Klagesangene 3
1 Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
Niĩ ndĩ mũndũ wonete thĩĩna nĩ ũndũ wa kũhũũrwo na rũthanju rwa mangʼũrĩ make.
2 mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
Andwarĩte akangereria nduma-inĩ handũ ha ũtheri-inĩ;
3 ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
ti-itherũ, atũmĩte guoko gwake kũnjũkĩrĩre rĩngĩ na rĩngĩ, mũthenya wothe.
4 Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
Nĩatũmĩte nyama cia mwĩrĩ wakwa na gĩkonde kĩaguo ihinyare, na akoinanga mahĩndĩ makwa.
5 han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
Nĩandigiicĩirie, na agaathiũrũrũkĩria na marũrũ, na thĩĩna.
6 lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
Atũmĩte ndũũre nduma-inĩ o ta andũ arĩa maakuire tene.
7 Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
Nĩanjirigĩire na rũthingo nĩguo ndikae kũũra; mĩnyororo yakwa nĩamĩritũhĩtie mũno.
8 Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
O na rĩrĩa ndetana kana ndakaya ngĩenda ũteithio-rĩ, nĩ kũhingĩrĩria ahingagĩrĩria mahooya makwa.
9 Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
Nĩahingĩte njĩra yakwa na mahiga maicũhie; atũmĩte tũcĩra twakwa tuogome.
10 Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
Kũrĩ niĩ aatuĩkĩte o ta nduba rĩrĩa yoheirie, kana ta mũrũũthi rĩrĩa wĩhithĩte,
11 han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
akĩngururia kuuma gacĩra-inĩ, akĩndambuura, akĩndiganĩria itarĩ na ũteithio.
12 han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
Ageetete ũta wake, akangereka, nduĩke cabaa ya kũrathagwo nĩ mĩguĩ yake.
13 Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
Nĩatheecire ngoro yakwa na mĩguĩ kuuma thiaka-inĩ wake.
14 hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
Ngĩgĩtuĩka wa gũthekagĩrĩrwo nĩ andũ akwa othe; maanyũrũragia na rwĩmbo mũthenya wothe.
15 med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
Anjiyũrĩtie maũndũ marũrũ, na akaahũũnia na maaĩ ma nyongo.
16 Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
Nĩangʼethũrangĩte magego makwa na kagoto; anangĩrĩirie rũkũngũ-inĩ.
17 han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
Nĩnjagithĩtio thayũ; nĩndiganĩirwo ũgaacĩru nĩ kĩĩ.
18 og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
Nĩ ũndũ ũcio nguuga atĩrĩ, “Riiri wakwa nĩũthirĩte, o hamwe na maũndũ marĩa mothe ndũire njĩrĩgĩrĩire kuuma kũrĩ Jehova.”
19 At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
Nĩngũririkana thĩĩna wakwa, na kũũrũũra gwakwa, na ngaririkana maũndũ marũrũ, o na maaĩ ma nyongo.
20 min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
Ngoro yakwa no ĩraririkana maũndũ macio, nayo ĩkaringĩka thĩinĩ wakwa.
21 Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
O na gũtariĩ ũguo nĩndirikanaga ũndũ ũyũ, na tondũ wa ũguo ngagĩa na kĩĩrĩgĩrĩro:
22 HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
Tondũ wa wendo mũnene wa Jehova, nĩkĩo tũtaniinĩtwo biũ, nĩgũkorwo tha ciake itirĩ hĩndĩ ithiraga.
23 hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
Tha ciaku ikoragwo irĩ njerũ rũciinĩ o rũciinĩ, wĩhokeku waku nĩ mũnene mũno.
24 Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor håber jeg på ham.
Ngoro yakwa yugaga atĩrĩ, “Jehova nĩwe igai rĩakwa; tondũ ũcio nĩwe ndĩrĩetagĩrĩra.”
25 Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
Jehova nĩ mwega kũrĩ arĩa mamwĩhokaga, kũrĩ ngoro ĩyo ĩmũrongoragia;
26 det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
nĩ wega mũndũ gweterera ũhonokio wa Jehova o akirĩte.
27 godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
Nĩ wega mũndũ gũkuua icooki hĩndĩ ĩrĩa arĩ mũnini.
28 Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
Nĩaikare arĩ wiki akirĩte, nĩgũkorwo nĩ Jehova ũmũigĩrĩire rĩo.
29 han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
Nĩaturumithie ũthiũ wake rũkũngũ-inĩ, no gũkorwo aahota kũgĩa na kĩĩrĩgĩrĩro.
30 Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
Nĩerekererie rũthĩa kũrĩ mũndũ ũrĩa ũkũmũgũtha, na aiyũrwo nĩ thoni.
31 Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
Nĩgũkorwo Jehova ndateanagĩria andũ nginya tene.
32 har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
O na gũtuĩka nĩarehaga kĩeha-rĩ, we nĩaiguanagĩra tha, nĩgũkorwo wendo ũcio wake ũtathiraga nĩ mũnene mũno.
33 ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
Nĩgũkorwo ndarehagĩra andũ mĩnyamaro, kana akarehere ciana cia andũ kĩeha akĩendaga.
34 Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
Rĩrĩa andũ a bũrũri arĩa othe mohetwo maarangĩrĩrio na makinya-rĩ,
35 når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
rĩrĩa mũndũ aagithio kĩhooto gĩake mbere ya Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno-rĩ,
36 når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
o na rĩrĩa mũndũ atuĩrwo ciira hatarĩ kĩhooto-rĩ, githĩ Mwathani ndonaga maũndũ macio?
37 Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
Nũũ ũngĩaria na atũme ũndũ ũcio ũhinge, Mwathani ataathanĩte gũtuĩke ũguo?
38 Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
Githĩ kanua-inĩ ka Ũrĩa-ũrĩ-Igũrũ-Mũno tiho hoimaga maũndũ mooru, na hakoima maũndũ mega?
39 Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
Mũndũ o wothe ũrĩ muoyo-rĩ, atetaga nĩkĩ rĩrĩa ekũherithio nĩ ũndũ wa mehia make?
40 Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
Nĩtũthuthuurie-i mĩthiĩre iitũ na tũmĩtuĩrie, tũcokerere Jehova.
41 løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
Nĩtwambararie ngoro ciitũ na moko maitũ na igũrũ kũrĩ Mũrungu ũrĩa ũrĩ igũrũ, tuuge atĩrĩ:
42 vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
“Ithuĩ-rĩ, nĩtwĩhĩtie na tũgakũremera, wee nawe ũkaaga gũtũrekera.
43 men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
“Wee wĩhumbĩrĩte na marakara, ũgatũingatithia; ũũraganĩte ũtekũiguanĩra tha.
44 hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
Wee wĩhumbĩrĩte na itu nĩgeetha gũtikagĩe na ihooya rĩngĩgũkinyĩra.
45 til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
Wee ũtũmĩte tũtuĩke ta gĩko, na ta mahuti gatagatĩ ka ndũrĩrĩ.
46 De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
“Thũ ciitũ ciothe itwathamĩirie tũnua itũũkĩrĩre.
47 Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
Nĩtũkorereirwo nĩ kĩmako kĩnene, na tũkenjerwo marima, tũgakorwo nĩ ũniinani, na mwanangĩko.”
48 Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
Maitho makwa maranyũrũrũkia tũrũũĩ twa maithori nĩ ũndũ andũ akwa nĩmanangĩtwo.
49 Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
Maitho makwa marĩnyũrũrũkagia maithori mategũtigithĩria, magaikara o makĩnyũrũrũkaga,
50 før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
nginya rĩrĩa Jehova agaacũthĩrĩria arĩ igũrũ oone.
51 Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
Maũndũ marĩa ndĩrona nĩmaranjiguithia kĩeha ngoro, tondũ wa andũ-a-nja othe a itũũra rĩakwa inene.
52 Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
Andũ arĩa maatuĩkĩte thũ ciakwa hatarĩ gĩtũmi nĩo maanguĩmaga ta nyoni.
53 de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
Maanjikirie irima makĩenda kũnjũraga, na makĩĩhũũra na mahiga;
54 Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
ndaahubanĩirio nĩ maaĩ maingĩ, magĩikũrũkĩra igũrũ rĩa mũtwe wakwa, na niĩ ngĩĩciiria ndĩ hakuhĩ kũniinwo.
55 Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
Ngĩkaĩra rĩĩtwa rĩaku Wee Jehova, ndĩ kũu irima-inĩ rĩu iriku.
56 du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
Na we ũkĩigua ithaithana rĩakwa, ngĩkwĩra atĩrĩ, “Tiga kũhinga matũ maku ngĩgũkaĩra ũndeithie.”
57 Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
Nawe ũkĩnguhĩrĩria rĩrĩa ndagũkaĩire, ũkĩnjĩĩra atĩrĩ, “Tiga gwĩtigĩra.”
58 Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
Wee Mwathani-rĩ, nĩwe wanjiirĩrĩire; nawe ũgĩgĩkũũra muoyo wakwa.
59 HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
Wee Jehova, nĩwonete ũũru ũrĩa njĩkĩtwo. Tua ciira wakwa arĩ we!
60 Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
Wee nĩwonete kwĩrĩhĩria kwao guothe, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra.
61 du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
Wee Jehova-rĩ, nĩũiguĩte irumi iria manumĩte nacio, o na mathugunda mao mothe ma kũnjũkĩrĩra:
62 mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
maũndũ marĩa thũ ciakwa ciaragia na mĩheehũ ikĩngʼungʼuanaga injũkĩrĩre mũthenya wothe.
63 Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
Ta kĩmarore! Magĩikara thĩ kana magĩũkĩra, maanyũrũragia na nyĩmbo ciao.
64 Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
Wee Jehova-rĩ, marĩhe kũringana na ũrĩa mekĩte, kũringana na wĩra wa moko mao.
65 gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
Ũmia ngoro ciao, nakĩo kĩrumi gĩaku kĩroikara nao!
66 forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
Maingatithie ũrĩ na marakara, na ũmaniine mathire gũkũ mũhuro wa igũrũ rĩa Jehova.
