zamagi'mofo zamavagu'nafafi akamare'ne. Mofavre naga'mo'za ne'zanku memea hu'nazanagi, mago vahe'mo'e hunora ne'zana ozami'ne.

5 Folk, som levede lækkert, omkom på Gaden; Folk, som var båret på Purpur, favnede Skarnet.

Feno vahe'mo'za kora mizama'amo marerifa ne'za ne'nazanagi, menina kumamofo ne'onse kantamimpi mani'neza zamagaku nehaze. Ana nehu'za kora knare'nare huno avasase'amoke hu'nea kukenama antani'za vanoma hu'naza vahe'mo'za menina kazokzo eriza vahe mani'naze.

6 Mit Folks Datters Brøde var større end Synden i Sodom, som brat blev styrted, så Hænder ej rørtes derinde.

Nagri vahe'ma Jerusalemi kumapima nemaniza vahe'mo'zama hu'naza kefo zamavu'zmava zamo'a, Sodomu rankumapima nemaniza vahe'mo'zama nehazageno'ma, Ra Anumzamo'ma ame huno eri haviza higeno'ma mago vahe'mo'e huno'ma zamazama osu'neankna kefo avu'vazana agatere'ne.

7 Hendes Fyrster var renere end Sne, mer hvide end Mælk, deres Legeme rødere end Koral, som Safir deres Årer;

Kora Jerusalemi kumapi kva vahe'mofo zamavufagamo'a aisigna huno efenentake nehigeno, amirinkna huno efenentake nehigeno, hankave vahe mani'nageno, zamavufagamo'a masanentake huno mizama'amo marerisa havemofonku'ma Safirie nehaza havemofo avufgaregati'ma rumsa nehiaza hu'ne.

8 mer sorte end Sod ser de ud, kan ej kendes på Gaden, Huden hænger ved Knoglerne, tør som Træ.

Hianagi menina zamavufagamo'a hokonke hu'ne. Ana hu'nege'za kampima vanoma nehazage'za zamage amara osu'naze. Zafamo hagage hiaza huno zamavufagamo'a tro azotagna huno harari hige'za, zaferinage hu'naze.

9 Sværdets Ofre var bedre farne end Sultens, som svandt hen, dødsramte, af Mangel på Markens Grøde.

Bainati kazinteti'ma zamahe fri'naza vahera knare hu'za fri'nazanagi, ne'zanku'ma hu'za friza vahe'mokizmi fri'zamo'a havizantfa hu'ne. Na'ankure ne'zanku'ma hu'za friza vahe'mo'za, za'zate zamagakura hazageno, zamavufagamo'a tro azotagna huno harari huno hokonke hige'za fri'naze.

10 Blide kvinders Hænder kogte deres Børn; da mit Folks Datter brød sammen, blev de dem til Føde.

A'nanemo'za mofavre naga zamigura tusi zamasunku huzmante'naze. Hianagi ana mofavre naga'ma frizage'za, ana a'nanemo'za zamagra'a ana mofavrezmia kre'za ne'naze. E'inahu zama fore'ma hu'neana, ha' vahe'mo'zama nagri vahe'ma ha'ma eme huzmante'za zamazeri havizama hu'naza knafi anazana fore hu'ne.

11 HERREN køled sin Vrede, udøste sin Harmglød, han tændte i Zion en Ild, dets Grundvolde åd den.

Ra Anumzamofona arimpa ahe'zamo'a tusiza higeno, arimpama ahe'zana eri kaha huno, Jerusalemi kumara teve tagintegeno teno uramino kuma'ma retru re'zama kinaza haveramina tefaragu vazirami'ne.

12 Ej troede Jordens Konger, ja ingen i Verden, at Uven og Fjende skulde stå i Jerusalems Porte.

Ama mopafi kini vahe'mo'zane, ama mopafi vahe'mo'zama antahi'zana, ha' vahe'mo'za Jerusalemi kuma keginamofo kafana tapage hu'za kumapina uofregahaze hu'za antahi'nazane.

13 Det var for Profeternes Synd, for Præsternes Brøde, som i dets Midte udgød retfærdiges Blod.

Hianagi pristi vahe'mo'zane kasnampa vahe'mo'zama Jerusalemi kumapima nemaniza fatgo vahe'ma zamahe fri'zama korama eri tagitre'naza kumiku huno Anumzamo'a ha' vahera zamatrege'za e'za, Jerusalemi kumara eri haviza hu'naze.

14 De vanked som blinde på Gaderne, tilsølet af Blod, rørte med Klæderne Ting, som ikke må røres.

Ana pristi vahetamine kasnampa vahemo'zanena zamavu asuhu vahekna hu'za, kumamofo ne'onse kantamimpi eri'eri hu'za vano nehaze. Ana vahera koramo zamazeri pahenage hu'nege'za, vahe'mo'zama kukena zamire'ma avako'ma hu'zankura tusi koro hu'naze.

15 "Var jer! En uren!" råbte man; "Var jer dog for dem!" Når de flyr og vanker, råber man: "Bliv ikke her!"

Vahemo'za ana vahekura kezati'za amanage hu'naze. Tamagra agru osu'nazanki tagritera erava'oa osuta atreta viho hu'naze. Anagema hazage'za pristi vahe'ene kasnampa vahe'mo'za atre'za vu'za ru moparega umani'naze. Hianagi ana mopafi vahemo'zanena hu'za, ama mopafina omanigahazanki atreta viho hu'za hu'naze.

16 HERREN spredte dem selv, han så dem ej mer, Præster regned man ej eller ynked Profeter.

Ra Anumzamo agra'a zamazeri panini hige'za vu'za e'za hazageno, ana vahera avua anteno kegava huozmante'ne. Ana higeno pristi vahe'ene ranra vahetaminena vahe'mo'za zamavesi nozamante'za zamagesga osu'naze.

17 End smægted vort Blik efter Hjælp, men kun for at skuffes, på Varden spejded vi efter det Folk, der ej hjælper.

Tagri'ma eme taza hanaza vaheku kantega tavu anteteta mani'nonkeno tavumo'a tatagri'ne. Za'za noma kinte'nompi marerita mani'neta mago'a moparegati vahe'mo'zama eme tazama hanagu tavua anteteta mani'nonanagi, eme tagura ovazi'naze.

18 De lured på vort Fjed, fra Torvene holdt vi os borte; Enden var nær, vore Dage var omme, ja, Enden var kommet.

Neone kampima vanoma hunaku'ma hu'naza ha' vahetimo'za zamavua tagrite antete'za manizageta, kana vano osu'none. Tagrama knama eritama havizama hanuna knamo'a hago egofta hu'ne. Ana hu'neankita osi'a kna manisanunkeno, havizama hanuna knamo'a egahie.

19 Mer snare end Himlens Ørne var de, som jog os, på Bjergene satte de efter os, lured i Ørkenen,

Ha' vahetimo'za tahenaku'ma tagenema re'nazana, tumpamo'ma ame huno hareno viaza hu'za, agonaramimpina tahe'za tagenea nere'za, ka'ma kokampina tahenaku ome kafo ante'za mani'naze.

20 vor Livsånde, HERRENs Salvede, blev fanget i deres Grave, han, i hvis Skygge vi tænkte at leve blandt Folkene.

Ra Anumzamo'ma masavema frenteno azerinte ruotage'ma hu'nea kini ne'mo, kegava hurante'nigeta ru vahe kumapina manigahune huta hu'none. Hianagi ha' vahe'mo'za azeri'naze.

21 Glæd dig og fryd dig, Edom, som bor i Uz! Også dig skal Bægeret nå, du skal blotte dig drukken.

Idomu vahe'ma Usi mopafima nemaniza vahe'mota, Jerusalemi kuma'mo'ma havizama hia zankura musenkase nehaze. Hianagi Anumzamofo arimpa ahe'zamo'a, kapufi waini ti meaza hu'neankino, tamagrite'enena eri tagitresnigeta, neneta neginagi huta kukenatamia hatetre vagaregahaze.

22 Din Skyld er til Ende, Zion, du forvises ej mer; han hjemsøger, Edom, din Skyld, afslører dine Synder.

Saioni kumamoka kefo avu'ava'ma hankeno Ra Anumzamo'ma ana kumimofo nonama huno kazeri havizama hu'nea zamo'a hago vagaregahie. Ana hu'neankino Saioni vahe'ma kinama ome hu'naza vahera za'zatera tamatre'nigeta kinafina omanigahaze. Hianagi Idomu kumamoka, Ra Anumzamo'a kumika'ane kefo zanka'anena erinte ama huno, ana kumi'mofo nona'a kagri'enena knazana kamigahie.