< Job 9 >

1 Så tog Job til Orde og svarede:
ئەیوبیش وەڵامی دایەوە:
2 "Jeg ved forvist, at således er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
«ڕاستە، دەزانم کە وایە. جا چۆن مرۆڤ لەبەرچاوی خودا ڕاستودروست دەبێت؟
3 Vilde Gud gå i Rette med ham, kan han ikke svare på et af tusind!
ئەگەر بیەوێت مشتومڕی لەگەڵ بکات، ناتوانێت وەڵامی یەک لە هەزار بداتەوە.
4 Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
خودا داناییەکی فراوان و توانایەکی زۆری هەیە. کێ هەیە دژایەتی کردبێت و بە سەلامەتی دەرچووبێت؟
5 Han flytter Bjerge så let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
هەژێنەری چیاکانە بێ ئەوەی بەخۆیان بزانن، ئەوەی لە کاتی تووڕەییدا سەرەوژێریان دەکات.
6 ryster Jorden ud af dens Fuger, så dens Grundstøtter bæver;
زەوی لە جێی خۆی لەق دەکات، جا کۆڵەکەکانی دەخاتە بوومەلەرزە.
7 han taler til solen, så skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
فەرمان بە خۆر دەدات، کە هەڵنەیەت، بە ئەستێرەکانیش کە نەدرەوشێنەوە.
8 han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
خۆی بە تەنها ئاسمانی لێک کردووەتەوە، بەسەر شەپۆلەکانی دەریادا ڕۆیشتووە.
9 han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
دروستکەری کەلووەکانی ورچ و ڕاوچی و حەوتەوانە و ئەو کەلووانەیە کە لە باشووری زەوی دەبینرێن.
10 han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
کاری مەزنی بەم جۆرەی کردووە کە لە سەرووی بیرکردنەوەن، هێندە پەرجوو کە لە ژماردن نایەن.
11 Går han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
کاتێک بەسەرمدا دەڕوات نایبینم، کاتێک تێدەپەڕێت هەستی پێ ناکەم!
12 røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: "Hvad gør du?"
ئەگەر شتێکمان لێ بستێنێت کێ دەتوانێت بەرەنگاری بێتەوە؟ کێ پێی دەڵێت:”ئەوە چی دەکەیت؟“
13 Gud lægger ikke Bånd på sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
خودا تووڕەیی خۆی ناگێڕێتەوە، یارمەتیدەرانی ڕەهەڤ لە ژێریدا دەچەمێنەوە.
14 hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
«ئیتر من چۆن وەڵامی بدەمەوە و چۆن وشە هەڵبژێرم بۆ وەڵامدانەوەی؟
15 Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, må bede min Dommer om Nåde!
ئەگەر ڕاستودروستیش بم، ناتوانم وەڵامی بدەمەوە، بەڵکو داوای بەزەیی لە دادوەرم دەکەم.
16 Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
ئەگەر بانگی بکەم، ئەویش وەڵامم بداتەوە، باوەڕ ناکەم کە گوێی بۆ دەنگم شل بکات،
17 han, som river mig bort i Stormen, giver mig - Sår på Sår uden Grund,
بەڵکو ئەو بە زریان تێکمدەشکێنێت و بەبێ هۆ برینەکانم زۆر دەکات.
18 ikke lader mig drage Ånde, men lader mig mættes med beskeing.
ناهێڵێت هەناسە بدەم، بەڵام لە تاڵی تێرم دەکات.
19 Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
ئەگەر تاقیکردنەوەی هێز بێت، ئەو بەهێزترینە! ئەگەر کێشەی دادگا بێت، کێ دەتوانێت بانگی بکات؟
20 Har jeg end Ret, må min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
ئەگەر بێتاوان بم دەمم تاوانبارم دەکات، ئەگەر بێ کەموکوڕیش بم، دەیسەلمێنێت تاوانبارم.
21 Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
«هەرچەندە من بێ کەموکوڕیم، بەڵام بایەخ بە ژیانی خۆم نادەم؛ ڕقم لە ژیانم دەبێتەوە.
22 Lige meget; jeg påstår derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
”خودا کۆتایی بە چاک و بە خراپ دەهێنێت.“لەبەر ئەوە گوتم: بەلامەوە هەردووکیان وەک یەکن،
23 Når Svøben kommer med Død i et Nu, så spotter han skyldfries Hjertekval;
ئەگەر کارەساتی لەناکاو مردن بهێنێت، بە نائومێدیی بێتاوان پێدەکەنێت.
24 Jorden gav han i gudløses Hånd, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
کە خاکێک درابێت بە دەست بەدکارەوە، ئەوا پەردە بەسەر ڕووی دادوەرەکانی دەدات، ئەگەر ئەو نەبێت، ئەی کێیە؟
25 Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og så ikke Lykke,
«ڕۆژگارم خێراترە لە کەسێک کە ڕادەکات، گوزەر دەکات و چێژی لێ نابینم.
26 gled hen som Både af Si, som en Ørn, der slår ned på Bytte.
وەک چۆن کەشتی زەل ڕووبار دەبڕێت هەروەک هەڵۆیەک کە دەنیشێتە سەر نێچیرەکەی.
27 Dersom jeg siger: "Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad,"
ئەگەر بڵێم:”سکاڵاکەی خۆم فەرامۆش دەکەم و واز لە ڕووگرژی دەهێنم و زەردەخەنە دەخەمە سەر لێوەکانم،“
28 må jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
لەگەڵ ئەوەشدا لە هەموو ئازارەکانم دەترسم، چونکە دەزانم بێتاوانم ناکەیت.
29 Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
من تاوانبار دەکرێم، ئیتر بۆچی بەخۆڕایی خۆم ماندوو بکەم؟
30 Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
ئەگەر بە بەفراو خۆم بشۆم و دەستەکانم بە ئەسپۆن پاک بکەمەوە،
31 du dypped mig dog i Pølen, så Klæderne væmmedes ved mig.
لەناو چاڵێک ڕیخ نوقومم دەکەیت، تەنانەت جلوبەرگەکەم قێزم لێ دەکەنەوە.
32 Thi du er ikke en Mand som jeg, så jeg kunde svare, så vi kunde gå for Retten sammen;
«ئەو وەک من مرۆڤ نییە هەتا وەڵامی بدەمەوە و لە دادگا ڕووبەڕووی یەک ببینەوە.
33 vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Hånd på os begge!
خۆزگە ناوبژیوانێک لەنێوانمان دەبوو، دەستی لەسەر هەردووکمان دادەنا،
34 Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
تاوەکو کوتەکەکەی خودام لەسەر هەڵبگرێت و ترسەکەی نەمتۆقێنێت.
35 da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!
ئەو کاتە قسەم دەکرد و لێی نەدەترسام، چونکە من بەو شێوەیە نیم کە ئەو لێم تێگەیشتووە.»

< Job 9 >