< Job 27 >
1 Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:
Ayup bayanini dawamlashturup mundaq dédi: —
2 "Så sandt Gud lever, som satte min Ret til Side, den Almægtige, som gjorde mig mod i Hu:
«Méning heqqimni tartiwalghan Tengrining hayati bilen, Jénimni aghritqan Hemmige Qadirning heqqi bilen qesem qilimenki,
3 Så længe jeg drager Ånde og har Guds Ånde i Næsen,
Ténimde nepes bolsila, Tengrining bergen Rohi dimighimda tursila,
4 skal mine Læber ej tale Uret, min Tunge ej fare med Svig!
Lewlirimdin heqqaniysiz sözler chiqmaydu, Tilim aldamchiliq bilen héch shiwirlimaydu!
5 Langt være det fra mig at give jer Ret; til jeg udånder, opgiver jeg ikke min Uskyld.
Silerningkini toghra déyish mendin yiraq tursun! Jénim chiqqan’gha qeder durusluqumni özümdin ayrimaymen!
6 Jeg hævder min Ret, jeg slipper den ikke, ingen af mine Dage piner mit Sind.
Adilliqimni ching tutuwérimen, uni qoyup bermeymen, Wijdanim yashighan héchbir künümde méni eyiblimisun!
7 Som den gudløse gå det min Fjende, min Modstander som den lovløse!
Méning düshminim rezillerge oxshash bolsun, Manga qarshi chiqqanlar heqqaniysiz dep qaralsun.
8 Thi hvad er den vanhelliges Håb, når Gud bortskærer og kræver hans Sjæl?
Chünki Tengri iplas ademni üzüp tashlighanda, Uning jénini alghanda, Uning yene néme ümidi qalar?
9 Hører mon Gud hans Skrig, når Angst kommer over ham?
Balayi’apet uni bésip chüshkende, Tengri uning nale-peryadini anglamdu?
10 Mon han kan fryde sig over den Almægtige, føjer han ham, når han påkalder ham?
U Hemmige Qadirdin söyünemdu? U herdaim Tengrige iltija qilalamdu?
11 Jeg vil lære jer om Guds Hånd, den Almægtiges Tanker dølger jeg ikke;
Men Tengrining qolining qilghanliri toghrisida silerge melumat bérey; Hemmige Qadirda néme barliqini yoshurup yürmeymen.
12 se, selv har I alle set det, hvi har I så tomme Tanker?
Mana siler alliburun bularni körüp chiqtinglar; Siler némishqa ashundaq pütünley quruq xiyalliq bolup qaldinglar?
13 Det er den gudløses Lod fra Gud, Arven, som Voldsmænd får fra den Almægtige:
Rezil ademlerning Tengri békitken aqiwiti shundaqki, Zorawanlarning Hemmige Qadirdin alidighan nésiwisi shundaqki: —
14 Vokser hans Sønner, er det for Sværdet, hans Afkom mættes ikke med Brød;
Uning baliliri köpeyse, qilichlinish üchünla köpiyidu; Uning perzentlirining néni yétishmeydu.
15 de øvrige bringer Pesten i Graven, deres Enker kan ej holde Klage over dem.
Uning özidin kéyin qalghan ademliri ölüm bilen biwasite depne qilinidu, Buning bilen qalghan tul xotunliri matem tutmaydu.
16 Opdynger han Sølv som Støv og samler sig Klæder som Ler
U kümüshlerni topa-changdek yighip döwilisimu, Kiyim-kécheklerni laydek köp yighsimu,
17 han samler, men den retfærdige klæder sig i dem, og Sølvet arver den skyldfri;
Bularning hemmisini teyyarlisimu, Biraq kiyimlerni heqqaniylar kiyidu; Bigunahlarmu kümüshlerni bölüshidu.
18 han bygger sit Hus som en Edderkops, som Hytten, en Vogter gør sig;
Uning yasighan öyi perwanining ghozisidek, Üzümzarning közetchisi özige salghan kepidek bosh bolidu.
19 han lægger sig rig, men for sidste ang, han slår Øjnene op, og er det ej mer;
U bay bolup yétip dem alghini bilen, Biraq eng axirqi qétim kéliduki, Közini achqanda, emdi tügeshtim deydu.
20 Rædsler når ham som Vande, ved Nat river Stormen ham bort;
Wehimiler kelkündek béshigha kélidu; Kechte qara quyun uni changgiligha alidu.
21 løftet af Østenstorm farer han bort, den fejer ham væk fra hans Sted.
Sherq shamili uni uchurup kétidu; Shiddet bilen uni ornidin élip yiraqqa étip tashlaydu.
22 Skånselsløst skyder han på ham, i Hast må han fly fra hans Hånd;
Boran uni héch ayimay, béshigha urulidu; U uning changgilidin qutulush üchün he dep urunidu;
23 man klapper i Hænderne mod ham og piber ham bort fra hans Sted!
Biraq [shamal] uninggha qarap chawak chalidu, Uni ornidin «ush-ush» qilip qoghliwétidu».