Job 5
1 Råb kun! Giver nogen dig Svar? Og til hvem af de Hellige vender du dig?
Roep maar: er is niemand, die u antwoord geeft; Tot wien van de heiligen wilt ge u wenden?
2 Thi Dårens Harme koster ham Livet, Tåbens Vrede bliver hans Død.
Het is dus de wrevel, die den dwaas vermoordt, De gramschap doodt dus den zot.
3 Selv har jeg set en Dåre rykkes op, hans Bolig rådne brat;
Ik heb den dwaas wel wortel zien schieten, Maar plotseling verrotte zijn akker;
4 hans Sønner var uden Hjælp, trådtes ned i Porten, ingen reddede dem;
Zijn kinderen werden van hulp verstoken, Reddeloos vertrapt in de poort;
5 sultne åd deres Høst, de tog den, selv mellem Torne, og tørstige drak deres Mælk.
Wat zij hebben geoogst, eet een hongerige op, En de dorstige rooft en drinkt de melk van hun kudde
6 Thi Vanheld vokser ej op af Støvet, Kvide spirer ej frem af Jorden,
Want het kwaad schiet niet op uit het stof, En de rampspoed ontspruit uit de aarde niet:
7 men Mennesket avler Kvide, og Gnisterne flyver til Vejrs.
Maar het is de mens, die zichzelf de rampspoed verwekt, Zoals de vonken naar boven spatten!
8 Nej, jeg vilde søge til Gud og lægge min Sag for ham,
Ik, ik wend mij tot God, En leg mijn zaak aan de Godheid voor:
9 som øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal,
Hij, die grootse en ondoorgrondelijke dingen wrocht En ontelbare wonderen;
10 som giver Regn på Jorden og nedsender Vand over Marken
Die regen over de aarde zendt, En water over de velden giet;
11 for at løfte de bøjede højt, så de sørgende opnår Frelse,
Die de nederigen op de hoogte verheft, En treurenden het hoogste geluk doet smaken.
12 han, som krydser de kloges Tanker, så de ikke virker noget, der varer,
Die de plannen der sluwen verijdelt, Zodat hun handen de ontwerpen niet ten uitvoer brengen;
13 som fanger de vise i deres Kløgt, så de listiges Råd er forhastet;
Die de wijzen vangt in hun eigen list, Zodat de toeleg der slimmen mislukt,
14 i Mørke raver de, selv om Dagen, famler ved Middag, som var det Nat.
En midden op de dag zij op duisternis stuiten, En rondtasten op klaarlichte dag, zoals in de nacht;
15 Men han frelser den arme fra Sværdet og fattig af stærkes Hånd,
Maar die de geplaagden redt uit hun hand, Den arme uit de greep van den sterke:
16 så der bliver Håb for den ringe og Ondskaben lukker sin Mund.
Zodat er weer hoop voor den zwakke is, En het onrecht de mond sluit.
17 Held den Mand, som revses at Gud; ringeagt ej den Almægtiges Tugt!
Gelukkig, gij mens, dien God kastijdt: Versmaad dus de straf van den Almachtige niet!
18 Thi han sårer, og han forbinder, han slår, og hans Hænder læger.
Want Hij wondt, maar verbindt, Hij kwetst, maar zijn handen genezen.
19 Seks Gange redder han dig i Trængsel, syv går Ulykken uden om dig;
Uit zes noden zal Hij u redden, En in de zevende treft u geen kwaad:
20 han frier dig fra Døden i Hungersnød, i Krig fra Sværdets Vold;
In hongersnood redt Hij u van de dood, In de oorlog uit de greep van het zwaard;
21 du er gemt for Tungens Svøbe, har intet at frygte, når Voldsdåd kommer;
Gij zijt veilig voor de gesel der tong, Zonder vrees voor het dreigend geweld.
22 du ler ad Voldsdåd og Hungersnød og frygter ej Jordens vilde dyr;
Met geweld en gebrek zult ge lachen, Voor wilde beesten niet vrezen:
23 du har Pagt med Markens Sten, har Fred med Markens Vilddyr;
Want ge hebt een verbond met de stenen op het veld, En het wild gedierte leeft in vriendschap met u
24 du kender at have dit Telt i Fred, du mønstrer din Bolig, og intet fattes;
Dan weet ge, dat uw tent in vrede is, Ge niets vermist, als ge uw woning doorzoekt;
25 du kender at have et talrigt Afkom, som Jordens Urter er dine Spirer;
Dan weet ge, dat uw nageslacht talrijk zal zijn, Uw spruiten als het gras op het veld.
26 Graven når du i Ungdomskraft, som Neg føres op, når Tid er inde.
Eerst in uw ouderdom daalt ge ten grave, Zoals de schoof wordt binnengehaald, als het tijd is!
27 Se, det har vi gransket, således er det; det har vi hørt, så vid også du det!
Zie, dit hebben we nagespeurd, en zó is het; Luister er naar, en neem het ter harte!
