Job 38
1 Så svarede HERREN Job ud fra Stormvejret og sagde:
La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
2 "Hvem fordunkler mit Råd med Ord, som er uden Mening?
Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
3 Omgjord som en Mand dine Lænder, jeg vil spørge, og du skal lære mig!
Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
4 Hvor var du, da jeg grundede Jorden? Sig frem, om du har nogen Indsigt!
Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
5 Hvem bestemte dens Mål - du kender det jo - hvem spændte Målesnor ud derover?
Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
6 Hvorpå blev dens Støtter sænket, hvem lagde dens Hjørnesten,
Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
7 mens Morgenstjernerne jubled til Hobe, og alle Gudssønner råbte af Glæde?
Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
8 Hvem stængte for Havet med Porte, dengang det brusende udgik af Moders Skød,
Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
9 dengang jeg gav det Skyen til Klædning og Tågemulm til Svøb,
Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
10 dengang jeg brød det en Grænse og indsatte Portslå og Døre
Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
11 og sagde: "Hertil og ikke længer! Her standse dine stolte Vover!"
Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
12 Har du nogen Sinde kaldt Morgenen frem, ladet Morgenrøden vide sit Sted,
Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
13 så den greb om Jordens Flige og gudløse rystedes bort,
Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
14 så den dannedes til som Ler under Segl, fik Farve, som var den en Klædning?
Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
15 De gudløses Lys toges fra dem, den løftede Arm blev knust.
Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
16 Har du mon været ved Havets Kilder, har du mon vandret på Dybets Bund?
Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
17 Mon Dødens Porte har vist sig for dig, skued du Mulmets Porte?
Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
18 Så du ud over Jordens Vidder? Sig frem, om du ved, hvor stor den er!
Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
19 Hvor er Vejen til Lysets Bolig, og hvor har Mørket mon hjemme,
Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
20 så du kunde hente det til dets Rige og bringe det hen på Vej til dets Bolig?
Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
21 Du ved det, du blev jo født dengang, dine Dages Tal er jo stort!
Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
22 Har du været, hvor Sneen gemmes, og skuet, hvor Hagelen vogtes,
Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
23 den, jeg gemmer til Trængselens Tid, til Kampens og Krigens Dag?
Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
24 Hvor er Vejen did, hvor Lyset deler sig, hvor Østenvinden spreder sig ud over Jorden?
Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
25 Hvem åbnede Regnen en Rende og Tordenens Lyn en Vej
Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
26 for at væde folketomt Land, Ørkenen, hvor ingen bor,
Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
27 for at kvæge Øde og Ødemark og fremkalde Urter i Ørkenen?
Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
28 Har Regnen mon en Fader, hvem avlede Duggens Dråber?
Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
29 Af hvilket Skød kom Isen vel frem, hvem fødte mon Himlens Rim?
El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
30 Vandet størkner som Sten, Dybets Flade trækker sig sammen.
Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
31 Knytter du Syvstjernens Bånd, kan du løse Orions Lænker?
Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
32 Lader du Aftenstjemen gå op i Tide, leder du Bjørnen med Unger?
Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
33 Kender du Himmelens Love, fastsætter du dens Magt over Jorden?
Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
34 Kan du løfte Røsten til Sky, så Vandskyl adlyder dig?
Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
35 Sender du Lynene ud, så de går, og svarer de dig: "Her er vi!"
Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
36 Hvem lagde Visdom i sorte Skyer, hvem gav Luftsynet Kløgt?
Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
37 Hvem er så viis, at han tæller Skyerne, hvem hælder Himmelens Vandsække om,
Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
38 når Jorden ligger i Ælte, og Leret klumper sig sammen?
Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
39 Jager du Rov til Løvinden, stiller du Ungløvers hunger,
Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
40 når de dukker sig i deres Huler; ligger på Lur i Krat?
Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
41 Hvem skaffer Ravnen Æde, når Ungerne skriger til Gud og flakker om uden Føde?
Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?
