Job 27
1 Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:
Na i korero tonu ano a Hopa i tana pepeha; i mea,
2 "Så sandt Gud lever, som satte min Ret til Side, den Almægtige, som gjorde mig mod i Hu:
E ora ana te Atua, nana nei i whakakahore toku tika; te Kaha Rawa, nana nei i whakakawa toku wairua;
3 Så længe jeg drager Ånde og har Guds Ånde i Næsen,
Kei te toitu tonu hoki toku ora i roto i ahau, a kei roto i oku pongaponga te wairua o te Atua;
4 skal mine Læber ej tale Uret, min Tunge ej fare med Svig!
He pono, e kore oku ngutu e korero kino, e kore te hianga e puaki i toku arero.
5 Langt være det fra mig at give jer Ret; til jeg udånder, opgiver jeg ikke min Uskyld.
Aue kia whakatikaia ta koutou e ahau! E kore e whakarerea e ahau toku ngakau tapatahi, a mate noa.
6 Jeg hævder min Ret, jeg slipper den ikke, ingen af mine Dage piner mit Sind.
Ka mau taku pupuri ki toku tika, e kore e tukua atu e ahau: e kore toku ngakau e whakahe ki ahau i ahau ano e ora nei.
7 Som den gudløse gå det min Fjende, min Modstander som den lovløse!
Ko toku hoariri, kia rite ia ki te tangata kino; ko te tangata e whakatika mai ana ki ahau, kia rite ia ki te tangata hara.
8 Thi hvad er den vanhelliges Håb, når Gud bortskærer og kræver hans Sjæl?
He aha oti ta te whakaponokore e tumanako ai, ahakoa whiwhi ia i te rawa, ki te mea ka tangohia atu tona wairua e te Atua?
9 Hører mon Gud hans Skrig, når Angst kommer over ham?
E rongo ranei te Atua ki tana tangi ina pa te he ki a ia?
10 Mon han kan fryde sig over den Almægtige, føjer han ham, når han påkalder ham?
E ahuareka ranei ia ki te Kaha Rawa, e karanga ranei ki te Atua i nga wa katoa?
11 Jeg vil lære jer om Guds Hånd, den Almægtiges Tanker dølger jeg ikke;
Ka whakaakona koutou e ahau ki te ringa o te Atua; e kore e huna e ahau nga mea e takoto mai nei i te Kaha Rawa.
12 se, selv har I alle set det, hvi har I så tomme Tanker?
Nana, kua kite koutou katoa; a na te aha koutou i wairangi rawa ai?
13 Det er den gudløses Lod fra Gud, Arven, som Voldsmænd får fra den Almægtige:
Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te mea e whakarerea iho ma nga kaitukino, ko ta te Kaha Rawa e riro i a ratou.
14 Vokser hans Sønner, er det for Sværdet, hans Afkom mættes ikke med Brød;
Ki te mea ka tokomaha ana tamariki, hei mea ma te hoari; e kore ano hoki ona uri e makona i te taro.
15 de øvrige bringer Pesten i Graven, deres Enker kan ej holde Klage over dem.
Ko ona morehu ka tanumia ki te mate; e kore ano hoki ana pouaru e tangi.
16 Opdynger han Sølv som Støv og samler sig Klæder som Ler
Ahakoa amene ia i te hiriwa ano he puehu, a pae tonu te kakahu mona ano he paru;
17 han samler, men den retfærdige klæder sig i dem, og Sølvet arver den skyldfri;
E pae ano i a ia, otiia ka kakahuria e te tangata tika, ka wehewehea hoki te hiriwa e te harakore.
18 han bygger sit Hus som en Edderkops, som Hytten, en Vogter gør sig;
Ka rite tana hanga i tona whare ki ta te purehurehu; tona rite kei te whare tihokahoka e hanga ana e te kaitiaki.
19 han lægger sig rig, men for sidste ang, han slår Øjnene op, og er det ej mer;
Ka takoto ia, he tangata taonga, otiia e kore e kohia ki te urupa; ko te tirohanga ake a ona kanohi, na kua kahore noa iho ia.
20 Rædsler når ham som Vande, ved Nat river Stormen ham bort;
Rite tonu ki te wai nga whakawehi e mau ai ia; tahaetia ana ia e te paroro i te po.
21 løftet af Østenstorm farer han bort, den fejer ham væk fra hans Sted.
Ka kahakina atu ia e te marangai, a riro ana ia; ka aia atu ano ia i tona wahi.
22 Skånselsløst skyder han på ham, i Hast må han fly fra hans Hånd;
Ka aki mai hoki te Atua ki a ia, e kore ano ia e tohungia; mea noa ia kia rere mai i roto i tona ringa.
23 man klapper i Hænderne mod ham og piber ham bort fra hans Sted!
Ka papaki te tangata i o ratou ringa ki a ia, a ka whakahi, ka a atu i a ia i tona wahi.
