Job 39

1 Kender du Tiden, da Stengeden føder, tager du Vare på Hindenes Veer,

Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

2 tæller du mon deres Drægtigheds Måneder, kender du Tiden, de føder?

Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

3 De lægger sig ned og føder og kaster Kuldet,

Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

4 Ungerne trives, gror til i det frie, løber bort og kommer ej til dem igen.

Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

5 Hvem slap Vildæslet løs, hvem løste mon Steppeæslets Reb,

Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

6 som jeg gav Ørkenen til Hjem, den salte Steppe til Bolig?

Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

7 Det ler ad Byens Larm og hører ej Driverens Skælden;

Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

8 det ransager Bjerge, der har det sin Græsgang, det leder hvert Græsstrå op.

Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

9 Er Vildoksen villig at trælle for dig, vil den stå ved din Krybbe om Natten?

Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

10 Binder du Reb om dens Hals, pløjer den Furerne efter dig?

Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

11 Stoler du på dens store Kræfter; overlader du den din Høst?

Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

12 Tror du, den kommer tilbage og samler din Sæd på Loen?

Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

13 Mon Strudsens Vinge er lam, eller mangler den Dækfjer og Dun,

Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

14 siden den betror sine Æg til Jorden og lader dem varmes i Sandet,

Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

15 tænker ej på, at en Fod kan knuse dem, Vildtet på Marken træde dem sønder?

At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

16 Hård ved Ungerne er den, som var de ej dens; spildt er dens Møje, det ængster den ikke.

Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

17 Thi Gud lod den glemme Visdom og gav den ej Del i Indsigt.

Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

18 Når Skytterne kommer, farer den bort, den ler ad Hest og Rytter.

Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

19 Giver du Hesten Styrke, klæder dens Hals med Manke

Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

20 og lærer den Græshoppens Spring? Dens stolte Prusten indgyder Rædsel.

Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

21 Den skraber muntert i Dalen, går Brynjen væligt i Møde;

Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

22 den ler ad Rædselen, frygter ikke og viger ikke for Sværdet;

Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

23 Koggeret klirrer over den, Spydet og Køllen blinker;

Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

24 den sluger Vejen med gungrende Vildskab, den tøjler sig ikke, når Hornet lyder;

Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

25 et Stød i Hornet, straks siger den: Huj! Den vejrer Kamp i det fjerne, Kampskrig og Førernes Råb.

Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

26 Skyldes det Indsigt hos dig, at Falken svinger sig op og breder sin Vinge mod Sønden?

Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

27 Skyldes det Bud fra dig, at Ørnen flyver højt og bygger sin højtsatte Rede?

Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

28 Den bygger og bor på Klipper, på Klippens Tinde og Borg;

Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

29 den spejder derfra efter Æde, viden om skuer dens Øjne.

Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

30 Ungerne svælger i Blod; hvor Valen findes, der er den!

Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.