Johannes 3
1 Men der var en Mand af Farisæerne, han hed Nikodemus, en Rådsherre iblandt Jøderne.
നികദിമനാമാ യിഹൂദീയാനാമ് അധിപതിഃ ഫിരൂശീ ക്ഷണദായാം
2 Denne kom til ham om Natten og sagde til ham: "Rabbi! vi vide. at du er en Lærer kommen fra Gud; thi ingen kan gøre disse Tegn, som du gør, uden Gud er med ham."
യീശൗരഭ്യർണമ് ആവ്രജ്യ വ്യാഹാർഷീത്, ഹേ ഗുരോ ഭവാൻ ഈശ്വരാദ് ആഗത് ഏക ഉപദേഷ്ടാ, ഏതദ് അസ്മാഭിർജ്ഞായതേ; യതോ ഭവതാ യാന്യാശ്ചര്യ്യകർമ്മാണി ക്രിയന്തേ പരമേശ്വരസ്യ സാഹായ്യം വിനാ കേനാപി തത്തത്കർമ്മാണി കർത്തും ന ശക്യന്തേ|
3 Jesus svarede og sagde til ham: "Sandelig, sandelig, siger jeg dig. uden nogen bliver født på ny, kan han ikke se Guds Rige."
തദാ യീശുരുത്തരം ദത്തവാൻ തവാഹം യഥാർഥതരം വ്യാഹരാമി പുനർജന്മനി ന സതി കോപി മാനവ ഈശ്വരസ്യ രാജ്യം ദ്രഷ്ടും ന ശക്നോതി|
4 Nikodemus siger til ham: "Hvorledes kan et Menneske fødes, når han er gammel? Mon han kan anden Gang komme ind i sin Moders Liv og fødes?"
തതോ നികദീമഃ പ്രത്യവോചത് മനുജോ വൃദ്ധോ ഭൂത്വാ കഥം ജനിഷ്യതേ? സ കിം പുന ർമാതൃർജഠരം പ്രവിശ്യ ജനിതും ശക്നോതി?
5 Jesus svarede: "Sandelig, sandelig, siger jeg dig, uden nogen bliver født af Vand og Ånd, kan han ikke komme ind i Guds Rige.
യീശുരവാദീദ് യഥാർഥതരമ് അഹം കഥയാമി മനുജേ തോയാത്മഭ്യാം പുന ർന ജാതേ സ ഈശ്വരസ്യ രാജ്യം പ്രവേഷ്ടും ന ശക്നോതി|
6 Hvad der er født af Kødet, er Kød; og hvad der er født af Ånden, er Ånd.
മാംസാദ് യത് ജായതേ തൻ മാംസമേവ തഥാത്മനോ യോ ജായതേ സ ആത്മൈവ|
7 Forundre dig ikke over, at jeg sagde til dig: I må fødes på ny.
യുഷ്മാഭിഃ പുന ർജനിതവ്യം മമൈതസ്യാം കഥായാമ് ആശ്ചര്യം മാ മംസ്ഥാഃ|
8 Vinden blæser, hvorhen den vil, og du hører dens Susen, men du ved ikke, hvorfra den kommer, og hvor den farer hen; således er det med hver den, som er født af Ånden."
സദാഗതിര്യാം ദിശമിച്ഛതി തസ്യാമേവ ദിശി വാതി, ത്വം തസ്യ സ്വനം ശുണോഷി കിന്തു സ കുത ആയാതി കുത്ര യാതി വാ കിമപി ന ജാനാസി തദ്വാദ് ആത്മനഃ സകാശാത് സർവ്വേഷാം മനുജാനാം ജന്മ ഭവതി|
9 Nikodemus svarede og sagde til ham: "Hvorledes kan dette ske?"
തദാ നികദീമഃ പൃഷ്ടവാൻ ഏതത് കഥം ഭവിതും ശക്നോതി?
10 Jesus svarede og sagde til ham: "Er du Israels Lærer og forstår ikke dette?
യീശുഃ പ്രത്യക്തവാൻ ത്വമിസ്രായേലോ ഗുരുർഭൂത്വാപി കിമേതാം കഥാം ന വേത്സി?
11 Sandelig, sandelig, siger jeg dig vi tale det, vi vide, og vidne det, vi have set; og I modtage ikke vort Vidnesbyrd.
തുഭ്യം യഥാർഥം കഥയാമി, വയം യദ് വിദ്മസ്തദ് വച്മഃ യംച്ച പശ്യാമസ്തസ്യൈവ സാക്ഷ്യം ദദ്മഃ കിന്തു യുഷ്മാഭിരസ്മാകം സാക്ഷിത്വം ന ഗൃഹ്യതേ|
12 Når jeg siger eder de jordiske Ting, og I ikke tro, hvorledes skulle I da tro, når jeg siger eder de himmelske?
ഏതസ്യ സംസാരസ്യ കഥായാം കഥിതായാം യദി യൂയം ന വിശ്വസിഥ തർഹി സ്വർഗീയായാം കഥായാം കഥം വിശ്വസിഷ്യഥ?
13 Og ingen er faren op til Himmelen, uden han, som for ned fra Himmelen, Menneskesønnen, som er i Himmelen.
യഃ സ്വർഗേഽസ്തി യം ച സ്വർഗാദ് അവാരോഹത് തം മാനവതനയം വിനാ കോപി സ്വർഗം നാരോഹത്|
14 Og ligesom Moses ophøjede Slangen i Ørkenen, således bør Menneskesønnen ophøjes,
അപരഞ്ച മൂസാ യഥാ പ്രാന്തരേ സർപം പ്രോത്ഥാപിതവാൻ മനുഷ്യപുത്രോഽപി തഥൈവോത്ഥാപിതവ്യഃ;
തസ്മാദ് യഃ കശ്ചിത് തസ്മിൻ വിശ്വസിഷ്യതി സോഽവിനാശ്യഃ സൻ അനന്തായുഃ പ്രാപ്സ്യതി| (aiōnios g166)
16 Thi således elskede Gud Verden, at han gav sin Søn den enbårne, for at hver den, som tror på ham, ikke skal fortabes, men have et evigt Liv. (aiōnios g166)
ഈശ്വര ഇത്ഥം ജഗദദയത യത് സ്വമദ്വിതീയം തനയം പ്രാദദാത് തതോ യഃ കശ്ചിത് തസ്മിൻ വിശ്വസിഷ്യതി സോഽവിനാശ്യഃ സൻ അനന്തായുഃ പ്രാപ്സ്യതി| (aiōnios g166)
17 Thi Gud sendte ikke sin Søn til Verden, for at han skal dømme Verden, men for at Verden skal frelses ved ham.
ഈശ്വരോ ജഗതോ ലോകാൻ ദണ്ഡയിതും സ്വപുത്രം ന പ്രേഷ്യ താൻ പരിത്രാതും പ്രേഷിതവാൻ|
18 Den, som tror på ham, dømmes ikke; men den, som ikke tror, er allerede dømt, fordi han ikke har troet på Guds enbårne Søns Navn.
അതഏവ യഃ കശ്ചിത് തസ്മിൻ വിശ്വസിതി സ ദണ്ഡാർഹോ ന ഭവതി കിന്തു യഃ കശ്ചിത് തസ്മിൻ ന വിശ്വസിതി സ ഇദാനീമേവ ദണ്ഡാർഹോ ഭവതി, യതഃ സ ഈശ്വരസ്യാദ്വിതീയപുത്രസ്യ നാമനി പ്രത്യയം ന കരോതി|
19 Og dette er Dommen, at Lyset er kommet til Verden, og Menneskene elskede Mørket mere end Lyset; thi deres Gerninger vare onde.
ജഗതോ മധ്യേ ജ്യോതിഃ പ്രാകാശത കിന്തു മനുഷ്യാണാം കർമ്മണാം ദൃഷ്ടത്വാത് തേ ജ്യോതിഷോപി തിമിരേ പ്രീയന്തേ ഏതദേവ ദണ്ഡസ്യ കാരണാം ഭവതി|
20 Thi hver den, som øver ondt, hader Lyset og kommer ikke til Lyset, for at hans Gerninger ikke skulle revses.
യഃ കുകർമ്മ കരോതി തസ്യാചാരസ്യ ദൃഷ്ടത്വാത് സ ജ്യോതിരൄതീയിത്വാ തന്നികടം നായാതി;
21 Men den, som gør Sandheden, kommer til Lyset, for at hans Gerninger må blive åbenbare; thi de ere gjorte i Gud."
കിന്തു യഃ സത്കർമ്മ കരോതി തസ്യ സർവ്വാണി കർമ്മാണീശ്വരേണ കൃതാനീതി സഥാ പ്രകാശതേ തദഭിപ്രായേണ സ ജ്യോതിഷഃ സന്നിധിമ് ആയാതി|
22 Derefter kom Jesus og hans Disciple ud i Judæas Land, og han opholdt sig der med dem og døbte.
തതഃ പരമ് യീശുഃ ശിഷ്യൈഃ സാർദ്ധം യിഹൂദീയദേശം ഗത്വാ തത്ര സ്ഥിത്വാ മജ്ജയിതുമ് ആരഭത|
23 Men også Johannes døbte i Ænon, nær ved Salem, fordi der var meget Vand der; og man kom derhen og lod sig døbe.
തദാ ശാലമ് നഗരസ്യ സമീപസ്ഥായിനി ഐനൻ ഗ്രാമേ ബഹുതരതോയസ്ഥിതേസ്തത്ര യോഹൻ അമജ്ജയത് തഥാ ച ലോകാ ആഗത്യ തേന മജ്ജിതാ അഭവൻ|
24 Thi Johannes var endnu ikke kastet i Fængsel.
തദാ യോഹൻ കാരായാം ന ബദ്ധഃ|
25 Da opkom der en Strid imellem Johannes's Disciple og en Jøde om Renselse.
അപരഞ്ച ശാചകർമ്മണി യോഹാനഃ ശിഷ്യൈഃ സഹ യിഹൂദീയലോകാനാം വിവാദേ ജാതേ, തേ യോഹനഃ സംന്നിധിം ഗത്വാകഥയൻ,
26 Og de kom til Johannes og sagde til ham: "Rabbi! han, som var hos dig hinsides Jordan, han, hvem du gav Vidnesbyrd, se, han døber, og alle komme til ham."
ഹേ ഗുരോ യർദ്ദനനദ്യാഃ പാരേ ഭവതാ സാർദ്ധം യ ആസീത് യസ്മിംശ്ച ഭവാൻ സാക്ഷ്യം പ്രദദാത് പശ്യതു സോപി മജ്ജയതി സർവ്വേ തസ്യ സമീപം യാന്തി ച|
27 Johannes svarede og sagde: "Et Menneske kan slet intet tage, uden det er ham givet fra Himmelen.
തദാ യോഹൻ പ്രത്യവോചദ് ഈശ്വരേണ ന ദത്തേ കോപി മനുജഃ കിമപി പ്രാപ്തും ന ശക്നോതി|
28 I ere selv mine Vidner på, at jeg sagde: Jeg er ikke Kristus, men jeg er udsendt foran ham.
അഹം അഭിഷിക്തോ ന ഭവാമി കിന്തു തദഗ്രേ പ്രേഷിതോസ്മി യാമിമാം കഥാം കഥിതവാനാഹം തത്ര യൂയം സർവ്വേ സാക്ഷിണഃ സ്ഥ|
29 Den, som har Bruden, er Brudgom; men Brudgommens Ven, som står og hører på ham, glæder sig meget over Brudgommens Røst. Så er da denne min Glæde bleven fuldkommen.
യോ ജനഃ കന്യാം ലഭതേ സ ഏവ വരഃ കിന്തു വരസ്യ സന്നിധൗ ദണ്ഡായമാനം തസ്യ യന്മിത്രം തേന വരസ്യ ശബ്ദേ ശ്രുതേഽതീവാഹ്ലാദ്യതേ മമാപി തദ്വദ് ആനന്ദസിദ്ധിർജാതാ|
30 Han bør vokse, men jeg forringes.
തേന ക്രമശോ വർദ്ധിതവ്യം കിന്തു മയാ ഹ്സിതവ്യം|
31 Den, som kommer ovenfra, er over alle; den, som er af Jorden, er af Jorden og taler af Jorden; den, som kommer fra Himmelen, er over alle.
യ ഊർധ്വാദാഗച്ഛത് സ സർവ്വേഷാം മുഖ്യോ യശ്ച സംസാരാദ് ഉദപദ്യത സ സാംസാരികഃ സംസാരീയാം കഥാഞ്ച കഥയതി യസ്തു സ്വർഗാദാഗച്ഛത് സ സർവ്വേഷാം മുഖ്യഃ|
32 Og det, som han har set og hørt, vidner han; og ingen modtager hans Vidnesbyrd.
സ യദപശ്യദശൃണോച്ച തസ്മിന്നേവ സാക്ഷ്യം ദദാതി തഥാപി പ്രായശഃ കശ്ചിത് തസ്യ സാക്ഷ്യം ന ഗൃഹ്ലാതി;
33 Den, som har modtaget hans Vidnesbyrd, har beseglet, at Gud er sanddru.
കിന്തു യോ ഗൃഹ്ലാതി സ ഈശ്വരസ്യ സത്യവാദിത്വം മുദ്രാങ്ഗിതം കരോതി|
34 Thi han, hvem Gud udsendte, taler Guds Ord; Gud giver nemlig ikke Ånden efter Mål.
ഈശ്വരേണ യഃ പ്രേരിതഃ സഏവ ഈശ്വരീയകഥാം കഥയതി യത ഈശ്വര ആത്മാനം തസ്മൈ അപരിമിതമ് അദദാത്|
35 Faderen elsker Sønnen og har givet alle Ting i hans Hånd.
പിതാ പുത്രേ സ്നേഹം കൃത്വാ തസ്യ ഹസ്തേ സർവ്വാണി സമർപിതവാൻ|
36 Den, som tror på Sønnen, har et evigt Liv; men den, som ikke vil tro Sønnen, skal ikke se Livet, men Guds Vrede bliver over ham." (aiōnios g166)
യഃ കശ്ചിത് പുത്രേ വിശ്വസിതി സ ഏവാനന്തമ് പരമായുഃ പ്രാപ്നോതി കിന്തു യഃ കശ്ചിത് പുത്രേ ന വിശ്വസിതി സ പരമായുഷോ ദർശനം ന പ്രാപ്നോതി കിന്ത്വീശ്വരസ്യ കോപഭാജനം ഭൂത്വാ തിഷ്ഠതി| (aiōnios g166)
