Job 4
1 Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
Sumagot si Elifaz ang Temaneo at sinabing,
2 Ærgrer det dig, om man taler til dig? Men hvem kan her være tavs?
“Kung sakaling may kumausap sa iyo, malulungkot ka ba? Pero sino ba ang makakapigil sa kaniyang sarili para magsalita?
3 Du har selv talt mange til Rette og styrket de slappe Hænder,
Tingnan mo nga naman, nagturo ka sa marami, pinalakas mo ang mga nanghihinang kamay.
4 dine Ord holdt den segnende oppe, vaklende Knæ gav du Kraft.
Inalalayan ng iyong salita ang mga nahuhulog, at ang mga nanlalambot na tuhod ay pinatigas mo.
5 Men nu det gælder dig selv, så taber du Modet, nu det rammer dig selv, er du slaget af Skræk!
Pero ngayong ikaw naman ang may kaguluhan, nanghihina ka; ikaw ay dinapuan ng kaguluhan, at ikaw ay naguluhan.
6 Er ikke din Gudsfrygt din Tillid, din fromme Færd dit Håb?
Hindi ba dapat ang takot mo sa Diyos ang nagbibigay sa iyo ng lakas ng loob? Hindi ba ang integridad mo sa iyong mga ginagawa ang nagbibigay sa iyo ng pag-asa?
7 Tænk efter! Hvem gik uskyldig til Grunde, hvor gik retsindige under?
Parang awa mo na, isipin mo itong mabuti: may inosente bang naghirap? O kaya may matuwid bang pinalayas?
8 Men det har jeg set: Hvo Uret pløjer og sår Fortræd, de høster det selv.
Ayon sa aking natunghayan, siyang nagbungkal ng kasalanan, at nagtanim ng kaguluhan, ay umani rin nito.
9 For Guds Ånd går de til Grunde, for hans Vredes Pust går de til.
Sila ay mamamatay sa pamamagitan ng hininga ng Diyos; sa pagsabog ng kaniyang galit sila ay matutupok.
10 Løvens Brøl og Vilddyrets Glam Ungløvernes Tænder slås ud;
Ang atungal ng mga leon, ang tinig ng mabangis na leon, maging ang pangil ng mga batang leon—ang lahat ay nabasag.
11 Løven omkommer af Mangel på Rov, og Løveungerne spredes.
Ang matandang leon ay namatay dahil sa kawalan ng mga biktima; ang mga batang leon ng inahin ay nagkalat saan mang lugar.
12 Der sneg sig til mig et Ord mit Øre opfanged dets Hvisken
Subalit ngayon, may lihim na dumating sa akin, may bumulong sa aking tainga tungkol dito.
13 i Nattesynernes Tanker, da Dvale sank over Mennesker;
Sa mga kahulugan ng mga pangitain sa gabi, habang ang mga tao ay natutulog nang mahimbing.
14 Angst og Skælven kom over mig, alle mine Ledemod skjalv;
Matinding takot ang siyang lumukob sa akin, at sa aking mga buto ay nanginig.
15 et Pust strøg over mit Ansigt, Hårene rejste sig på min Krop.
Pagkatapos isang espiritu ang dumaan sa aking harapan, at ang mga balahibo ko ay nagsipagtayuan.
16 Så stod det stille! Jeg sansed ikke, hvordan det så ud; en Skikkelse stod for mit Øje, jeg hørte en hviskende Stemme:
Ang espiritu ay tumigil at tumayo, pero di ko maaninag ang kaniyang anyo. Isang anyo ang nasa aking harapan, tahimik ang paligid at may bigla akong narinig,
17 "Har et Menneske Ret for Gud, mon en Mand er ren for sin Skaber?
“Ang isang mortal na tao ba ay mas matuwid kaysa sa Diyos? Mas dalisay ba ang tao kaysa sa kaniyang Manlilikha?
18 End ikke sine Tjenere tror han, hos sine Engle finder han Fejl,
Tingnan mo, kung hindi pinagkakatiwalaan ng Diyos ang kaniyang mga lingkod, at pinaparatangan ang kaniyang mga anghel nang kahangalan,
19 endsige hos dem, der bor i en Hytte af Ler og har deres Grundvold i Støvet!
ano pa kaya silang mga nakatira sa mga bahay na gawa sa putik, at ang mga pundasyon ay nasa buhangin, na mas marupok sa mga kulisap na madaling durugin?
20 De knuses ligesom Møl, imellem Morgen og Aften, de sønderslås uden at ænses, for evigt går de til Grunde.
Sa pagitan ng umaga at gabi sila ay winasak; naglaho na sila magpakailanman nang walang nakakapansin sa kanila.
21 Rives ej deres Teltreb ud? De dør, men ikke i Visdom."
Hindi ba nabunot ang tali ng kanilang mga tolda? Namatay sila, namatay sila nang walang karunungan.
