Job 22
1 Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
Ket simmungbat ni Elipas a Temanita ket kinunana,
2 "Gavner et Menneske Gud? Nej, den kloge gavner sig selv.
“Adda kadi serserbi ti tao iti Dios? Adda kadi serserbi ti nasarib a tao kenkuana?
3 Har den Almægtige godt af din Retfærd, Vinding af, at din Vandel er ret?
Pakaragsakan kadi ti Mannakabalin-amin no nalintegka? Adda kadi ti magun-odna no aramidem dagiti wagasmo nga awan pakababalawanna?
4 Revser han dig for din Gudsfrygt? Eller går han i Rette med dig derfor?
Gapu kadi iti panagraemmo kenkuana a tubtubngarennaka ken uk-ukomennaka?
5 Er ikke din Ondskab stor og din Brøde uden Ende?
Saan kadi a nakaro ti kinadangkesmo? Awan kadi ti pagpatinggaan dagiti kinadakesmo?
6 Thi du pantede Brødre uden Grund, trak Klæderne af de nøgne,
Ta pinilitmo nga innala ti pammatalged manipud iti kabsatmo nga awan gapgapuna; linabusam ti maysa a lamo-lamo a tao kadagiti pagan-anayna.
7 gav ikke den trætte Vand at drikke og nægted den sultne Brød.
Saanka a nangted iti danum nga inumen dagiti nabannog a tattao; inyimutmo ti tinapay kadagiti mabisin a tattao.
8 Den mægtige - hans var Landet, den hædrede boede der.
uray no sika, a nabileg a tao, tinagikuam ti daga, uray no sika, mararaem a tao, nagnaedka iti daytoy.
9 Du lod Enker gå tomhændet bort, knuste de faderløses Arme.
Pinapanawmo dagiti balo nga awanan; natukkol dagiti takkiag dagiti ulila.
10 Derfor var der Snaret omkring dig, og Rædsel ængsted dig brat.
Ngarud, adda dagiti silo iti amin nga aglawlawmo, ken rirriribukennaka ti kellaat a panagbuteng.
11 Dit Lys blev Mørke, du kan ej se, og Strømme af Vand går over dig!
Adda ti kinasipnget, tapno saanka a makakita; liplipusennaka ti aglaplapusanan a danum.
12 Er Gud ej i højen Himmel? Se Stjernernes Tinde, hvor højt de står!
Saan kadi nga adda ti Dios kadagiti kinangato ti langit? Kitaem ti kinangato dagiti bituen, anian a nagngatoda!
13 Dog siger du: "Hvad ved Gud, holder han Dom bag sorten Sky?
Ibagbagam, 'Ania ti ammo ti Dios? Makaukom kadi isuna iti nakaro a kinasipnget?
14 Skyerne skjuler ham, så han ej ser, på Himlens Runding går han!"
Dagiti napuskol nga ulep ket maysa a manglinglinged kenkuana, isu a saannatayo a makitkita; magmagna isuna iti dakkel a silid ti langit.'
15 Vil du følge Fortidens Sti, som Urettens Mænd betrådte,
Agtultuloyka kadi iti daan a dalan a nagnaan dagiti nadangkes a tattao -
16 de, som i Utide reves bort, hvis Grundvold flød bort som en Strøm,
dagiti narabsut sakbay pay ti tiempoda, dagiti naiyanud dagiti pundasionda a kas iti maysa a karayan,
17 som sagde til Gud: "Gå fra os! Hvad kan den Almægtige gøre os?"
dagiti nangibaga iti Dios, 'Adaywannakami'; dagiti nangibaga, 'Ania ti maaramidan ti Mannakabalin-amin kadakami?'
18 Og han havde dog fyldt deres Huse med godt. Men de gudløses Råd er ham fjernt.
Nupay kasta, pinunnona dagiti babbalayda kadagiti naimbag a banbanag; adayo kaniak dagiti panggep dagiti nadangkes a tattao.
19 De retfærdige så det og glædede sig, den uskyldige spottede dem:
Makita dagiti nalinteg a tattao ti gasatda ket maragsakanda; katkatawaan ida dagiti awan basolna a tattao a mangum-umsi.
20 For vist, vore Fjender forgik, og Ild fortæred de sidste af dem.
Kunada, '“Awan dua-dua a maputed dagiti tumakder a maibusor kadatayo; inuram ti apuy dagiti sanikuada.'
21 Bliv Ven med ham og hold Fred. derved vil der times dig Lykke;
Ita, makianamongka iti Dios ken makikapiaka kenkuana; iti kasta a wagas, umayto kenka ti kinaimbag.
22 tag dog mod Lærdom af ham og læg dig hans Ord på Sinde!
Agpakpakaasiak kenka, awatem ti pagannurotan manipud iti ngiwatna; salimetmetam dagiti sasaona dita pusom.
23 Vender du ydmygt om til den Almægtige, fjerner du Uretten fra dit Telt,
No agsublika iti Mannakabalin-amin, mapapigsaka, no iyadayom ti kinakillo kadagiti toldam.
24 kaster du Guldet på Jorden, Ofirguldet blandt Bækkenes Sten,
Ikabilmo dagiti gamengmo iti tapok, ti balitok ti Ophir kadagiti batbato dagiti waig,
25 så den Almægtige bliver dit Guld, hans Lov dit Sølv,
ket ti Mannakabalin-amin ti agbalinto a gamengmo, ti napateg a pirak kenka.
26 ja, da skal du fryde dig over den Almægtige og løfte dit Åsyn til Gud.
Ta kalpasanna agragsakanto iti Mannakabalin-amin; itangadmonto ti rupam iti Dios.
27 Beder du til ham, hører han dig, indfri kan du, hvad du har lovet;
Agkararagkanto kenkuana, ket denggennakanto; aramidemto dagiti sapatam kenkuana.
28 hvad du sætter dig for, det lykkes, det lysner på dine Veje;
Mangikeddengkanto met iti aniaman a banag, ket mapasingkedanto kenka; agraniagto ti silaw kadagiti dalanmo.
29 thi stolte, hovmodige ydmyger han, men hjælper den, der slår Øjnene ned;
Ipababa ti Dios ti napalangguad a tao, ken isalakanna dagiti nakadumog.
30 han frelser uskyldig Mand; det sker ved hans Hænders Renhed!
Ispalenna ti tao nga awan basolna; maispalkanto babaen iti kinadalus dagiti imam.”
