Job 4
1 Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
Unya mitubag si Eliphaz nga Temanitanhon ug miingon,
2 Ærgrer det dig, om man taler til dig? Men hvem kan her være tavs?
Kung adunay mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ka ba? Apan si kinsa man ang makapugong kaniya sa pagsulti?
3 Du har selv talt mange til Rette og styrket de slappe Hænder,
Tan-awa, daghan ang imong natudloan; gilig-on mo ang huyang nga mga kamot.
4 dine Ord holdt den segnende oppe, vaklende Knæ gav du Kraft.
Ang imong mga pulong nagaagak niadtong nagakatumba, gibaskog mo ang mahuyang nga mga tuhod.
5 Men nu det gælder dig selv, så taber du Modet, nu det rammer dig selv, er du slaget af Skræk!
Apan karon ang kasakitan midangat kanimo, ug naluya ka; mitandog kini kanimo, ug nasamok ka.
6 Er ikke din Gudsfrygt din Tillid, din fromme Færd dit Håb?
Dili ba ang imong kahadlok sa Dios mao ang imong gisandigan? Dili ba ang pagkamatul-id sa imong mga dalan mao ang imong gilaoman?
7 Tænk efter! Hvem gik uskyldig til Grunde, hvor gik retsindige under?
Hunahunaa kini, nagpakiluoy ako kanimo: kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? O kanus-a ba gilaglag ang matarong nga tawo?
8 Men det har jeg set: Hvo Uret pløjer og sår Fortræd, de høster det selv.
Sumala sa akong namatikdan, kadtong magdaro ug kasaypanan ug magpugas sa kasamok susama usab ang anihon.
9 For Guds Ånd går de til Grunde, for hans Vredes Pust går de til.
Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila; pinaagi sa pag-ulbo sa iyang kasuko nangaut-ut sila.
10 Løvens Brøl og Vilddyrets Glam Ungløvernes Tænder slås ud;
Ang pagngulob sa liyon, ang tingog sa mabangis nga liyon, ang bangkil sa mga gagmay nga liyon— nangapudpod.
11 Løven omkommer af Mangel på Rov, og Løveungerne spredes.
Ang tigulang nga liyon mamatay sa kakulangon sa tukbonon; ang mga anak sa baye nga liyon nagkatibulaag bisan asa.
12 Der sneg sig til mig et Ord mit Øre opfanged dets Hvisken
Karon ang usa ka butang gisugilon kanako sa tago ug ang akong igdulongog nakadawat sa hunghong mahitungod niini.
13 i Nattesynernes Tanker, da Dvale sank over Mennesker;
Unya miabot ang mga panumdoman gikan sa mga panan-awon sa kagabhion, sa dihang nahinanok ang katawhan.
14 Angst og Skælven kom over mig, alle mine Ledemod skjalv;
Panahon kadto sa kagabhion sa dihang midangat kanako ang kakulba ug pagpangurog ug nakapauyog sa tanan kong kabukogan.
15 et Pust strøg over mit Ansigt, Hårene rejste sig på min Krop.
Unya ang espiritu milabay sa akong atubangan ug nanindog ang balahibo sa akong kalawasan.
16 Så stod det stille! Jeg sansed ikke, hvordan det så ud; en Skikkelse stod for mit Øje, jeg hørte en hviskende Stemme:
Nagpabilin nga mibarog ang espiritu, apan wala ako makakita sa panagway niini. Dihay anino nga anaa sa akong mga mata; adunay kahilom, ug nadungog ko ang tingog nga miingon,
17 "Har et Menneske Ret for Gud, mon en Mand er ren for sin Skaber?
“Molabaw ba ang pagkamatarong sa usa ka tawo kay sa Dios? Molabaw ba ang pagkaputli sa usa ka tawo kay sa iyang Magbubuhat?
18 End ikke sine Tjenere tror han, hos sine Engle finder han Fejl,
Tan-awa, kung wala pa mosalig ang Dios sa iyang mga sulugoon; kung namasangil siya sa iyang mga anghel sa kahungog,
19 endsige hos dem, der bor i en Hytte af Ler og har deres Grundvold i Støvet!
unsa nalang kaha katinuod kini alang niadtong nagpuyo sa mga balay nga lapok, kansang patukoranan anaa sa abog, nga nadugmok lang dayon una pa sa mga anay?
20 De knuses ligesom Møl, imellem Morgen og Aften, de sønderslås uden at ænses, for evigt går de til Grunde.
Taliwala sa kabuntagon ug sa kagabhion gilaglag sila; mangawagtang sila sa walay kataposan nga walay makabantay kanila.
21 Rives ej deres Teltreb ud? De dør, men ikke i Visdom."
Dili ba ang hikot sa ilang tolda pang-ibton diha kanila? Mangamatay sila; mangamatay sila nga walay kaalam.
