Josua 14

1 Følgende er de Landstrækninger, Israeliterne fik til Arvelod i Kana'ans Land, som Præsten Eleazar og Josua, Nuns Søn, og Overhovederne for de israelitiske Stammers Fædrenehuse tildelte dem

Pea ko e ngaahi fonua eni ʻaia naʻe maʻu ʻe he fānau ʻa ʻIsileli ʻi he fonua ko Kēnani, ʻaia naʻe tufaki ʻe ʻEliesa ko e taulaʻeiki mo Siosiua ko e foha ʻo Nuni, mo e ngaahi ʻeiki ʻoe kau mātuʻa, ʻi he ngaahi faʻahinga ʻoe fānau ʻa ʻIsileli, ko e tofiʻa moʻonautolu.

2 ved Lodkastning som deres Ejendom i Overensstemmelse med det Påbud, HERREN havde givet Moses om de halvtiende Stammer.

Naʻe vahe talotalo pe ʻae tofiʻa ʻoe faʻahinga ʻe hiva mo hono vaeuaʻanga ʻoe faʻahinga ʻe taha, hangē ko e fekau ʻa Sihova ʻi he nima ʻo Mōsese.

3 Thi Moses havde givet de halvtredje Stammer Arvelod hinsides Jordan; men Leviterne gav han ikke Arvelod iblandt dem.

He kuo ʻosi hono foaki ʻe Mōsese ʻae tofiʻa ki he faʻahinga ʻe ua mo hono vaeuaʻanga ʻoe faʻahinga ʻi he kauvai ʻe taha ʻo Soatani: ka naʻe ʻikai tuku ʻe ia ki he kau Livai ha tofiʻa ʻiate kinautolu.

4 Josefs Efterkommere udgjorde nemlig to Stammer, Manasse og Efraim; og Leviterne fik ikke Del i Landet, men kun Byer at bo i tillige med de tilhørende Græsmarker til deres Hjorde og Kvæg.

He ko e faʻahinga ʻe ua ʻoe fānau ʻa Siosefa, ko Manase mo ʻIfalemi: ko ia naʻe ʻikai ʻatu ha vāhenga ki he kau Livai ʻi he fonua, ka ko e ngaahi ʻapi kenau nofo ai, mo honau ngaahi potu ki heʻenau fanga manu, mo ʻenau koloa.

5 Hvad HERREN havde pålagt Moses, gjorde Israeliterne, og de udskiftede Landet.

Hangē ko e fekau ʻa Sihova kia Mōsese, naʻe pehē pe hono fai ʻe he fānau ʻa ʻIsileli, ʻonau vahe ʻae fonua.

6 Da trådte Judæerne frem for Josua i Gilgal, og Kenizziten Kaleb, Jefunnes Søn, sagde til ham: "Du ved, hvad det var, HERREN talede til den Guds Mand Moses i Kadesj Barnea om mig og dig.

Pea naʻe haʻu ai ʻae fānau ʻa Siuta kia Siosiua ki Kilikali: pea ko Kelepi ko e foha ʻo Sifune mei he faʻahinga ʻo Kenasi naʻe lea kiate ia, “ʻOku ke ʻilo ʻaia naʻe folofolaʻaki ʻe Sihova kia Mōsese ko e tangata ʻae ʻOtua kiate au mo koe ʻi Ketesi-pania.

7 Fyrretyve År gammel var jeg, dengang HERRENs Tjener Moses udsendte mig fra Kadesj Barnea for at udspejde Landet; og jeg aflagde ham Beretning efter bedste Overbevisning.

Naʻe fāngofulu taʻu hoku motuʻa ʻi he fekauʻi au ʻe Mōsese ko e tamaioʻeiki ʻa Sihova mei Ketesi-pania ke matakiʻi ʻae fonua; pea ne u ʻomi kiate ia hono tala ʻo hangē ko ia naʻe ʻi hoku loto.

8 Men mine Brødre, som var draget med mig, gjorde Folket modløst, medens jeg viste HERREN min Gud fuld Lydighed.

Ka ko hoku ngaahi kāinga naʻe ʻalu hake mo au naʻa nau ngaohi ke vai ʻo ʻosi ʻae loto ʻoe kakai: ka naʻaku tuli tāupau kia Sihova ko hoku ʻOtua.

9 Og Moses svor den Dag: Sandelig, det Land, din Fod har betrådt, skal være din og dine Efterkommeres Arvelod til evig Tid, fordi du har vist HERREN min Gud fuld Lydighed!

Pea naʻe fuakava ʻe Mōsese ʻi he ʻaho ko ia, ʻo pehē, Ko e moʻoni ko e fonua ʻaia kuo tuʻu ki ai ho vaʻe ko e tofiʻa ia ʻoʻou, pea ki hoʻo fānau ʻo taʻengata, ko e meʻa ʻi hoʻo tuli tāupau kia Sihova ko ho ʻOtua.

10 Og se, nu har HERREN opfyldt sit Ord og holdt mig i Live fem og fyrretyve År, siden dengang HERREN talede dette Ord til Moses, al den Tid Israel vandrede i Ørkenen, og se, jeg er nu fem og firsindstyve År.

Pea ko eni, vakai, kuo tauhi ʻeku moʻui ʻe Sihova, ʻo hangē ko ʻene folofola, ʻi he tau ni ʻe fāngofulu ma nima, ʻio talu hono folofolaʻaki ʻe Sihova ʻae lea ni kia Mōsese, ʻi he kei feʻaluʻaki fano ʻae fānau ʻa ʻIsileli ʻi he toafa: pea ko eni, vakai, ʻoku kakato ʻa hoku taʻu ʻe valungofulu ma nima he ʻaho ni.

11 Endnu den Dag i Dag er jeg rask og rørig som på hin Dag, da Moses udsendte mig; nu som da er min Kraft den samme til Kamp og til at færdes omkring.

‌ʻOku ou kei mālohi tatau he ʻaho ni mo ʻeku mālohi ʻi he ʻaho ko ia naʻe fekau ʻe Mōsese kiate au: ʻoku tatau pe ʻeku mālohi ko eni mo ʻeku mālohi ʻi he ʻaho ko ia, ki he tau, ke ʻalu kituʻa, pea ke hū mai.

12 Så giv mig da dette Bjergland, som HERREN dengang talede om; du hørte det jo selv. Thi der bor Anakiter der, og der er store, befæstede Byer; måske vil HERREN være med mig, så jeg kan drive dem bort, som HERREN har sagt!"

Pea ko eni, foaki mai kiate au ʻae moʻunga ni, ʻaia naʻe folofola ki ai ʻa Sihova ʻi he ʻaho ko ia; he naʻa ke fanongo ʻi he ʻaho ko ia, koeʻuhi ʻoku ʻi ai ʻae kau ʻAnaki, pea ko ʻenau ngaahi kolo naʻe fuʻu lahi, pea ʻāʻi: kapau ʻe ʻiate au ʻa Sihova, pea te u toki mafai ke kapusi ʻakinautolu, ʻo hangē ko e folofola ʻa Sihova.”

13 Da velsignede Josua ham, og han gav Kaleb, Jefunnes Søn, Hebron til Arvelod.

Pea naʻe tāpuaki ia ʻe Siosiua, ʻo ne foaki kia Kelepi ko e foha ʻo Sifune ʻa Hepeloni ko hono tofiʻa.

14 Derfor tilfaldt Hebron Kenizziten Kaleb, Jefunnes Søn, som Arvelod, og den hører ham til den Dag i Dag, fordi han viste HERREN, Israels Gud, fuld Lydighed.

Ko ia naʻe hoko ai ʻa Hepeloni ko e tofiʻa ʻo Kelepi ko e foha ʻo Sifune ko e [tangata ]Kenasi ʻo aʻu ki he ʻaho ni, ko e meʻa ʻi heʻene tuli tāupau kia Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli.

15 Men Hebron hed forhen Arbas By; han var den største Mand blandt Anakiterne. Og Landet fik Ro efter krigen.

Pea ko hono hingoa ʻi muʻa ʻo Hepeloni ko Kesa-ʻAlipa; ko ʻAlipa ko ia ko e tangata lahi ʻi he kau ʻAnaki. Pea naʻe mālōlō ʻae fonua mei he tau.