Job 20
1 Så tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde
Ket simmungbat ni Zofar a Naamatita ket kinunana,
2 "Derfor bruser Tankerne i mig, og derfor stormer det i mig;
“Pasungbatennak a dagus dagiti kapanunotak gapu iti pakadanagan nga adda kaniak.
3 til min Skam må jeg høre på Tugt, får tankeløst Mundsvejr til Svar!
Nakangngegak kenka iti panagtubngar a nangibabain kaniak, ngem sinungbatannak ti espiritu a nangatngato ngem iti pannakaawatko.
4 Ved du da ikke fra Arilds Tid, fra Tiden, da Mennesket sattes på Jorden,
Saanmo kadi nga ammo daytoy a kinapudno manipud idi un-unana a panawen, idi inkabil ti Dios ti tao iti daga:
5 at gudløses Jubel er kort og vanhelliges Glæde stakket?
ti panagballigi ti nadangkes a tao ket ababa, ken ti rag-o ti awan diosna a tao ket apagbiit laeng?
6 Steg end hans Hovmod til Himlen, raged hans Hoved i Sky,
Uray no dumanon ti kinatayagna kadagiti langlangit, ken tumukno ti ulona kadagiti ulep,
7 som sit Skarn forgår han for evigt, de, der så ham, siger: "Hvor er han?"
ngem mapukawto ti kasta a tao iti agnanayon a kas iti bukodna a takki; ibaganto dagiti nakakita kenkuana, 'Sadino ti ayanna?'
8 Han flyr som en Drøm, man finder ham ikke, som et Nattesyn jages han bort;
Tumayabto isuna a kasla tagtagainep ket saanto a masarakan; kinapudnona, mapukawto isuna a kasla iti sirmata iti rabii.
9 Øjet, der så ham, ser ham ej mer, hans Sted får ham aldrig at se igen.
Ti mata a nakakita kenkuana ket saannanton a makita pay isuna; saanton a makita pay isuna ti lugarna.
10 Hans Sønner bejler til ringes Yndest, hans Hænder må give hans Gods tilbage.
Agkiddawto iti pammakawan dagiti annakna kadagiti nakurapay a tattao; isublinto dagiti imana ti kinabaknangna.
11 Hans Ben var fulde af Ungdomskraft, men den lægger sig med ham i Støvet.
Napno iti pigsa ti kinaagtutubo dagiti tultulangna, ngem kaduananto daytoy nga agidda iti tapok.
12 Er det onde end sødt i hans Mund, når han gemmer det under sin Tunge,
Uray no nasam-it ti kinadangkes iti ngiwatna, uray no ilemmengna dagitoy iti sirok ti dilana,
13 sparer på det og slipper det ikke, holder det fast til sin Gane,
uray no tenglenna dagitoy sadiay ken saanna a palubosan ngem idulinna latta iti ngiwatna—
14 så bliver dog Maden i hans Indre til Slangegift inden i ham;
agbalin a napait ti taraon nga adda kadagiti bagisna; agbalin daytoy a sabidong dagiti uleg iti unegna.
15 Godset, han slugte, må han spy ud, Gud driver det ud af hans Bug,
Alun-onenna dagiti kinabaknang, ngem isaruananto manen dagitoy; Ikkatento ti Dios dagitoy iti tianna.
16 han indsuger Slangernes Gift, og Øgleungen slår ham ihjel;
Susupennanto ti sabidong dagiti uleg; patayento isuna ti dila ti uleg.
17 han skuer ej Strømme af Olie, Bække af Honning og Fløde;
Saanto isuna nga agbiag tapno ragsakenna a kitaen dagiti karayan ken dagiti waig nga agay-ayus iti diro ken mantikilia.
18 han må af med sin Vinding, svælger den ej, får ingen Glæde af tilbyttet Gods.
Aniaman a nagbannoganna, masapul nga isublinanto dagitoy; saannanto a tilmonen daytoy; saanto nga agrag-o isuna iti kinabaknang a nagun-odna.
19 Thi han knuste de ringe og lod dem ligge, ranede Huse, han ej havde bygget.
Ta indadanes ken inlaksidna dagiti nakurapay a tattao; siraranggas nga innalana dagiti babbalay a saanna nga impatakder.
20 Thi han har ingen Hjælp af sin Rigdom, trods sine Skatte reddes han ikke;
Gapu ta saanna nga ammo ti pannakapnek iti bagina, saanto a makaidulin isuna iti aniaman a banag a pakaragsakanna.
21 ingen gik fri for hans Glubskhed, derfor varer hans Lykke ikke;
Awan pulos iti nabati a saanna nga inalun-on; ngarud, saanto nga agnanayon ti kinarang-ayna.
22 midt i sin Overflod har han det trangt, al Slags Nød kommer over ham.
Iti kinaaglaplapusanan ti kinabaknangna, matnagto isuna iti pakariribukan; umayto kenkuana ti ima ti tunggal maysa a napanglaw.
23 For at fylde hans Bug sender Gud sin Vredes Glød imod ham, lader sin Harme regne på ham.
No dandaninan punoen ti tianna, ipalladawto ti Dios ti narungsot a pungtotna kenkuana; patudoento ti Dios daytoy kenkuana kabayatan a mangmangan isuna.
24 Flyr han for Brynje af Jern, så gennemborer ham Kobberbuen;
Uray no maitarayanto dayta a tao ti igam a landok, ti bai a bronse ti mangpana kenkuana.
25 en Kni kommer ud af hans Ryg, et lynende Stål af hans Galde; over ham falder Rædsler,
Tudokento ti pana ti likodanna ket rummuarto; kinapudnona, sumalpotto ti nasileng a murdong iti dalemna; umayto kenkuana dagiti kabutbuteng.
26 idel Mørke er opsparet til ham; Ild, der ej blæses op, fortærer ham, æder Levningen i hans Telt.
Naan-anay a kinasipnget ti nakasagana para kadagiti gamgamengna; ti apuy a saan a napuyotan ti manguramto kenkuana; ibusento ti apuy dagiti nabati iti toldana.
27 Himlen bringer hans Brøde for Lyset, og Jorden rejser sig mod ham.
Iparangto dagiti langit ti kinadakesna, ken tumakderto ti daga a kas saksi a maibusor kenkuana.
28 Hans Huses Vinding må bort, rives bort på Guds Vredes Dag.
Mapukawto ti kinabaknang iti balayna; maiyanudto dagiti sanikuana iti aldaw ti pungtot ti Dios.
29 Slig er den gudløses Lod fra Gud og Lønnen fra Gud for hans Brøde!
Daytoy ti bingay ti nadangkes a tao manipud iti Dios, ti tawid nga insagana ti Dios a para kenkuana.”
