Klagesangene 3
1 Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
2 mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
3 ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
4 Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
5 han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
6 lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
7 Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
8 Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
9 Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
10 Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
11 han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
12 han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
13 Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
14 hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
15 med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
16 Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
17 han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
18 og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
19 At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
20 min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
21 Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
22 HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
23 hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
24 Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor håber jeg på ham.
Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
25 Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
26 det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
27 godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
28 Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
29 han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
30 Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
31 Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
32 har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
33 ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
34 Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
35 når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
36 når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
37 Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
38 Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
39 Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
40 Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
41 løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
42 vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
43 men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
44 hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
45 til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
46 De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
47 Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
48 Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
49 Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
50 før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
51 Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
52 Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
53 de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
54 Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
55 Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
56 du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
57 Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
58 Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
59 HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
60 Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
61 du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
62 mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
63 Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
64 Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
65 gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
66 forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!
