Job 37
1 Ja, derover skælver mit Hjerte, bævende skifter det Sted!
Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
2 Lyt dog til hans bragende Røst, til Drønet, der går fra hans Mund!
Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
3 Han slipper det løs under hele Himlen, sit Lys til Jordens Ender;
Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
4 efter det brøler hans Røst, med Højhed brager hans Torden; han sparer ikke på Lyn, imedens hans Stemme høres.
Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
5 Underfuldt lyder Guds Tordenrøst, han øver Vælde, vi fatter det ej.
Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
6 Thi han siger til Sneen: "Fald ned på Jorden!" til Byger og Regnskyl: "Bliv stærke!"
Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
7 For alle Mennesker sætter han Segl, at de dødelige alle må kende hans Gerning.
Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
8 De vilde Dyr søger Ly og holder sig i deres Huler:
La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
9 Fra Kammeret kommer der Storm, fra Nordens Stjerner Kulde.
El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
10 Ved Guds Ånde bliver der Is, Vandfladen lægges i Fængsel.
De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
11 Så fylder han Skyen med Væde, Skylaget spreder hans Lys;
La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
12 det farer hid og did og bugter sig efter hans Tanke og udfører alt, hvad han byder, på hele den vide Jord,
Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
13 hvad enten han slynger det ud som Svøbe, eller han sender det for at velsigne.
Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
14 Job du må lytte hertil, træd frem og mærk dig Guds Underværker!
Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
15 Fatter du, hvorledes Gud kan magte dem og lade Lys stråle frem fra sin Sky?
Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
16 Fatter du Skyernes Svæven, den Alvises Underværker?
Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
17 Du, hvis Klæder ophedes, når Jorden døser ved Søndenvind?
Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
18 Hvælver du Himlen sammen med ham, fast som det støbte Spejl?
Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
19 Lær mig, hvad vi skal sige ham! Intet kan vi få frem for Mørke.
Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
20 Meldes det ham, at jeg taler? Siger en Mand, at han er fra Samling?
Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
21 Og nu: Man ser ej Lyset, skygget af mørke Skyer, men et Vejr farer hen og renser Himlen,
Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
22 fra Norden kommer en Lysning. Over Gud er der frygtelig Højhed,
De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
23 og den Almægtige finder vi ikke. Almægtig og rig på Retfærd bøjer han ikke Retten;
La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
24 derfor frygter Mennesker ham, men af selv kloge ænser han ingen.
Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
