Job 31
1 Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se på en Jomfru;
“Ndakaita sungano nameso angu kuti ndirege kutarisa musikana noruchiva.
2 hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?
Nokuti mugove womunhu unobva kumusoro kuna Mwari ndoweiko, iyo nhaka yake inobva kuna Wamasimba Ose?
3 Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udådsmændene Modgang?
Ko, hakuzi kuparadzwa kwavakaipa, nenjodzi kuna avo vanoita zvakaipa here?
4 Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?
Ko, iye haaoni nzira dzangu uye haaverengi nhambwe dzangu dzose here?
5 Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig
“Kana ndakafamba nenzira yenhema kana kuti tsoka dzangu dzakamhanyira kunyengera,
6 på Rettens Vægtskål veje han mig, så Gud kan kende min Uskyld
Mwari ngaandiyere pachiyero chakatendeka uye achaziva kuti handina mhosva,
7 er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,
kana tsoka dzangu dzakatsauka kubva pagwara, kana kuti mwoyo wangu wakatevera meso angu, kana kuti maoko angu akasvibiswa,
8 da gid jeg må så og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!
ipapo vamwe ngavadye zvandakadyara, uye mbesa dzangu ngadzidzurwe.
9 Blev jeg en Dåre på Grund at en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,
“Kana mwoyo wangu wakanyengerwa nomukadzi, kana kuti ndakavandira pamusuo wemuvakidzani wangu,
10 så dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!
ipapo mukadzi wangu ngaakuye zviyo zvomumwe murume, uye vamwe varume ngavavate naye.
11 Thi sligt var Skændselsdåd, Brøde, der drages for Retten,
Nokuti chingadai chiri chinhu chinonyadzisa, chivi chinofanira kutongwa.
12 ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!
Ndiwo moto unopfuta kusvikira pakuparadzwa; ungadai wakadzura mukohwo wangu.
13 Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, når de trættede med mig,
“Kana ndichinge ndaramba kururamisira varanda vangu, pavane mhaka neni,
14 hvad skulde jeg da gøre, når Gud stod op, hvad skulde jeg svare, når han så efter?
ndichaita sei pandichasangana naMwari? Ndichatiiko ndikanzi ndizvidavirire?
15 Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?
Ko, iye akandiisa muchizvaro haazi iye akavaita here? Ko, haazi iye mumwe chete akatiumba tose muna vanamai vedu here?
16 Har jeg afslået ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,
“Kana ndakaramba zvido zvevarombo kana kurega meso echirikadzi achineta,
17 var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf
kana ndakazvidyira chingwa changu, ndisingachigoverani nenherera,
18 nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.
asi kubva paujaya hwangu ndakamurera sezvinoitwa nababa, uye kubva pakuberekwa kwangu ndakatungamirira chirikadzi,
19 Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe
kana ndakaona mumwe achiparara nokuda kwokushaya zvokupfeka, kana munhu anoshayiwa asina nguo,
20 visselig nej, hans Hofter velsigned mig, når han varmed sig i Uld af mine Lam.
uye mwoyo wake ukasandiropafadza nokuti adziyirwa namakushe amakwai angu,
21 Har jeg løftet min Bånd mod en faderløs, fordi jeg var vis på Medhold i Retten,
kana ndakasimudzira nherera ruoko rwangu ndichiziva kuti ndinozivikanwa padare redzimhosva,
22 så falde min Skulder fra Nakken, så rykkes min Arm af Led!
ipapo ruoko rwangu ngaruwe papfudzi rangu, ruwire pasi napafundo.
23 Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og når han rejste sig, magted jeg intet!
Nokuti ndaitya kuparadza kunobva kuna Mwari, uye handina kuita zvinhu zvakadaro nokuti ndaitya kubwinya kwake.
24 Har jeg slået min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,
“Kana ndakaisa chivimbo changu pagoridhe, kana kuti kugoridhe rakaisvonaka ndikati, ‘Ndiwe chivimbo changu,’
25 var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Hånd fik sanket så meget,
kana ndakafadzwa nepfuma yangu huru, mukomborero wakabva mumaoko angu,
26 så jeg, hvorledes Sollyset stråled, eller den herligt skridende Måne,
kana ndakava nehanya nezuva pakubwinya kwaro, kana mwedzi uchifamba mukubwinya,
27 og lod mit Hjerte sig dåre i Løn, så jeg hylded dem med Kys på min Hånd
zvokuti mwoyo wangu wakanyengereka pakavanda, uye ruoko rwangu rukazviremekedza nokuzvisveta,
28 også det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.
zvino izvozviwo zvingangova zvivi zvinofanira kutongwa, nokuti ndainge ndisina kutendeka kuna Mwari wokumusoro.
29 Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, når han ramtes af Vanheld
“Kana ndakafadzwa nokurasikirwa kwomuvengi wangu, kana kufara zvikuru pamusoro penhamo yakamuwira,
30 nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, så jeg bandende kræved hans Sjæl.
handina kutendera muromo wangu kutadza, nokudana chituko pamusoro poupenyu hwake,
31 Har min Husfælle ej måttet sige: "Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord"
kana vanhu veimba yangu vasina kumboti, ‘Ndianiko asina kumbogutswa nenyama yaJobho?’
32 nej, den fremmede lå ej ude om Natten, jeg åbned min Dør for Vandringsmænd.
Hapana mutorwa akavata usiku hwose munzira dzomumusha, nokuti musuo wangu wakaramba wakazarurirwa vashanyi.
33 Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, så jeg dulgte min Brøde i Brystet
Kana ndakavanza chivi changu saAdhamu, nokuviga mhosva yangu mumwoyo mangu,
34 af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, så jeg blev inden Døre i Stilhed!
nokuda kwokuti ndaitya kwazvo vanhu vazhinji, uye ndakatya kwazvo kuzvidza kwevemhuri, zvokuti ndakaramba ndinyerere ndikasabuda kunze,
35 Ak, var der dog en, der hørte på mig! Her er mit Bomærke - lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!
“Haiwa, dai ndaiva nomumwe angandinzwa! Ndinonyora runyoro rwangu ndichizvidzivirira iye zvino, Wamasimba Ose ngaandipindure; mupomeri wangu ngaanyore rugwaro rwezvaanondipomera.
36 Sandelig, tog jeg det på min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,
Zvirokwazvo ndairutakura pamapfudzi angu, ndairupfeka sekorona.
37 svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.
Ndaimupa kuzvidavirira kwangu kwenhambwe imwe neimwe; ndaiswedera kwaari somuchinda.
38 Har min Mark måttet skrige over mig og alle Furerne græde,
“Kana munda wangu ukadanidzira kwandiri uchindipa mhosva, uye miforo yose ikanyorova nemisodzi,
39 har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,
kana ndakadya zvibereko zvawo ndisingaripi, kana ndakaparadza upenyu hwavanourima,
40 så gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.
ipapo rukato ngarumere pachinzvimbo chegorosi, nesora pachinzvimbo chebhari.” Mashoko aJobho apera.
