Job 41

1 Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?

“ʻOku ke faʻa fusi hake ʻae levaiatani ʻaki ʻae mātaʻu? Pe ko hono ʻelelo ʻaki ʻae afo ʻoku ke tukutuku hifo?

2 Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?

‌ʻOku ke faʻa ʻai ʻae mātaʻu ki hono ihu? Pe vili ke ʻasi hono kouʻahe ʻaki ʻae talaʻi ʻakau?

3 Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?

Te ne fai ʻene ngaahi hū tāumaʻu kiate koe? Te ne lea ʻaki ʻae ngaahi lea malu kiate koe?

4 Mon den vil indgå en Pagt med dig, så du får den til Træl for evigt?

Te ne fai ʻae fuakava mo koe? Te ke maʻu ia ko hoʻo tamaioʻeiki ʻo taʻengata?

5 Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?

Te ke fakavā mo ia ʻo hangē ko e manupuna? Pe te ke noʻotaki ia maʻa hoʻo kau taʻahine?

6 Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?

‌ʻE fai kātoanga ʻaki ia ʻe ho kaumeʻa? Te nau vahevahe ia ki he kakai fakatau?

7 Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?

‌ʻOku ke faʻa fakapito hono kili ʻi he tao ukamea talatala? Pe ko hono ʻulu ʻi he tao hoka ika?

8 Læg dog engang din Hånd på den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.

Hilifaki ho nima kiate ia, manatu ki he tau, pea ʻoua naʻa toe fai hā meʻa.

9 Det Håb vilde blive til Skamme, alene ved Synet lå du der.

Vakai, ʻoku taʻeʻaonga ke ʻamanaki kiate ia: ʻikai ʻe tō ki lalo ha tokotaha ʻi he mamata pe kiate ia?

10 Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?

‌ʻOku ʻikai ha tokotaha ʻoku loto lahi ʻe fie ueʻi ia ke tuʻu hake: pea ka kuo pehē, ko hai koā ʻe faʻa tuʻu ʻi hoku ʻao?

11 Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?

Ko hai kuo ne tomuʻa fai kiate au koeʻuhi ke u totongi ia? Ko e meʻa kotoa pē ʻoku ʻi lalo langi ʻoku ʻaʻaku ia.

12 Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.

“ʻE ʻikai te u fakapuli hono ngaahi konga, pe ko hono mālohi, pe ko hono matamatalelei.

13 Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?

Ko hai te ne faʻa ʻilo ʻae mata ʻo hono kofu? Pe ko hai ʻe faʻa haʻu kiate ia mo e palaiteli lou ua?

14 Hvem har åbnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.

Ko hai te ne faʻa toʻo ʻae matapā ʻo hono mata? ʻOku fakailifia hono ngaahi nifo ʻoku takatakai.

15 Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;

‌ʻOku viki ia ʻi hono ngaahi ʻuno, ʻaia ʻoku tāpuni fakataha ʻo hangē ko e meʻa pulusi maʻu.

16 de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;

‌ʻOku fengūtaki pehē ʻae taha ki he taha, ʻaia ʻoku ʻikai faʻa hū ai ʻae matangi ʻi hona vahaʻa.

17 de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.

‌ʻOku nau fehokotaki, ʻo fepikitaki fakataha, pea ʻe ʻikai faʻa vaheʻi.

18 Dens Nysen fremkalder strålende Lys, som Morgenrødens Øjenlåg er dens Øjne.

‌ʻI heʻene mafatua ʻoku ulo ai ʻae maama, pea ʻoku tatau hono mata mo e laumata ʻoe pongipongi.

19 Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.

‌ʻOku ʻalu atu mei hono ngutu ʻae ngaahi maama ulo, ʻoku puna mei ai kituʻa ʻae ngaahi kalofiama.

20 Em står ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.

‌ʻOku ʻalu atu ʻi hono avaʻi ihu ʻae ʻohuafi, ʻo hangē ko e kulo vai kuo lili, pe ko e fuʻu kulo.

21 Dens Ånde tænder som glødende Kul, Luer står ud af dens Gab.

‌ʻOku tutu ʻe heʻene mānava ʻae malala, pea ʻoku ulo mai ʻae afi mei hono ngutu.

22 Styrken bor på dens Hals, og Angsten hopper foran den.

‌ʻOku nofo ʻae mālohi ʻi hono kia, pea ʻoku liliu ʻae mamahi ko e fiefia ʻi hono ʻao.

23 Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;

Ko hono ngaahi ʻioʻi kakano ʻoku piki fakataha: ʻoku mālohi ia ʻi ai; ʻoku ʻikai faʻa ueʻi.

24 fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.

‌ʻOku mālohi hono loto ʻo hangē ko e maka; ʻio, ʻoku fefeka ʻo hangē ko e konga ʻoe maka tokalalo ʻoe meʻa momosi.

25 Når den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling går de af Skræk.

‌ʻOka fokotuʻu hake ia ki ʻolunga, ʻoku manavahē ʻae kau mālohi: ko e meʻa ʻi he faʻa maumau ʻoku nau fakamaʻa ʻakinautolu.

26 Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevåben, Spyd eller Pil.

Ko e heletā ʻo ia ʻoku ne tā kiate ia ʻoku ʻikai tau; pe ko e tao, pe ko e tokotoko, mo e kofutau.

27 Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;

‌ʻOku tatau kiate ia ʻae ʻaione mo e mohuku, ʻae palasa mo e ʻakau popo.

28 Buens Søn slår den ikke på Flugt, Slyngens Sten bliver Strå for den,

‌ʻE ʻikai hola ia ʻi he ngahau: ʻoku ne liliu ʻae ngaahi makatā ko e veve.

29 Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.

‌ʻOku ne ui ʻae ngaahi ngahau ko e mohuku mōmoa: ʻoku kata ia ʻi he apoapo ʻoe tao.

30 På Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;

‌ʻOku ʻi lalo ʻiate ia ʻae ngaahi maka māsila: ʻoku ne folahi ki he pelepela ʻae ngaahi meʻa māsila.

31 Dybet får den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;

‌ʻOku ne fakalili ʻae loloto ʻo hangē ko e kulo: ʻoku ne ngaohi ke tatau ʻae tahi mo e ipu ʻoe meʻa tākai.

32 bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhår.

‌ʻOku ne fakangingila ʻae hala kimui ʻiate ia; ʻe mahalo ʻe ha taha ʻoku hinehina ʻae loloto.

33 Dens Lige findes ikke på Jord, den er skabt til ikke at frygte.

‌ʻOku ʻikai hano tatau ʻi he fonua, ʻaia kuo ngaohi ke taʻemanavahē.

34 Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.

‌ʻOku ne vakai ki he ngaahi meʻa māʻolunga kotoa pē: ko e tuʻi ia ki he ngaahi fānau kotoa pē ʻoe laukau.”