Job 29
1 Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:
OLELO hou mai la o Ioba i kana olelonane, i mai la,
2 Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,
Ina e like au me na malama mamua, I na la a ke Akua i malama mai ai ia'u!
3 da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,
I ka wa i lilelile ai kona kukui maluna o kuu poo, A ma kona malamalama hele no au mawaena o ka pouli!
4 som i mine modne År, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,
E like me au i na la o kuu oo ana, I ka wa i kuka pu ai me ke Akua ma kuu halelewa!
5 da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,
I ka wa o ka Mea mana me au, I ka wa e hoopuni ana kuu poe keiki ia'u!
6 da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,
I ka wa a'u i holoi ai i kuu mau wawae i ka waiu, A hookahe mai ka pohaku no'u i na kahawai aila!
7 da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde på Torvet.
I kuu hele ana'ku ma ka pukapa i ke kulanakauhale, Ma ke alanui hoomakaukau iho au i kuu wahi noho!
8 Når Ungdommen så mig, gemte deo sig, Oldinge rejste sig op og stod,
Ike mai ka poe kanaka opio ia'u, a pee iho la; A o ka poe kahiko, ala mai lakou a ku iluna.
9 Høvdinger standsed i Talen og lagde Hånd på Mund,
Noho malie na luna i ka olelo aku, A kau lakou i ka lima maluna o ko lakou waha.
10 Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;
O ka leo o na'lii ua hunaia, Pipili ko lakou alelo me ko lakou kileo.
11 Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet så og tilkendte mig Ære.
A lohe ka pepeiao, hoomaikai no ia ia'u; A ike ka maka, hoike mai ia no'u:
12 Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;
No ka mea, ua hoopakele au i ka poe hune e uwe ana, A me ka mea makua ole, aole ana mea kokua.
13 den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;
O ka hoomaikai o ka mea ane make i kau mai maluna o'u: A hoohauoli no au i ka naau o ka wahinekanemake.
14 jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.
Aahu iho no au i ka pono, a ua uhi mai ia ia'u; E like me ka aahu a me ke kaei poo, pela kuu olelohoopono.
15 Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;
Ua lilo au i maka no ka makapo, I wawae hoi no ka oopa.
16 jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;
He makua hoi au no ka poe ilihune; A o ka mea hakaka a'u i ike ole ai, ua huli aku au ia.
17 den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.
Ua haki ia'u na kui o ka mea hewa, A ua kaili aku au i ka waiwai hao mai kona mau niho aku.
18 Så tænkte jeg da: "Jeg skal dø i min Rede, leve så længe som Føniksfuglen;
Alaila i iho la au, e make auanei au iloko o kuu punana, A me he one la e hoonui auanei au i na la.
19 min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;
Manamana ae la kuu aa ma na wai, A kau iho la ka hau, a ao ka po, maluna o kuu lala.
20 min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Hånd!"
Ua hou ko'u nani iloko o'u, A o ka'u kakaka, ua hooulu hou ia ma kuu lima.
21 Mig hørte de på og bied, var tavse, mens jeg gav Råd;
Hoolohe lakou ia'u a kakali hoi, A noho malie lakou i kau oleloao.
22 ingen tog Ordet, når jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende på dem;
Mahope o ka'u olelo ana, aole lakou i olelo hou, A kulu iho ka'u olelo maluna iho o lakou.
23 de bied på mig som på Regn, spærred Munden op efter Vårregn.
Kakali lakou ia'u e like me ka ua; A hamama loa lakou i ko lakou waha, no ke kuaua hope.
24 Mistrøstige smilte jeg til, mit Åsyns Lys fik de ej til at svinde.
A akaaka au ia lakou, aole lakou i manao he oiaio; A o ka malamalama o kuu maka aole lakou i hookulou ilalo ia.
25 Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.
Ua wae aku au i ko lakou aoao, a noho me he luna la, A noho au me he alii la maluna o ka poe kaua, E like me ka mea hooluolu i ka poe e uwe ana.
