Klagesangene 3
1 Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
| من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام. | ۱ |
2 mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
| او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی. | ۲ |
3 ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
| به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است. | ۳ |
4 Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
| گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است. | ۴ |
5 han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
| به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است. | ۵ |
6 lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
| مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است. | ۶ |
7 Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
| گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است. | ۷ |
8 Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
| و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند. | ۸ |
9 Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
| راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است. | ۹ |
10 Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
| او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد. | ۱۰ |
11 han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
| راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است. | ۱۱ |
12 han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
| کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است. | ۱۲ |
13 Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
| و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است. | ۱۳ |
14 hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
| من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام. | ۱۴ |
15 med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
| مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است. | ۱۵ |
16 Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
| دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است. | ۱۶ |
17 han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
| تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم، | ۱۷ |
18 og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
| و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است. | ۱۸ |
19 At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
| مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور. | ۱۹ |
20 min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
| تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است. | ۲۰ |
21 Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
| و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود. | ۲۱ |
22 HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
| از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است. | ۲۲ |
23 hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
| آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست. | ۲۳ |
24 Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor håber jeg på ham.
| و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم. | ۲۴ |
25 Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
| خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است. | ۲۵ |
26 det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
| خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد. | ۲۶ |
27 godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
| برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد. | ۲۷ |
28 Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
| به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است. | ۲۸ |
29 han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
| دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد. | ۲۹ |
30 Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
| رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود. | ۳۰ |
31 Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
| زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود. | ۳۱ |
32 har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
| زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود. | ۳۲ |
33 ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
| چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد. | ۳۳ |
34 Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
| تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن، | ۳۴ |
35 når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
| و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی، | ۳۵ |
36 når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
| و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست. | ۳۶ |
37 Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
| کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد. | ۳۷ |
38 Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
| آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟ | ۳۸ |
39 Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
| پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟ | ۳۹ |
40 Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
| راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم. | ۴۰ |
41 løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
| دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم، | ۴۱ |
42 vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
| (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی. | ۴۲ |
43 men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
| خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی. | ۴۳ |
44 hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
| خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد. | ۴۴ |
45 til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
| ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.» | ۴۵ |
46 De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
| تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند. | ۴۶ |
47 Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
| خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است. | ۴۷ |
48 Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
| به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد. | ۴۸ |
49 Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
| چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد. | ۴۹ |
50 før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
| تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند. | ۵۰ |
51 Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
| چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند. | ۵۱ |
52 Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
| آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند. | ۵۲ |
53 de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
| جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند. | ۵۳ |
54 Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
| آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم. | ۵۴ |
55 Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
| آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم. | ۵۵ |
56 du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
| آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان! | ۵۶ |
57 Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
| در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس. | ۵۷ |
58 Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
| ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای! | ۵۸ |
59 HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
| ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما! | ۵۹ |
60 Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
| تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای. | ۶۰ |
61 du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
| ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای! | ۶۱ |
62 mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
| سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ). | ۶۲ |
63 Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
| نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام. | ۶۳ |
64 Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
| ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان. | ۶۴ |
65 gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
| غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد! | ۶۵ |
66 forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
| ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن. | ۶۶ |
