Job 41
1 Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 Mon den vil indgå en Pagt med dig, så du får den til Træl for evigt?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Læg dog engang din Hånd på den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Det Håb vilde blive til Skamme, alene ved Synet lå du der.
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 Hvem har åbnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Dens Nysen fremkalder strålende Lys, som Morgenrødens Øjenlåg er dens Øjne.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 Em står ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Dens Ånde tænder som glødende Kul, Luer står ud af dens Gab.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 Styrken bor på dens Hals, og Angsten hopper foran den.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Når den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling går de af Skræk.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevåben, Spyd eller Pil.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Buens Søn slår den ikke på Flugt, Slyngens Sten bliver Strå for den,
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 På Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Dybet får den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhår.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Dens Lige findes ikke på Jord, den er skabt til ikke at frygte.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
