Job 5
1 Råb kun! Giver nogen dig Svar? Og til hvem af de Hellige vender du dig?
Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?
2 Thi Dårens Harme koster ham Livet, Tåbens Vrede bliver hans Død.
Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.
3 Selv har jeg set en Dåre rykkes op, hans Bolig rådne brat;
Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.
4 hans Sønner var uden Hjælp, trådtes ned i Porten, ingen reddede dem;
Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.
5 sultne åd deres Høst, de tog den, selv mellem Torne, og tørstige drak deres Mælk.
Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.
6 Thi Vanheld vokser ej op af Støvet, Kvide spirer ej frem af Jorden,
Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.
7 men Mennesket avler Kvide, og Gnisterne flyver til Vejrs.
Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.
8 Nej, jeg vilde søge til Gud og lægge min Sag for ham,
Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;
9 som øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal,
Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;
10 som giver Regn på Jorden og nedsender Vand over Marken
Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;
11 for at løfte de bøjede højt, så de sørgende opnår Frelse,
Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;
12 han, som krydser de kloges Tanker, så de ikke virker noget, der varer,
Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;
13 som fanger de vise i deres Kløgt, så de listiges Råd er forhastet;
Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.
14 i Mørke raver de, selv om Dagen, famler ved Middag, som var det Nat.
We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.
15 Men han frelser den arme fra Sværdet og fattig af stærkes Hånd,
Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.
16 så der bliver Håb for den ringe og Ondskaben lukker sin Mund.
Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.
17 Held den Mand, som revses at Gud; ringeagt ej den Almægtiges Tugt!
Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,
18 Thi han sårer, og han forbinder, han slår, og hans Hænder læger.
Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.
19 Seks Gange redder han dig i Trængsel, syv går Ulykken uden om dig;
Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.
20 han frier dig fra Døden i Hungersnød, i Krig fra Sværdets Vold;
W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.
21 du er gemt for Tungens Svøbe, har intet at frygte, når Voldsdåd kommer;
Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.
22 du ler ad Voldsdåd og Hungersnød og frygter ej Jordens vilde dyr;
W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.
23 du har Pagt med Markens Sten, har Fred med Markens Vilddyr;
Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.
24 du kender at have dit Telt i Fred, du mønstrer din Bolig, og intet fattes;
I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.
25 du kender at have et talrigt Afkom, som Jordens Urter er dine Spirer;
Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.
26 Graven når du i Ungdomskraft, som Neg føres op, når Tid er inde.
Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.
27 Se, det har vi gransket, således er det; det har vi hørt, så vid også du det!
Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.
