Klagesangene 3
1 Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
Ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan pinaagi sa barahan sa iyang kapungot.
2 mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
Iyang gitultolan ako ug gipalakat ako sa kangitngitan, ug wala sa kahayag.
3 ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
Sa pagkatinuod batok kanako iyang gipaatubang ang iyang kamot sa nakadaghan sa tibook nga adlaw.
4 Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
Ang akong unod ug ang akong panit yang gihimo nga tigulang; iyang gidugmok ang akong mga bukog.
5 han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
Siya nagtukod batok kanako, ug gilibutan ako sa kapaitan ug kasakitan.
6 lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
Gipapuyo niya ako sa mangiub nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay.
7 Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
Ako gialad niya, aron dili ako makagula; iyang gipabug-at ang akong talikala.
8 Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
Oo, sa pagtiyabaw nako, ug sa pagtawag sa panabang, iyang gipugngan ang akong pag-ampo.
9 Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
Gialad niya sa mga bato nga sinapsapan ang akong mga alagianan; iyang gibaliko ang akong mga dalan.
10 Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
Alang kanako siya sama sa usa ka oso nga nagabanhig, ingon sa usa ka leon sa tago nga mga dapit.
11 han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
Iyang gipatipas ang akong mga alagianan, ug gikuniskunis niya ako; iyang gibuhat ako nga biniyaan.
12 han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
Iyang gibusog ang iyang pana, ug iyang gipahaluna ako ingon sa usa ka ilig-onon alang sa pana.
13 Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
Ang mga udyong sa iyang baslayan gipalagbas sa akong mga amimislon.
14 hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
Ako nahimong kataw-anan sa tibook ko nga katawohan, ug ilang alawiton sa tibook nga adlaw.
15 med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
Gitugob niya ako sa kapaitan, gihubog niya ako sa panyawan.
16 Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
Gidugmok usab niya ang akong mga ngipon sa mga magagmayng bato; gitabonan niya ako sa mga abo.
17 han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
Ug imong gihinginlan ang akong kalag ngadto sa halayo gikan sa kalinaw; ako nalimot na sa kauswagan.
18 og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
Ug ako miingon: Ang akong kusog nawagtang na, ug ang akong paglaum nahanaw gikan kang Jehova.
19 At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
Hinumduman mo ang akong kasakitan ug ang akong pagkaalaut, ang panyawan ug ang apdo.
20 min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
Ang akong kalag nagahandum gihapon kanila, ug gipaubos sa sulod nako.
21 Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
Nahinumdum ako niini sa akong panumduman; busa ako may paglaum.
22 HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
Tungod sa mga mahigugmaongkalolot ni Jehova kita wala mangalaglag, kay ang iyang mga kalooy walay paghubas.
23 hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
Sila ginabag-o sa matag-buntag; daku ang imong pagkamatinumanon.
24 Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor håber jeg på ham.
Si Jehova mao ang akong panulondon, nagaingon ang akong kalag; busa anaa kaniya ang akong paglaum.
25 Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
Si Jehova maayo alang kanila nga nagapaabut kaniya, alang sa kalag nga nagapangita kaniya.
26 det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
Maayo nga ang tawo magalaum ug magapaabut sa kahilum sa kaluwasan ni Jehova.
27 godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
Maayo alang sa tawo nga pas-anon niya ang yugo sa iyang pagkabatan-on.
28 Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
Palingkora siya nga mag-inusara ug pahiluma, tungod kay kini iyang gipapas-an kaniya.
29 han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
Ipabutang ang iyang baba sa abug, kong sa ingon niana aduna pay mapaabut.
30 Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
Ipataon niya ang iyang aping kaniya nga nagasagpa; aron siya mapuno gayud sa pagsudya.
31 Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
Kay ang Ginoo dili mosalikway sa walay katapusan.
32 har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
Kay bisan siya nagpaguol, apan siya malooy sumala sa gidaghanon sa iyang mga mahigugmaong-kalolot.
33 ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
Kay siya dili magasakit nga sa kinabubut-on, ni magapasubo sa mga anak sa tawo.
34 Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
Ang pagdugmok sa ilalum sa iyang mga tiil sa tanan nga mga binilanggo sa yuta,
35 når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
Ang pagtungina sa katungod sa usa ka tawo sa atubangan sa nawong sa Labing Hataas,
36 når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
Ang pagbalit-ad sa usa ka tawo sa iyang katungod, dili uyonan ni Jehova.
37 Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
Kinsa kadtong nagaingon, ug nahanabo man, sa diha nga wala magsugo ang Ginoo?
38 Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
Gikan sa baba sa Labing Hataas dili ba mogula ang dautan ug maayo?
39 Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
Ngano man nga nagamahay ang usa ka buhi nga tawo, ang usa ka tawo tungod sa silot sa iyang mga sala?
40 Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
Susihon ta ug sulayan ta ang atong mga dalan, ug mamalik kita ngadto kang Jehova.
41 løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
Bayawon ta ang atong kasingkasing uban ang atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan.
42 vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
Kita nakalapas ug nakasukol: wala ka magpasaylo.
43 men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
Nagatabon ka uban sa kasuko, ug nagalutos kanamo: nagapamatay ka, wala ka malooy.
44 hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
Nagatabon ka sa imong kaugalingon sa usa ka panganod, aron walay pag-ampo nga makalahos kanimo.
45 til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
Gihimo mo kami nga sama sa nalug ug sagbut sa taliwala sa mga katawohan.
46 De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
Ang tanan namong mga kaaway nagpabuka pagdaku sa ilang mga baba batok kanamo.
47 Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
Ang kahadlok ug ang gahong mingdangat kanamo, ang kalumpagan ug ang pagkalaglag.
48 Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
Ang akong mata nagapadaligdig ug mga sapa sa tubig, tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawohan.
49 Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
Nagapaagay sa luha ang akong mata, ug walay paghunong, walay pagpahulay,
50 før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
Hangtud si Jehova motan-aw ug mosud-ong gikan sa langit.
51 Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
Ang akong mata nakapasubo sa akong kalag, tungod sa tanang mga anak nga babaye sa akong ciudad.
52 Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
Gigukod ako nila sa hilabihan ingon sa usa ka langgam, sila nga mga kaaway ko sa walay hinungdan.
53 de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
Gibugto nila ang akong kinabuhi sulod sa bilanggoan, ug gisalibay ako ug bato.
54 Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
Ang mga tubig mibanlas ibabaw sa akong ulo; unya miingon ako: Namatay na ako.
55 Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
Ako nagsangpit sa imong ngalan, Oh Jehova, gikan sa kinahiladman nga bilanggoan.
56 du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
Gipatalinghugan mo ang akong tingog: ayaw pagtagoa ang imong igdulungog sa akong pagpangginhawa, sa akong pagtu-aw.
57 Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
Ikaw nagapaduol kanako sa adlaw nga ako nagsangpit kanimo; ikaw nag-ingon: Ayaw kahadlok.
58 Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
Oh Ginoo, naglaban ka sa mga katungod sa akong kalag; gitubos mo ang akong kinabuhi.
59 HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
Oh Jehova, nakakita ka sa akong sayup; hukman mo ang akong katungod.
60 Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
Nakita mo ang tanan nilang mga pagpanimalus ug ang tanan nilang mga lalang batok kanako.
61 du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
Nadungog mo ang ilang pagsudya, Oh Jehova, ug ang tana nilang mga lalang batok kanako,
62 mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
Ang mga ngabil niadtong mingtindog batok kanako, ug ang ilang lalang batok kanako sa tibook nga adlaw.
63 Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
Sud-onga ang ilang paglingkod, ug ang ilang pagtindog; ako mao ang ilang alawiton.
64 Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
Magahatag ka kanila ug usa ka balus, Oh Jehova, sumala sa buhat sa ilang mga kamot.
65 gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
Magahatag ka kanila ug katig-a sa kasingkasing, ang imong tunglo kanila.
66 forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
Magalutos ka kanila sa kasuko, ug laglagon mo sila gikan sa ubos sa mga langit ni Jehova.
